EP 27
1147 คำ
แต่เขาไม่สน ยังนั่งอ่านต่อ สองเพื่อนหันไปพยักหน้าให้กันอย่างรู้ทัน
“มีงานหรือมีลูกสาวคู่อริไว้คลายเหงากันแน่วะ ไอ้นี่! ซุ่มกินเชียวนะ ไปเหอะฉันเลี้ยงเอง ครั่นเนื้อครั่นตัวอยากปลดปล่อยมานานแล้ว สาว ๆ สวย ๆ นุ่งน้อยห่มน้อย ที่ฉันจะพาไปหา รับรองว่าบริการถึงใจจนแกลืมแม่นั่นเลยล่ะ ถ้าแกไม่ไปฉันกับไอ้ฟิวส์เลิกคบจริง ๆ ด้วยนะ”
ชาครีย์เงยไปมองเพื่อนพร้อมกับถอนหายใจหนัก ๆ แต่ไม่นานก็เหมือนจะคิดอะไรดี ๆ ได้ จึงยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมาก่อนเอ่ยกับเพื่อน
“งั้นก็เรียกไปบริการที่บ้านสิ วันก่อนเพิ่งให้ร้านเอาเครื่องเสียงชุดใหม่ไปลง ยังไม่ได้ลองเลยว่าใช้ดีหรือเปล่า อ้อ! หาเด็กเผื่อฉันด้วยคนหนึ่งนะ เดี๋ยวจะเชิญแขกสำคัญไป งานนี้ฉันจ่ายเอง”
ว่าแล้ว เขาก็โทรไปสั่งงานเลขา ที่กำลังเตรียมตัวกลับบ้านพอดี
“ช่วยโทรเชิญคุณวิโรจน์ ไปกินมื้อเย็นที่บ้านผมทีนะ บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ห้ามปฏิเสธ”
หนึ่งทุ่มตรงวิโรจน์ก็ไปถึงคฤหาสน์หลังโต อย่างเสียไม่ได้แล้ว แทนการเข้าห้องอาหาร เขากลับถูกเด็กรับใช้พาไปอีกห้อง มีคนอยู่ในนั้นเกือบสิบกำลังร้องคาราโอเกะจอใหญ่อย่างสนุกสนาน
ชาครีย์ที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวตามสบาย ก็เข้ามาในห้องพอดี
“เชิญสิ! ผมฝากเพื่อนจัดสาวสวยมาไว้ให้คุณด้วยนะ น่าจะเป็นคนโน้นล่ะมั้ง ตามสบายไม่ต้องเกรงใจ ถือว่าคืนนี้มาพักผ่อน ผมจะไม่คุยเรื่องงานหรอก เก็บไว้วันอื่นดีกว่า”
แม้วิโรจน์จะไม่เข้าใจ ว่าเขาชวนมาด้วยทำไม ถ้าไม่คิดจะคุยเรื่องงานเหมือนที่บอกไว้ตอนแรก แต่เมื่อมีเสียงเพลงจากสาวสวย มีกลิ่นอายเหล้านอกราคาแพง คละเคล้าด้วยเนื้อหนังนุ่มนิ่มของนารี นุ่งผ้าแบบประหยัดสุด ๆ แล้ว
ก็ไม่คิดจะปฏิเสธจึงตรงไปนั่งใกล้ ๆ ดนัยที่นั่งรวมกับเพื่อนและมีสาวอยู่อีกข้างกำลังกวักมือพอดี
“เดี๋ยวฉันมานะ”
ชาครีย์ออกจากห้องได้ ก็ตรงไปบ้านอีกหลังอย่างรวดเร็ว ห้องนอนว่างเปล่า แปลว่าเจ้าหล่อนกำลังอาบน้ำ เขารีบเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกชุดเหมาะใจมาถือไว้
“ผมมารับคุณไปกินข้าวบ้านโน้น ใส่เสื้อผ้าเร็ว ๆ ด้วยแขกสำคัญรออยู่”
เขายื่นชุดในมือให้ทันที เมื่อกัณหาออกมาจากห้องน้ำ
“ฉันไม่ใส่ชุดนี้ออกไปให้แขกที่ไหนดูแน่”
กัณหายืนยันเสียงแข็ง เมื่อชุดไม่เหมาะกับใจเอาเสียเลย เพราะเป็นกระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋กับเสื้อเกาะอกตัวน้อยนิด แต่ชาครีย์หันไปมองด้วยสายตาดุดัน ก่อนเอ่ยประโยคที่คิดว่าอีกคนจะต้องขัดไม่ได้
“ถ้าไม่ใส่ ก็เชิญหอบชุดพวกนี้กลับไปหาโคตรเง้าของคุณได้เลย!! ผมยกเลิกข้อเสนอทุกอย่าง!! แล้วก็เตรียมย้ายออกจากคฤหาสน์หรูหลังนั้นด้วย!! สิบนาที สำหรับแต่งตัวแต่งหน้าถ้าคุณไม่ออกไปหาผมทุกอย่างจบ!!”
ประตูห้องปิดดังปังอีกแล้ว กัณหาได้แต่ถอนหายใจหนัก ๆ อย่างเบื่อหน่ายกับสภาพอันน่าอึดอัดของตัวเองเต็มที แต่สุดท้ายก็จำต้องยอมทำตามคำขู่ของเขาอยู่ดี เพื่อทุกอย่างจะได้จบ ๆ ไป
“ต้องอย่างนี้สิ!! พูดง่าย ๆ จะได้เก็บไว้เอานานๆ หน่อย!!”
เขาก้าวเข้ามาใกล้ ๆ สอดแขนไปหาเอวคอด พาเดินไปอย่างสบายอารมณ์ พอถึงหน้าตึก ก็เห็นเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม ที่มักจะไม่ค่อยมีเวลาว่างให้เพื่อนพอ ๆ กับเขา เลี้ยวรถราคาแพงลิบลับเข้ามาจอดพอดี จึงทักทายด้วยการแซวนิด ๆ
“นึกว่าคุณหมอใหญ่ จะปลีกเวลาจากงานบริหารมาพบปะเพื่อนไม่ได้ซะแล้ว”
“คุณแม่ไม่ค่อยสบายเลยได้กลับบ้านเร็ว ไอ้ฟิวส์โทรบอกก็รีบอาบน้ำมานี่ล่ะ ว่าแต่สาว...”
หมอปองศักดิ์มองไปยังสาวสวยข้างกายเพื่อน แม้จะพอรู้ แต่ก็ไม่กล้าถามตรง ๆ ออกมา
“นี่คุณหนูมิวไงล่ะ เข้าข้างในเหอะ พวกนั้นล่วงหน้าไปเป็นขวดแล้ว”
ชาครีย์ไม่ได้สนกับสีหน้ามีคำถามของเพื่อนต่อ รีบตัดบทแล้วรั้งแขนของอีกคน เดินนำเพื่อนไปยังห้อง พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้น ก็มีเสียงเพลงเสียงหัวเราะดังลั่นบ้าน ครั้นพอประตูปิดข้างนอกกลับเงียบกริบ แต่ข้างในยังคงสนุกสนานเหมือนเดิม
กัณหากวาดตามองคนในห้อง จนเห็นพ่อนั่งอยู่ข้างสาวนุ่งสั้นไม่ต่างจากตัวเองนัก และคนเป็นพ่อก็หันมาหาลูกพอดี วินาทีนี้เอง สองพ่อลูกเริ่มได้คิดว่าจะต้องมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ แต่ไม่รู้เท่านั้นเองว่าจะเป็นเรื่องอะไร
“นั่งตรงนี้สิ”
ชาครีย์ทรุดตัวลงนั่ง รั้งอีกร่างให้นั่งแนบข้าง สอดแขนกอดเอวคอดไว้ อีกมือก็รับแก้วเบียร์จากเพื่อน กัณหาส่ายหน้า เมื่อหมอปองศักดิ์รับแก้วเบียร์จากดนัยส่งต่อไปให้อีกทอด เพราะเกิดมาไม่เคยดื่มของมึนเมาพวกนี้
วิโรจน์อดหวาดหวั่นไม่ได้ ที่เห็นลูกไม่ยอมดื่ม เพราะกลัวชาครีย์จะสงสัยว่าเด็กนอกแบบไหนไม่ดื่มเบียร์
กัณหาเองก็เพิ่งจะคิดได้ จึงยื่นมือไปรับแก้วไว้ เป็นจังหวะที่ชาครีย์หันมามองพอดี เขายิ้มอย่างมีเลศนัย ชวนให้สองพ่อลูกสงสัยเหลือกำลัง
แต่ต่างคนก็ต่างนั่งฟังคนในห้องคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ แข่งกับเสียงเพลงเพราะบ้าง ไม่เพราะบ้าง ควบคู่กับมือไม้ของชายแต่ละคน จับโน่นจับนี่สาวข้างกายไปด้วย กัณหาเห็นพ่อก็ทำแบบคนอื่น ๆ ด้วย
“อย่า!!!”
ไม่เว้นแม้แต่ชายข้างกายที่ก้มลงมาหอมแก้ม มือก็ยกขึ้นไปหาอกตั้งแล้วเคล้าคลึงอย่างสบายใจ จนกัณหาต้องร้องห้าม เพราะไม่ชอบใจในการกระทำของเขา
แต่มีหรือที่คนวางแผนมาไว้อย่างดิบดี จะยอมให้ใครมาทำพังได้ จึงกระซิบเสียงหนัก ๆ ไปข้างหูเพื่อย้ำเตือนให้เจ้าหล่อนได้คิด
“บอกแล้วไง ว่าสิทธิ์ของคุณมีเพียงอย่างเดียว คือเป็นนางบำเรอผมเท่านั้น และไม่ว่าผมจะอยากทำอะไรกับคุณ เมื่อไหร่ ที่ไหน หรือต่อหน้าใคร คุณก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม จำเอาไว้”
- ผู้เขียน
