“เธอจะเจ็บ” แววตาคีธเปลี่ยนไป ทั้งเปล่งประกายและมืดครึ้มในคราวเดียว จากนั้นอุณหภูมิรอบตัวก็ลดต่ำอย่างเฉียบพลัน กระแสลมด้านนอกนำพากิ่งไม้น้อยใหญ่ไหวเอน ส่งเสียงครืดคราดสร้างความตื่นตระหนกไม่น้อย... “นับหนึ่งถึงสาม เธอเปลี่ยนใจได้”
ด้วยเห็นว่าข้อมือที่จ่อชิดริมฝีปากกำลังสั่นเทิ้ม คีธจึงช้อนตาขึ้นมองคนตรงหน้า ถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ
“...ฉันตัดสินใจแล้ว” ทว่าไมอากลับยืนยันหนักแน่น
สิ้นสุดประกาศิต คีธจึงเคลื่อนฝ่ามือขึ้นกอบกุมเรียวแขน กระชับแน่นแล้วนำพาอวัยวะส่วนนั้นขยับเข้าไปแนบชิดริมฝีปากซึ่งเผยอขึ้นเผยเขี้ยวเล็ก ๆ จากมุมปากทั้งสอง
ขนาดเขี้ยวไม่ได้ใหญ่มาก ทว่าความคมกลับทำให้ตัวหญิงสาวสั่นระส่ำจนหายใจผิดจังหวะ ชั่วขณะที่ความกลัวเข้าโจมตีทั่วทุกอณู ความเย็นเฉียบจากปลายเขี้ยวก็สัมผัสลงบนผิวเนื้อเหนือรอยแผลเก่า
และเพียงอึดใจเดียว...ความอ่อนนุ่มของผิวเนื้อก็ยวบลงตามแรงกดทับ กระทั่งส่วนที่คมดุ
