ความสูงระดับนี้ หากหล่นตุ้บกระแทกพื้นขึ้นมา ผลลัพธิ์คงหนีไม่พ้นความตายอย่างแน่นอน
“แหกปากแบบนี้ เดี๋ยวไอ้มาร์คก็ตื่น” คีธพูดด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยฉันยืนบนหลังคา ซึ่งถึงแม้องศาไม่ชันมาก สามารถใช้บาลานซ์ตามธรรมชาติได้หากระมัดระวังมากพอ แต่ด้วยความสูงที่เห็นชัดกับตามาแล้วว่าอันตรายแค่ไหน ฉันจึงส่ายหน้าเป็นพัลวัน
“นายไม่น่าพาฉันขึ้นมาบนนี้เลย...” เพราะคำพูดก่อนหน้านี้ของคีธ ฉันจึงปรับน้ำเสียงให้แผ่วลง โชคดีที่ส่วนนี้อยู่ฝั่งเดียวกับห้องนอนฉัน จึงยังพอมีเหตุผลให้โล่งใจ เพราะหากเยื้องออกไปอีกสักหน่อย เสียงของเราคงทำให้พ่อตื่นอย่างแน่นอน “ชอบทำอะไรพิเรนท์อยู่เรื่อย”
“อากาศดี” คีธกระชับร่างฉัน ยอมโอบอุ้มต่อโดยไม่บ่น “ฝนไม่ตก เห็นดาวชัด”
“...” ฉันเงียบ ไม่ต้องอธิบายก็รู้ได้ว่าคีธคงเห็นความทรงจำของฉันจากเลือดที่ดื่มเข้าไป
ฉันชอบปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ ไม่ใช่ในแง่ของอุทกภัย ไฟป่
