บทที่7.2

1770 คำ

คีธสบถตลอดทาง ปรามาสมนุษย์ตัวจ้อยผู้นั้นทุกครั้งที่เข้ามารุกรานความรู้สึกโดยไม่ได้ขออนุญาต ทั้งยังบังอาจมารีรันทุกการกระทำที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉายภาพเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนชั่วขณะหนึ่ง...คีธรู้สึกว่ามันชักแปลกประหลาดเข้าไปทุกทีแล้ว End Describe. เสียงบางอย่างปลุกฉันตื่นจากห้วงนิทรารมย์ ฉันลืมตาขึ้นทันควัน ทว่าพบเจอเพียงความมืดสลัวภายในห้องกับความสงัดเงียบ ลองเหลือบดูนาฬิกาตรงฝาผนังถึงรู้ว่าขณะนี้เป็นเวลาตีสี่สามสิบหกนาที ยังเหลือเวลาพักผ่อนอีกเป็นชั่วโมง ดังนั้นจึงทิ้งศีรษะลงบนหมอนนุ่มอีกครั้ง ปิดเปลือกตากล่อมตัวเองใหม่ ทว่าผ่านพ้นไปไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ เสียงแปลก ๆ จากนอกบ้านก็ดังขึ้นมาอีก สัญชาตญาณออกคำสั่งให้ฉันกระเด้งตัวขึ้นนั่ง รีบเปิดหน้าต่างเพื่อที่จะชะโงกหน้าออกไปดูให้เห็นกับตาว่าต้นตอของเสียงมาจากอะไรกันแน่ และแล้วลมหายใจก็พลันติดขัด เมื่อทอดสายตาลงต่ำไปยังจุดสว่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม