หลายนาทีต่อมา
ฉันเดินนำคีธเข้ามาในห้องน้ำ จัดการพาดชุดที่เขาต้องผลัดเปลี่ยนไว้บนราว เช็กอุณหภูมิน้ำจากฝักบัวว่าเหมาะสมสำหรับสภาพอากาศช่วงนี้หรือไม่ เสร็จแล้วถึงค่อยหยิบสิ่งจำเป็นต่อการชำระร่างกายมาวางเรียงกันตรงเคาน์เตอร์ เพื่อไม่ให้เขาเกิดความสับสนขณะหยิบจับ
ทว่าหลังจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อย เมื่อเงยหน้าขึ้น…ฉันกลับเจอภาพที่คีธกำลังขมวดคิ้วมุ่น ยืนแน่นิ่งเหมือนไม่รู้ว่าควรเริ่มต้นจากตรงไหน
“นายอาบน้ำเองเป็นหรือเปล่า?” ดังนั้นจึงต้องถาม มีความเป็นไปได้ว่าเขาอาจไม่คุ้นชินกับอุปกรณ์เหล่านี้
“เป็น” คนมอมแมมกล่าวแล้วหลุบมองกระปุกสีขาวในมือฉัน ซึ่งก็คือครีมน้ำอาบที่ฉันลืมวางไว้บนเคาน์เตอร์นั่นเอง “แต่ไอ้นั่น...ใช้ไม่เป็น”
“อ้อ” ฉันครางรับ “มันเอาไว้ใช้ทำความสะอาดร่างกายน่ะ กดออกมาแล้วผสมน้ำนิดหน่อย จากนั้นค่อยเอาไปถูตัว ฟองมันจะเยอะหน่อยนะ ต้องล้างน้ำดี ๆ”
อธิบายเป็นขั้นเป็นตอนอย่างไม่รีบร้
