EP 25
1118 คำ
ก่อนจะรีบวิ่งหนีขึ้นห้องนอน ล็อคประตูไว้ แล้วคว้าผ้าเช็ดเข้าห้องน้ำ แม้จะเพิ่งทายามาไม่นานก็ตาม แต่อยากจะเอาน้ำเย็น ๆ ช่วยดับอุณหภูมิในกายและใจให้ลดลง
“ไม่ถูกเอาแค่สองคืน ถึงขนาดรีบขึ้นมาล้างตัวรอเลยเหรอ!!”
ร่างที่มีเพียงผ้าขนหนูพันไว้ ทันได้แค่เดินจากประตูห้องน้ำไม่กี่ก้าว เสียงประชดประชันของเขา ที่ยืนเอาหลังพิงผนังหน้าห้องน้ำก็ส่งมา
กัณหาไม่ตอบโต้ นอกจากรีบเปิดตู้หาชุดนอนมาใส่ด้วยท่าที่สงบนิ่งเท่านั้น และนั่นยิ่งทำให้เขาเดือดดาลขึ้นมาเมื่อวาจาทำให้เจ้าหล่อนเจ็บไม่ได้ จึงเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ
“คุณก็รู้ ว่าอีกไม่กี่วินาทีก็ต้องนอนแบให้ผมเอาอยู่ดี แล้วจะใส่ชุดพวกนี้ทำไมไม่ทราบ หรือถ้าอยากจะปิดจริง ๆ ก็ช่วยหาไอ้ที่มันหนา ๆ กว่านี้หน่อย ไม่ใช่เอาบางชนิดมองปราดเดียว ก็เห็นไปถึงไส้ในแล้ว หรือว่านี่จะเป็นวิธีล่อผู้ชาย ที่ย่ากับแม่ร่านสวาทของคุณเสี้ยมสอนมา ความจริงไม่ต้องก็ได้อย่างผมแค่คลำดูไม่มีหางก็เอาได้แล้วล่ะ”
“คุณหิวจนถึงขนาดจะยอมลดตัวลงมาสมสู่กับหมาจนตรอกฉันเลยเหรอ แล้วอย่างนี้ คุณเองก็คงจะมีสภาพไม่แตกต่างจากฉันหรอกมั้ง เพราะหมา มันก็ย่อมสมสู่กับหมาด้วยกันเท่านั้น”
แม้ตั้งใจจะไม่ตอบโต้ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ และนั่นก็ยิ่งทำให้เขาโกรธหนักขึ้นอีก จนคว้าสองไหล่มาบีบแน่น เขย่าไปมา จนแผ่นหลังกระแทกฝาตู้พร้อมกับส่งคำประชดประชันเสียงหนัก ๆ ไปหา
“กลับบ้านแค่สองวัน สันดานเดิม ๆ คุณหนูมิวก็โผล่มาเลยนะ นึกว่าจะถ่างดี สงบปากสงบคำไปได้ตลอดรอดฝั่ง ที่แท้หมาจนตรอกพอได้กลับคอก ไปหาฝูงกลับออกมาอีกทีก็กัดไม่เลี้ยง
จะบอกให้ว่า ถ้าผมเป็นหมา ก็เป็นหมาดี มีราคา ใคร ๆ ก็อยากจะซื้อหาเอาไปอยู่ด้วย ไม่เหมือนหมาลอบกัดอย่างพวกคุณ ที่แม้แต่เศษอาหารเน่า ๆ ก็ไม่มีใครอยากโยนให้กิน
เพราะเขารู้ว่า หมาพวกนี้พอกินอิ่มมีเรี่ยวแรงแล้ว มันก็พร้อมจะขย่ำผู้มีพระคุณกลับไงล่ะ สันดานพวกคุณ มันก็ไม่ต่างจากหมาลอบกัดดี ๆ นี่เอง”
“หมาลอบกัด! ฉันชักจะไม่แน่ใจซะแล้ว ว่าใครกันแน่ เหมาะสมกับคำนี้ ใครกันแน่ เปลี่ยนชื่อมาซื้อหุ้นซื้อบ้าน จนพ่อฉันเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคน ที่แท้ก็คือพวกหมาลอบกัด”
ปากบางไม่ยอมหยุดให้เขาว่าฝ่ายเดียวอีกแล้ว จึงตอบโต้เท่าที่ตัวเองจะพอรู้เรื่องราวคร่าว ๆ จากปากย่าครั้งก่อน นั่นทำให้ชาครีย์โกรธหนักขึ้นอีก
“อยากให้ผมเป็นหมานักใช่มั้ย! ได้!!! ทีนี้ก็เตรียมตัวรับการสมสู่จากหมาตัวนี้ก็แล้วกัน”
อีกครั้งที่ชุดบาง ๆ ถูกกระชากอย่างแรง จนขาดออกจากกันด้วยความโกรธ แล้วเขาก็ก้มลงไปจูบอย่างรุนแรง ประหนึ่งจะสั่งสอนไม่ให้กล้ามาเถียงเขาอีกก็ไม่ปาน
และอีกครั้ง กัณหาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีปกป้องตัวเอง และอีกครั้งที่พ่ายแพ้ เพราะความเป็นสตรีเพศ
บทรักรุนแรงเหมือนวันก่อน จึงถูกเขาบรรเลงขึ้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ หญิงสาวไม่ได้ร้องไห้คร่ำครวญ ให้เขาเห็นแม้แต่นิดเดียว
กระทั่งสายของวันถัดมา น้ำตาถึงได้รินไหล หยดลงไปหาวิหคที่มือนุ่ม บรรจงพับใส่ขวดโหลถึงสี่ตัว และปรารถนาอยากจะพับอีกสักร้อย สักพันตัว เพื่อจะได้หลุดพ้นจากบ้านนี้เร็ว ๆ
“ตอนแรกผมตั้งใจจะไปด้วย แต่ติดงานสำคัญทางนี้ก่อน เลยจะให้ทัตเทพไปกับคุณวิโรจน์และสมศักดิ์ เพราะเป็นฝ่ายขายจะได้รู้จักลูกค้าเก่าที่กำลังจะกลายมาเป็นลูกค้าใหม่ของเรา ถ้าพวกคุณทำสำเร็จนะ ใครมีเรื่องอื่น ๆ อีกหรือเปล่าครับ”
ประธานหนุ่มกวาดสายตามองผู้เข้าร่วมประชุมจนรอบโต๊ะ แต่ไม่มีใครเอ่ยอะไร
“งั้นก็ปิดประชุม ขอบคุณครับ”
“ทัตกับคุณวิโรจน์เชิญที่ห้องผมต่อ อยากคุยรายละเอียดเรื่องลูกค้าหน่อย”
ประธานสั่งนอกรอบหลังประชุม เกือบสี่ทุ่มที่คนทั้งสามเสร็จงาน และวันต่อ มาวิโรจน์ก็ต้องบินไปหาลูกค้าต่างประเทศตามคำสั่ง เกือบสามอาทิตย์ที่เขาต้องใช้ชีวิตในต่างแดน ประเทศนั้นประเทศนี้ในแถบยุโรป กลับถึงบ้านเขาจึงขอลาพัก อพอมีเวลาว่าง
“ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นพ่อเคยคิดที่จะตามหานิ่มกับแม่หรือเปล่าคะ พ่อเคยห่วงเราสองคนว่าจะไปอยู่ที่ไหนไปลำบากยังไงบ้างไหมคะ หรืออย่างน้อย ๆ พ่อเคยมีเราสองคนหลงเหลืออยู่ในความทรงจำบ้างไหมคะ”
ประโยคนี้ของลูก แล่นเข้ามาในความคิด พร้อมกับใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาของลูก และรอยพกช้ำดำเขียวเต็มเนื้อตัว
เขาไม่รีรออะไรอีกแล้ว เข้าไปนั่งในรถได้ ก็บึ่งไปบ้านยายจำปาทันที เพราะตั้งใจอย่างแน่วแน่ ที่จะรู้ให้ได้ ว่ากันยาไปอยู่ทีไหน
มีชีวิตความเป็นอยู่ยังไง ถ้ายังไม่มีใครเข้ามาในชีวิต เขาก็จะรับเลี้ยงดูแบบถู ๆ ไถ ๆ ตามแต่จะมีปัญญาในตอนนี้ เพื่อให้ลูกสบายใจขึ้นมาบ้าง ว่าอย่างน้อย พ่อก็ไม่เคยลืม และจะไม่ทอดทิ้งอีก หากไม่ตายจากกันไปก่อน
“คุณหมายความว่ายังไงที่ยัยนิ่มไปบ่นน้อยใจกับคุณ ยัยนิ่มไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด จะเจอคุณได้ยังไงกัน บอกความจริงฉันมา ไม่งั้นได้มีเรื่องกันแน่วันนี้”
แต่หารู้ไม่ว่า การมาของเขานั้น กลับทำให้ลูกต้องเป็นทุกข์หนักเข้าไปอีก เพราะไม่รู้ว่าลูกโกหกยายเรื่องที่มาของเงินค่ารักษา แทนที่จะพูดความจริง
จนยายจำปาสงสัยถึงได้เค้นเอาความจริง ว่าหลานได้เงินล้านมายังไง และตอนนี้หลานกำลังทำอะไร
“ทำไมทุกคนต้องรวมหัวกันโกหกยายด้วย!!! แล้วทำไมถึงปล่อยให้ยัยนิ่มไปทำงานบ้า ๆ นั่นด้วย!!! ทำไม!!!”
- ผู้เขียน
