ทะลุมิติมาทั้งทีดันต้องมาเป็นเมียหัวหน้าเผ่ากินคน | Greenkirk Area

Area 29 : ความยั่วยุถูกเปลี่ยนเป็นความหวาบหวาม

ช่วงหลังมานี่ซามูร์ต้องเป็นฝ่ายชะเง้อมองหาน้ำค้างซะเอง น้ำเสียงเจื้อยแจ้วที่เคยพูดไม่หยุดกับรอยยิ้มสดใสได้หายหน้าหายตาไปหลายวันแล้ว ตั้งแต่วันที่ตนเองได้เผลอตวาดใส่ไป เพราะดันไปฟิวส์ขาดกับไอ้น้องชายจอมแสบนั่นแท้ ๆ เลย

วันนี้ซามูร์ได้รับการอนุญาตออกมาจากบ้านพ่อหมอได้สักที คนใบหน้าเรียบนิ่งเอาแต่เดินตามหาคนตัวเล็กไปทั่ว แต่ทว่ากลับหาไม่เจอเลยจำต้องเอ่ยปากลองถามความกับชาวบ้าน ถึงได้คำตอบมาว่าน้ำค้างอยู่กับซาบิฑต์

ขายาวเร่งรีบเดินไปตามทางที่ชาวบ้านได้บอกมา แล้วเมื่อยิ่งได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง ทำให้ซามูร์ถึงกับใจกระตุก นิ้วยาวบีบกำเข้าหากันแน่นจนมันขึ้นข้อขาวทันที

ทั้งคู่ที่กำลังหัวเราะต่อกระซิกราวกับกำลังสนุกสนานกันยิ่งนัก น้ำค้างคนที่เคยบอกว่าเป็นห่วงตนนักหนาแต่กลับไปหัวเราะเริงร่าอยู่กับฝ่ายของศัตรูอย่างสบายใจซะได้

ทั้งที่ได้ประกาศลั่นกร้าวไปแล้วด้วยว่าไม่ถูกกับซาบิฑต์ไอ้น้องชายจอมหักหลังคนนี้ แต่น้ำค้างก็ยังคงไปวอแวกับมันอยู่ได้ทำเหมือนกับไม่ได้สนใจคำพูดของตนเลยด้วยซ้ำ

"น้ำค้าง" คนมาใหม่ที่เพิ่งมาถึงก็ส่งเสียงเรียกเจ้าของชื่อลั่นลานสมุนไพรเลยทีเดียว

เจ้าของชื่อถึงกับต้องหันไปมองตามเสียงทันที พร้อมกับรีบขยับตัวเดินไปหลบอยู่หลังซาบิฑต์ ราวกับว่ากลัวคนที่กำลังเดินเข้ามาหากันด้วยใบหน้าดุถมึงทึงจนไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด

"น้ำค้าง เจ้าเป็นอะไร มาตรงนี้!"

ยิ่งใบหน้าไม่สบอารมณ์เปล่งน้ำเสียงเข้มดังขึ้น น้ำค้างยิ่งขยับไปยืนหลบหลังซาบิฑต์มากกว่าเดิมและไม่ยอมเดินไปหาซามูร์แบบนี้ ยิ่งส่งผลทำให้อีกคนโมโหจนควันออกหูหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก

"ข้าบอกให้มานี่ไง!!" เสียงกร้าวเชิงออกคำสั่ง ยิ่งทำให้น้ำค้างไม่กล้าเดินเข้าไปหาคนดุจนตัวแข็งทื่อไปแล้ว

"เจ้ามีเรื่องอะไรเล่า ไม่เห็นรึว่าน้ำค้างหวาดกลัวเจ้าไปหมดแล้ว" น้ำเสียงราบเรียบที่เปล่งถามออกมา ทว่าแววตาเจ้าเล่ห์ราวกับกำลังยิ้มเย้ย ยั่วโมโหให้คนหน้าตึงตรงหน้าได้เป็นอย่างดี

"เจ้าไม่เกี่ยว นี่คนของข้า" คนปากหนักเริ่มเอ่ยทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของออกมาทันที

"อ่อเหรอ ไม่ยักรู้ว่าน้ำค้างเป็นของเจ้า ทั้งที่ข้ากับน้ำค้างได้ตกลงแลกสัญญากันไว้ก่อนแล้ว" น้ำเสียงเนิบนาบเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ

ทว่ากลับดูเหมือนโชว์เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งส่งผลให้ซามูร์อยู่ไม่สุขเช่นกัร เพราะภายในใจมันร้อนรุ่ม จนแทบจะปะทุออกมาได้ทุกเมื่อ

"เรื่องอะไร? สัญญาอะไรกัน?" ใบหน้าข้องใจใคร่รู้แฝงความไม่พอใจของพี่ชาย กลับยิ่งทำให้ซาบิฑต์รู้สึกพึงใจและสนุกสนานขึ้นมาอีกมากโขเลย

"ก็เป็นเรื่องที่ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ไง ดังนั้นตอนนี้น้ำค้างต้องเป็นของข้าสิ" ซาบิฑต์ไม่ว่าเปล่ากลับดึงตัวคนแอบอยู่ด้านหลังให้ออกมายืนอยู่ข้างกัน พร้อมทั้งยังโอบไหล่เล็กเอาไว้อย่างจงใจที่จะแกล้งเย้าแหย่คนตรงหน้าให้เป็นผีบ้ายิ่งกว่าเดิม

ซึ่งทำเอาซามูร์นั้นเกิดอาการควันออกหูแบบทันทีทันใด จนใบหน้าแดงก่ำจากความโมโหโกรธเกรี้ยว

อย่างหนักขึ้นมาจริงๆ ซะแล้ว จึงทำให้ซาบิฑต์รับรู้ได้ในทันทีเลยว่า ขณะนี้ซามูร์พี่ชายจอมบื้อใบ้ที่มักจะไร้อารมณ์ได้เกิดอาการปรี๊ดแตกเข้าให้แล้วสิ สายตาว่างเปล่าที่จ้องมองคนฉุนเฉียวอยู่ตรงหน้าแล้วรู้สึกขบขันยิ่งนัก

"โอ๊ะโอ่ น้ำค้าง ข้าว่าผู้ปกครองเจ้าน่าจะกำลังจ้องจะกินเลือดกินเนื้อข้าแล้วละ ถ้างั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนเนอะ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาต่อกัน อ่อ เดี๋ยวคืนนี้ข้าไปรับเจ้าเลยดีกว่า ข้าใจร้อนน่ะ"

ซาบิฑต์หันไปส่งสายตาวาววับให้กับน้ำค้าง ก่อนจะกระแทกไหล่เดินสวนคนยืนขบฟันกรอดตรงหน้าไป ราวกับทิ้งระเบิดปรมาณูลูกใหญ่เอาไว้ให้กับน้ำค้างต้องเคลียร์เองซะแล้ว

"นี่มันอะไรกัน น้ำค้าง นี่มันอะไร นัดเจอกันพรุ่งนี้ คืนนี้ นัดทำอะไรกัน?!" น้ำเสียงที่ฟังดูพิโรจน์โกรธจัดจากใบหน้าทะมึนบึ้งตึง จนดูน่ากลัวไปหมด

ซึ่งน้ำค้างก็ไม่เคยได้พบเห็นมาก่อนเช่นกัน และก็ไม่เคยรับรู้มาก่อนด้วยซ้ำว่าเวลาที่ซามูร์ฟิวขาดแล้วจะน่ากลัวได้มากมายถึงเพียงนี้ จึงหลีกเลี่ยงการปะทะ ไม่ขอโต้ตอบกับคนกำลังเดือดพล่านด้วยแล้วเลือกที่รีบเดินจ้ำขาหนีออกห่างไปให้ไกลซะก่อน

จากคนที่พยายามเดินหนีให้เร็วกว่าคนโกรธเคืองไฟลุกที่เดินไล่หลังตามมาติดๆ จนทัน ข้อมือเล็กถูกคว้าไว้แล้วกระชากดึงจนใบหน้าเหลอหลาตกใจต้องปะทะชนเข้ากับแผงอกแกร่งอย่างจัง ทำเอาหลุดเสียงหลงออกมาเพราะทั้งเจ็บและตกใจ แต่ดันถูกล็อกตัวไวจนเดินหนีไปทางไหนไม่ได้เลย

"เดี๋ยว ซามูร์ เจ้าใจเย็นๆ ก่อนสิ ข้าอธิบายได้ มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าได้ยิน ซาบิฑต์ไม่ได้มีอะไร โอ๊ยย!.." น้ำค้างพยายามอธิบายให้คนฟิวส์ขาดฟังแต่ทว่ากลับไม่เป็นผลเลย ข้อมือเล็กถูกบีบพร้อมทั้งโดนลากตัวออกไปจากบริเวณสวนสมุนไพรแล้วพุ่งตรงไปยังบ้านพักแขกทันที

น้ำค้างถูกเหวี่ยงลงไปยังที่นอนเมื่อเปิดประตูเข้ามาภายในบริเวณบ้านพัก จนคนเจ็บต้องนิ่วหน้าออกมาเพราะเบาะรองนอนมันเป็นแบบเนื้อแข็ง ไม่ได้มีความนุ่มนิ่มยืดหยุ่นได้แบบฟูกนอนของเผ่าเรดเมเปิลเลยสักนิด

"โอ๊ย ซามูร์ข้าเจ็บนะ" น้ำค้างโอดโอย ส่งแววตาตัดพ้อไปให้คนร่างยักษ์ที่กำลังจะกลายเป็นยักษ์ขี้วีนโดยสมบูรณ์แบบแล้ว

"เจ้าไปให้คำมั่นสัญญาอะไรกับมันไว้เล่า?" น้ำเสียงเข้มแผดถามด้วยความสงสัยที่ยังคาใจออกมาด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน

"ไม่มีอะไรหรอกน่า" น้ำค้างหลบเลี่ยงสายตาคมดุที่จ้องมองมาด้วยแววตาวาวโรจน์อย่างไม่ละวางสายตา

"น้ำค้าง" น้ำเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม

"..." น้ำค้างเลือกที่จะเป็นฝ่ายเงียบนิ่งซะดีกว่า หากพูดอะไรออกมาในตอนนี้ก็ยิ่งจะทำให้ซามูร์หงุดหงิดกว่าเดิมไปซะเปล่า ๆ

"นี่เจ้าไปตกลงอะไรกับมันไว้ล่ะถึงตอบข้าไม่ได้ หรือมันขอให้เจ้าเป็นเมียมันรึ? เจ้าชอบมันนักรึ?" น้ำเสียงไม่สบอารมณ์โพล่งถามออกมาด้วยใบหน้าแสนเจ็บปวด

น้ำค้างหันขวับกลับมามองคนที่เอ่ยถามด้วยความตกใจทันที

"ซามูร์..ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น" น้ำค้างรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

"แต่มันอาจจะดีกว่าก็ได้ ไหนๆ เจ้าก็ต้องกลับไปเผ่ากรีนเคิร์กแล้วเป็นเมียของท่านเก็งเคอร์เหมือนกันอยู่ดี" น้ำเสียงแสนเจ็บปวดกับใบหน้าเครียดขึง

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกกันเป็นปมยุ่งเหยิงไปหมด ซ้ำยังภายในอกก็เกิดความว้าวุ่นตีรวนเรื่องราวจนไม่รู้จะกลั่นความรู้สึกอย่างไรออกมาดี

หลังจากความเสียใจของซามูร์ที่มันถาโถมเข้ามาแบบมากล้นซะจนจุกอก จนไม่สามารถเก็บกักความเสียใจเอาไว้ได้ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงกลายเป็นความเลยเถิดไปถึงขั้นยอมคายความลับที่ได้กักเก็บเอาไว้ภายในใจ ที่มันสับสนเศร้าใจอยู่นานวันให้เผลอหลุดปากออกมาเองจนได้

ซึ่งมันเป็นคำพูดที่ทำเอาน้ำค้างรู้สึกช็อกและเสียใจอย่างหนัก หลังจากได้รับรู้ว่าการที่ซามูร์ยามออกมาตามหาตนและคอยช่วยเหลือกันอยู่ตลอดเวลานั้น มันเป็นเพียงแค่การกระทำที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อหัวหน้าเผ่ากรีนเคิร์กทั้งเพ

"อ่อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง แบบนี้เองสินะ เจ้าถึงต้องดั้นด้นกลับมาตามหาข้าจนเจอ และต้องคอยพยายามดูแลข้า

เป็นอย่างดี ทั้งหมดก็เพื่อหัวหน้าเผ่าของเจ้าเองสินะ ซามูร์.."

แววตาสั่นไหวกับน้ำเสียงตัดพ้อถูกพูดออกมาจากริมฝีปากสั่นระริกด้วยความเสียใจ ทั้งที่น้ำค้างรู้สึกดีกับคนตรงหน้า แต่คงคิดไปเองฝ่ายเดียวเท่านั้น

"น้ำค้าง ฟังข้าก่อน" คนที่เคยโมโหจนน็อตหลุด กลับกลายต้องเป็นฝ่ายอ่อนเสียงลง หลังจากได้เห็นใบหน้าเศร้าสร้อยกับสายตาผิดหวังของคนตัวเล็กตรงหน้าที่ส่งผ่านมาให้กัน

หยาดน้ำใสร่วงหล่นออกมาจากดวงตาคู่สวยไม่หยุดหย่อน ทั้งที่เจ้าตัวยังเอาแต่แค่นหัวเราะในลำคอแล้วพยายามฝืนยิ้มประดับบนใบหน้าไว้ด้วย ราวกับว่ากำลังนึกสมเพชตัวเองอย่างบ้าคลั่งไปแล้ว น้ำค้างมองใบหน้าของคนใจร้ายด้วยความพร่ามัวเพราะถูกม่านน้ำตาบดบังภาพเบื้องหน้าไปจนหมด

"เข้าใจแล้ว ข้าเข้าใจดีแล้วละซามูร์ ว่าเจ้าช่างเป็นคนที่จงรักภักดีกับหัวหน้าเผ่าได้ถึงเพียงนี้ ยอมทำให้เขาทุก

อย่างเลยสินะ เจ้านี่มันจริงๆ เลย ซามูร์" น้ำตานองใบหน้าของคนเสียใจผิดหวังชอกช้ำ ทั้งที่คิดว่าเราทั้งสองจะใจตรงกันบ้าง แต่นี่ไม่เลย ไม่มีเลยสักนิดเดียว

"แล้วเจ้าจะมากอดข้า จูบข้าทำไม ฮึก" ดวงตาแดงก่ำจ้องมองคนตรงหน้าพร้อมกับเป็นฝ่ายเอ่ยถามในสิ่งที่ค้างคาใจออกไปบ้าง

"เจ้าจะมาใส่ใจดูแลข้าทำไม เจ้าจะมาทำให้ข้ารู้สึกดีกับเจ้าทำไม" น้ำค้างปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายสายตาคนตรงหน้าอีกต่อไป มันหมดสิ้นแล้วกับความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน จนต้องระบายความอัดอั้นภายในใจออกมาจนดูน่าสมเพชเช่นนี้

ซึ่งมันทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับใจอ่อนยวบ ซามูร์ไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่น้ำค้างไปตกลงสัญญากับไอ้น้องชายทรยศว่าอะไร

หรือแม้กระทั่งคนเป็นลุงแบบเก็งเคอร์ที่ให้ตามตัวน้ำค้างกลับไปแต่งงานด้วย หรือจะเพื่อความเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งของเผ่ากรีนเคิร์ก หรืออะไรก็ช่างแม่งมันหมดแล้ว

ซึ่งในจังหวะเวลานี้ซามูร์จะขอยอมละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไปให้หมดได้เลย เมื่อต้องได้สบเห็นกับหยาดน้ำตาของคนตรงหน้าที่พรั่งพรูออกมาไม่หยุดหย่อนเช่นนี้

ซามูร์ยอมรับว่าตนเองนั้น พ่ายแพ้น้ำตาของน้ำค้างผู้น่าสงสารคนนี้แน่แท้แล้ว ขายาวเริ่มขยับเท้าเดินเข้าไปหาคนที่นั่งร้องไห้จนตัวโยน ใบหน้าแดงก่ำทั้งปลายจมูกและริมฝีปากที่ยังคงหลุดสะอื้นไห้ออกมาจนตัวสั่นน่าสงสารจับใจ

ซามูร์ฉวยดึงตัวน้ำค้างเข้ามากอดเอาไว้อย่างปลอบประโลม ทั้งที่อีกคนพยายามผลักไสให้ออกไปห่างๆ กัน แต่คนตัวเล็กแรงน้อยแบบน้ำค้างรึจะต้านทานแรงโอบรัดจากคนตัวใหญ่ที่ใช้ท่อนแขนมัดกล้ามกอดกันอย่างเต็มรักอยู่ตรงหน้าให้ไหวยังไงก่อน

"น้ำค้าง ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ" ฝ่ามือใหญ่ลูบแผ่นหลังบางไปมาอย่างปลอบประโลม

ฮึก~~ฮื้อออ

"ข้ารักเจ้า ข้ารักเจ้านะน้ำค้าง" ปลายนิ้วสากเคืองค่อยๆ เช็ดหยาดน้ำตาใสที่ยังคงหลั่งรินออกมาจากต่อมขับน้ำตาของคนขี้แยตรงหน้าไม่หยุดหย่อน

น้ำค้างยอมช้อนใบหน้าขึ้นมองคนที่เอ่ยคำว่ารักออกมาให้ได้ยิน จนคิดว่าตนเองหูฝาดฟังผิดเป็นแน่

"อะไร เจ้าพูดอะไรออกมา" น้ำเสียงสั่นเครือเจือความไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน จนต้องทวนเอ่ยถามออกมาอีกครั้งเพราะเกรงว่าจะฟังผิดคิดเข้าข้างตัวเอง

"ข้ารักเจ้า ข้าจะไม่ยกเจ้าให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น เจ้าต้องเป็นคนของข้าแต่เพียงผู้เดียว"

หยาดน้ำใสหลั่งรินออกมาจากใบหน้าที่มุดกลับลงไปซุกอยู่กับหน้าอกแกร่ง จนถูกมือใหญ่จับเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นมารับจุมพิตอันหอมหวานรัญจวนใจ

จากริมฝีปากที่ค่อยๆ เลาะเล็มเลียหยอกเย้าเคล้าคลึงชิมรสชาติของกันและกันไปมาอย่างแผ่วเบา จนเริ่มกลายเป็นร้อนแรงติดฉนวนตามแรงอารมณ์ได้อย่างง่ายดายแล้ว

เมื่อทั้งคู่ต่างเริ่มสลับกันดูดดึงขบเม้มอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงบดจูบแลกลิ้นดังอื้ออึงออกมาเป็นระยะ ตามความเร่าร้อนกับอุณหภูมิที่พุ่งสูงขึ้น

อื้ม..อ้า..อือ..

ริมฝีปากที่ผละออกจากกันได้ไม่นาน ยามเมื่อสองสายตาได้สอดประสานมองกันอย่างหวานซึ้ง สื่อผ่านความในใจออกมาทางแววตา ใบหน้าที่เริ่มขึ้นริ้วสีระเรื่อ จึงได้

ขับเคลื่อนขยับเข้าหากันอย่างปรับองศาได้พอเหมาะพอเจาะอีกครั้ง

การป้อนจูบเย้ายวนอย่างดูดดื่มและวาบหวามเป็นไปตามความกระหาย จึงได้เริ่มต้นขึ้นตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพืออย่างที่ไม่มีอะไรจะสามารถมาหยุดยั้งทั้งคู่เอาไว้ไม่ได้แล้ว

อ้ะ! อื้อออ~~

ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามท่อนขาเรียวจนได้ถลกชุดผ้าหนังชิ้นยาวขึ้นไปสูงเหนือเอว ในขณะที่ริมฝีปากยังคงขบเม้มดูดดึงอย่างเป็นจังหวะ ทำเอาน้ำค้างแทบจะหอบหายใจไม่ทันเลย

แฮ่ก~ อ้าห์

อารมณ์ที่จุดติดแล้วจึงยากที่จะมอดดับลงได้ง่ายๆ ใบหน้าโกรธขึ้งบึ้งตึงเมื่อหลายนาทีก่อนนั้น บัดนี้กลับกลายเป็นหวานเชื่อมอย่างกระหายอยาก แสดงกันออกมาโจ่งแจ้งชัดเจน ความรู้สึกดีๆ ได้ทดแทนที่อารมณ์คุกรุ่นให้มลายหายไปจนหมดสิ้นแล้ว

มือเล็กค่อยๆ ขยับไปลูบไล้ยังแผ่นอกแน่นตึง สลับไล้วนไปตรงบริเวณหัวไหล่แกร่ง มืออีกข้างที่ดูแสนจะซุกซนเริ่มคล้องเกี่ยวยุ่งอยู่กับผ้าเตี่ยวผืนเดียวที่มีอยู่ติดกับร่างของคนที่กำลังโลมเล้ากันอยู่

ชิ้นผ้าเพียงผืนเดียวที่ซามูร์ใช้บดบังจุดสงวนดังเช่นของพวกเผ่ากรีนเคิร์กนั้น บัดนี้มันได้หลุดปลิวออกไปจากความเกะกะด้วยเรียวนิ้วสวยแล้ว ได้ปลดปล่อยให้ช้างใหญ่ได้โผล่พ้นออกมาโลดแล่นอยู่กับอากาศได้เพียงไม่นาน ฝ่ามือเล็กที่ถือวิสาสะเข้าไปยึดครองด้วยความซุกซนจึงได้ช่วยเริ่มออกแรงขยับชักนำแทนเรียบร้อย

"อ่ะ อ๊ะ อ้าา น้ำค้าง ซี๊ดดด" แววตาหยาดเยิ้มจ้องมองคนตรงหน้า ยามที่ต้องหลุดเสียงครางอื้ออึงออกมาตอนที่ได้ละริมฝีปากออกจากกัน เมื่อช่วงล่างถูกจู่โจมด้วยสัมผัสชวนสยิวจากฝ่ามืออบอุ่นน้อยๆ ที่กำลังช่วยรูดรั้งปลุกเร้ากันอยู่

เมื่อขนาดใหญ่โตคับพองได้ที่จนเต็มฝ่ามือเล็กที่สาวได้ไม่หมดหากใช้มือข้างเดียว ดวงตากลมเบิกกว้างค้างโตเมื่อได้สบเห็นกับท่อนลำอันเท่าเขื่องตรงหน้าอย่างเต็มสายตาอย่างไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะอันใหญ่ได้ขนาดนี้

อึก!

ใบหน้าเล็กแอบลอบกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกทันที ทั้งที่เมื่อก่อนเคยได้เห็นตรงนั้นดุดันตรงบริเวณผ้าเตี่ยวขึ้นมาแบบวับๆ แวมๆ เพียงนิดหน่อยแค่นั้นก็ทำเอาใจเต้นระส่ำ จนแทบจะแย่อยู่แล้ว แต่พอตอนนี้กลับได้เห็นสิ่งสงวนเข้าอย่างจังโดยไร้สิ่งปกปิด จนต้องตะลึงและคิดดีด้วยไม่ได้เลย

มือเล็กได้ลองใช้ทั้งสองฝ่ามือประคองโอบล้อม พร้อมขยับให้กับเจ้าของแก่นกายขนาดใหญ่โตนั่นได้กลับมารู้สึกดีอย่างต่อเนื่อง อย่างที่คนปรนเปรอดูแลให้ไม่นึกยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย

ซึ่งทำเอาแผ่นหลังกว้างแทบจะนอนไม่ติดเบาะเลยด้วยซ้ำไป ใบหน้าเหยเกเพราะความซ่านสยิวต้องคอยผงกหัวขึ้นมามองดูคนทะเล้นขี้เล่นตรงหน้าอยู่เป็นระยะ

"น้ำค้าง อ้า ซี๊ดดด" ซามูร์เผลอเด้งสะโพกสวนขึ้นลงตามจังหวะการขยับผ่านสัมผัสจากสองฝ่ามือเล็กๆ ที่ได้ประคองโอบล้อมกันเอาไว้ด้วยความรู้สึกซ่านเสียว จนแทบจะเก็บอารมณ์ให้ทนอดกลั้นเอาไว้อีกต่อไปไม่ไหวแล้ว

ซามูร์เป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาคร่อมทับคนที่ส่งฝ่ามือเล็กๆ แต่แสนอบอุ่นคู่นี้มาปรนเปรอให้กับตนมากจนเหลือล้นแทบจะเสร็จสุขสมใจอยู่รอมร่อแล้ว คราวนี้เจ้าของแท่งเนื้อร้อนจะขอเป็นฝ่ายทำให้คนใต้ร่างได้ครวญครางสุขสมถึงใจบ้างแล้วเช่นกัน

"อื้อ อ้าา ซะ ซามูร์~~อือออ"

เรียวขาสวยดีดดิ้นลงบนฟูกเนื้อแข็ง ออกแรงถีบถูไถไปมา เมื่อเกิดความรู้สึกเสียวซ่าน จนไม่รู้จะระบายออกมาจากทางไหนดี

นิ้วมือเรียวสวยวางลงบนลาดไหล่กว้าง พลางสลับออกแรงบีบขูดขีดจิกทึ้งฝากรอยเล็บแถมให้ไปด้วย การที่ถูกปรนเปรอให้สุขสมสะท้านไปทั่วทั้งด้านหน้าและด้านหลังไปในเวลาเดียวกัน เล่นซะจวนเจียนแทบใกล้จะถึงเส้นชัยอยู่รำไร

"ซะ..อ้ะ อ้า ซา..มูร์ อึก ซามูร์ อื้อ"

อ๊าาาาาส์

น้ำขุ่นสีขาวพวยพุ่งออกมาหลังถูกฝ่ามือหยาบกร้านเร่งจังหวะการชักนำอย่างถี่รัว แผ่นอกบางกระเพื่อมหอบถี่จนตัวโยนอย่างดูอ่อนแรง หลังจากที่ได้เสร็จสุขสมจนขึ้นสวรรค์นำหน้าไปก่อนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

สายตาหยาดเยิ้มจากคนตัวใหญ่ด้านบน มองลงมาด้วยความหลงใหล จนอดกลั้นต่อสิ่งยั่วเย้าตรงหน้าต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ริมฝีปากหยักจึงฉกทาบทับลงไปบนกลีบปากนุ่มนิ่มก่อนจะซุกไซ้ลงมาสูดดมตามซอกลำคอขาวระหง

ฝ่ามือใหญ่ที่ปอกลอกชุดผ้าหนังชิ้นเดียว ที่ถูกใช้ปกปิดความนวลเนียนบนเนื้อตัวของน้ำค้างให้หลุดออกไปอย่างง่ายดาย สายตาวาววับจับจ้องดวงหน้าขึ้นริ้วสี ก่อนจะก้มลงไปจุ๊บปลายจมูกโด่งรั้น เปลือกตาสีไข่ วกกลับมาแตะแผ่วเบาลงบนกลีบปากนุ่มหยุ่นอีกครั้งอย่างไม่รู้จักพอ

ปลายสันจมูกโด่งไซ้ลงมาถึงช่วงหน้าอกแบนราบ จนต้องยอมหยุดริมฝีปากไว้ที่บริเวณเนินจุกชูชันที่มันช่างดูเย้ายวน เชิญชวนเรียกร้องให้ได้ส่งเรียวลิ้นร้อนลงมาเชยชิมตุ่มไตสีหวานตรงหน้าสักทีสองที ว่าแล้วคนที่จ้องมองอย่างไม่วางตาก็ได้ครอบริมฝีปากและส่งความชื้นแฉะจากเรียวลิ้นจรดลงไปทันที

ฮ้า..ส์

จุกสีหวานชูชันได้เยิ้มแฉะเต็มไปด้วยหยาดน้ำลายใสข้นหนืดจากริมฝีปากสีเข้ม ซึ่งได้กระทำการละเลงลงลิ้นแบบมูมมามตะกละตะกลามใส่กันแบบหื่นกระหาย จนมันเกิดเสียงน่าอายดังก้องตามออกมาด้วย

"อ้า อ่ะ ซามูร์ เสียว มัน อึก มันเสียว อื้ออ"

รอยเล็บจากนิ้วมือเรียวสวยได้ฝากรอยกรีดลงไว้บนหลังลำคอใหญ่ โดยที่เจ้าตัวคนถูกฝากแผลไว้ไม่ได้สนใจความเจ็บคันเลยสักนิด

แต่กลับยังคงเพลิดเพลินกับการปลุกเร้า เคล้าคลึง ดูดดึง ขบกัดตรงหน้าอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงด้วยความวูบวาบตามแรงอารมณ์ จากการถูกจู่โจมไม่หยุดหย่อน ทำให้ยอดปทุมถันชูชันที่มีสีเนื้อได้กลายเป็นสีแดงปานเชอร์รีไปเสียแล้ว

แฮ่ก..แฮก

"อื้ออ ซามูร์.."

ริมฝีปากตะกรุมตะกราม เอาแต่ดูดดึงที่เนินอกอยู่ได้ยอมผละปล่อยออกมาให้เป็นอิสระเสียที คนที่นอนหน้าแดงก่ำ

ด้วยอารมณ์โหมกระพือเช่นกัน จึงได้สบมองสายตาที่หื่นกระหายจริงจังที่มองกันอยู่อย่างจริงจังยิ่งกว่า

ชนิดที่เรียกได้ว่าไม่มีอะไรจะสามารถมาฉุดรั้งห้วงอารมณ์กระสันอยากในตอนนี้ได้แล้ว หรือไม่ว่าจะมีอะไรโผล่เข้ามาในช่วงจังหวะนี้ ก็คงจะไม่สามารถขัดขวางความหื่นกระหายของคนตรงหน้าให้หยุดยั้งได้อีกต่อไป

แถมยังดันใช้คำพูดที่ฟังดูหยาบโลน โดยที่เจ้าตัวนั้นพูดมันออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย ไร้ความขัดเขินทำเอาน้ำค้างต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีซะเอง

กลายเป็นคนฟังเสียเองที่จำต้องหลบซ่อนใบหน้าที่มันแดงเถือกด้วยความกระดากอายแทนเสียเหลือเกิน หลังจากที่ต้องได้ยินประโยคที่เอ่ยขอมีเซ็กส์กันแบบโต้งๆ ด้วยประโยคโจ่งครึ่มแบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

"น้ำค้าง ข้าขอร่วมเพศกับเจ้าได้ไหม?"

//// [ [CUT NC] ] \

Full NC มีลงให้ใน E-Book นะคะ