ข้าคือฮูหยินน้อย จวนหยงหนิงโหว

ตอนที่ 6 ร่างใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม/2

ทันใดนั้นเอง

สองยมทูตฝาแฝดก็ปรากฏขึ้นอยู่ตรงบริเวณสวนยืนอยู่ที่ปลายเท้าของร่างเด็กสาวคนดังกล่าว เพื่อมารับดวงวิญญาณที่เจ้าโลกันตร์มีพระบัญชาให้มารับโดยตรง

“มากับข้าเถิดซ่งไหลไหลถึงเวลาของเจ้าแล้ว”สิ้นเสียงของยมทูตไข่ต๋า

ดวงวิญญาณของซ่งไหลไหลลุกออกจากร่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมายืนงงว่านางมาทำอะไรอยู่ตรงในสวนดอกไม้นี้อีกทั้งจำไม่ได้ด้วยว่า และนางกำลังอยู่ภายในจวนหยงหนิงโหวในฐานะฮูหยิน ของแม่ทัพเหลียงอี้ฟาน หรือฮูหยินน้อยที่บ่าวไพร่ในจวนนี้ต่างเรียกขานนาง

“นี่ข้าอยู่ที่ไหนอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ..แล้วท่านทั้งสองเป็นผู้ใดกัน”ซ่งไหลไหลถามกลับไปด้วยความสงสัย

“ข้ามารับเจ้ากลับคืนสวรรค์ เจ้าหมดวาระจากร่างนี้แล้ว”ยมทูตไข่เหยาบอกนาง

และนั้นทำให้สาวน้อยคนงามนิ่งงันไปชั่วขณะครั้นได้ยินเช่นนั้น

“ข้าน้อยตายแล้วอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ”นางถามกลับไปด้วยรู้สึกใจหายเมื่อล่วงรู้เช่นนั้น

“ถูกต้อง! รีบไปกันเถอะอย่าได้ชักช้า ข้ายังต้องพาเจ้าไปส่งที่สะพานทองคำอีก”ไข่ต๋ากล่าวพร้อมส่งสัญญาณกับไข่เหยาน้องฝาแฝดให้นำดวงวิญญาณของซ่งไหลไหลล่วงหน้าไปก่อน

สาวน้อยคนงามซึ่งมีอายุครบสิบเก้าปีในวันนี้หมดอายุขัยเมื่อวันเกิดของนางปีที่สิบเก้ามาถึง ร่างเล็กอรชรที่อยู่ในสภาพมอมแมม ผมเผ้ายุ่งเหยิงด้วยเพราะสติวิปลาสมานานกว่าสามปีก้าวเดินตามไข่เหยาไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะเลือนหายไปพร้อมกัน เหลือเพียงร่างไร้วิญญาณของนางนอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางสายฝน

ยมทูตไข่ต๋าไม่รอช้าคลี่พัดที่อยู่มือนำดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวมาสถิตในร่างใหม่ที่ร้องขอจากเจ้าโลกันตร์ ซึ่งมีความงดงามไม่น้อยหน้าไปกว่าร่างเดิมของตัวเอง

แต่จะมีชายงามที่มีใบหน้าสวยราวอิสตรีนั้นใช่ว่าจะเกิดขึ้นได้ง่ายเสียที่ไหนกันเล่าทั่วหล้าหากจะกล่าวถึงชายหนุ่มรูปงามที่มีใบหน้าสวยดั่งเช่นสตรี ดูท่าจะมีเพียงติงห้าวห้าวจากแคว้นจิงหยวนและชายหนุ่มอีกผู้หนึ่งซึ่งอยู่ในแคว้นซ่งเท่านั้น

ในเมื่อหาร่างบุรุษรูปงามเจ้าของใบหน้าแสนสวยไม่ได้ ก็สวมร่างสตรีสาวผู้งดงามซึ่งขึ้นชื่อได้ว่ามีใบหน้าหวานซึ้ง และนางสวยมาตั้งแต่เกิดเลยทีเดียว บุตรีคนเล็กและนางยังเป็นคนโปรดของอำมาตย์ซ่งเหว่ยหนานและองค์หญิงฉินเหยาพระขนิษฐาแท้ๆของอ๋องต้าซ่ง พระองค์ปัจจุบัน

พรืดดด!!! ไข่ต๋าดึงดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวออกมาจากพัดสถิตวิญญาณที่อยู่ในมืออย่างรวดเร็ว พร้อมกล่าวอวยพร

“นี่คือร่างใหม่ของเจ้าติงห้าวห้าว เจ้าจะได้ใช้ชีวิตอยู่ในร่างนี้จนถึงอายุเจ็ดสิบปีตามกำหนดอายุขัยของเจ้าเลยทีเดียว”

ไข่ต๋ากล่าวพร้อมสะบัดมือนำส่งดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวที่กำลังหลับใหลอยู่ในเวลานั้น สวมร่างของซ่งไหลไหลก่อนจะผสานดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวและร่างของซ่งไหลไหลรวมเป็นหนึ่งเดียวจนเป็นผลสำเร็จ พร้อมรอยยิ้มปรากกฎขึ้นบนใบหน้า

“โชคดีนะติงห้าวห้าว เจ้าได้ร่างใหม่โตทันใจแล้วแม้ว่าจะไม่ใช่ร่างบุรุษตามที่ร้องขอก็ตาม แต่ร่างนี้งดงามเหนือกว่าสตรีใดทั่วหล้าซึ่งเจ้าจะได้เรียนรู้รสชาติของการใช้ชีวิตในร่างของสตรีเพศว่าจะเป็นอย่างไร”กล่าวพร้อมส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอไม่อยากคิดเลยว่าเมื่อติงห้าวห้าวรู้สึกตัวจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

ร่างของยมทูตไข่ต๋าค่อยๆ เลือนหายไปอย่างช้าๆ เมื่อเสียงฝีเท้าของผู้คนกำลังวิ่งมาทางบริเวณสวนดอกไม้ดังกล่าวพร้อมเสียงตะโกนก้องเรียกหาดังก้องระงมไปทั่ว

“ฮูหยินน้อย! ฮูหยินน้อยเจ้าขา! ฮูหยินน้อยของนมอยู่ที่ไหนเจ้าคะ!!!”แม่นมคนสนิทของซ่งไหลไหลนามว่าซุนหย่าฉีร้องเรียกหาคนหนูของนางด้วยความเป็นห่วงยิ่งนัก พร้อมรีบออกคำสั่งกับบ่าวไพร่ที่ติดตามมาด้วย

“รีบแยกย้ายออกตามหาฮูหยินน้อยเร็วเข้า! ฝนตกหนักเช่นนี้กลับไม่คอยเฝ้าฮูหยินเอาไว้..ดูสิหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พายุฝนกำลังกระหน่ำอย่างรุนแรงเสียด้วย คอยดูนะหากฮูหยินน้อยเป็นอะไรไปพวกเจ้าได้เดือดร้อนกันไปทั่วอย่างแน่นอน!”แม่นมต่อว่าต่อขานบรรดาบ่าวไพร่เป็นการใหญ่ ก่อนจะรีบแยกย้ายกันออกค้นหาอย่างจ้าละหวั่น

ในขณะที่กำลังค้นหาไปทั่วบริเวณจนกระทั่งเดินมาถึงสวนดอกไม้ บ่าวไพร่ต่างหยุดชะงักไปตามๆ กันเมื่อทุกสายตาเห็นร่างเล็กอรชรอยู่ในสภาพนอนหงายในขณะที่มืออีกข้างเหยียดขึ้นจนสุดแขนราวกับว่ากำลังชี้ฟ้า

“คุณหนู!!!!”แม่นมหย่าฉีร้องเรียกคุณหนูของนางจนสุดเสียงพร้อมวิ่งตรงเข้าไปหา

“ฮูหยินน้อย!!!”เสียงบ่าวไพร่ร้องเรียกตามมาติดๆ ความอลหม่านบังเกิดขึ้นมาโดยพลัน ท่ามกลางเสียงร้องเรียกของบรรดาบ่าวไพร่พยายามให้ร่างดังกล่าวนั้นรู้สึกตัว

ทว่าร่างที่กำลังถูกอุ้มออกจากสวนดอกไม้ดังกล่าวกลับไม่ใช่ดวงวิญญาณของซ่งไหลไหลสถิตอยู่อีกต่อไป แต่เป็นดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวสวมร่างเข้ามาแทนที่ซึ่งได้ร้องขอจากเจ้าโลกันตร์ผู้เป็นใหญ่แห่งโลกวิญญาณ อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อบุรุษรูปงามเจ้าของใบหน้าหวานซึ้งดั่งเช่นสตรี นักรักตัวฉกาจจากซานเล่อเล่อต้องมาสถิตอยู่ในร่างของสตรีสาวสวยชนชั้นสูงของต้าซ่ง

เท่านั้นยังไม่พอนางยังเป็นฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวของแม่ทัพเหลียงอี้ฟาน ท่านโหวหนุ่มแห่งจวนหยงหนิงโหว ร่างนี้คือสตรีที่ออกเรือนมีสามีแล้ว

มิหนำซ้ำท่านโหวยังมีดวงกินเมียและเป็นดาวแห่งความตายเสียด้วย เหตุใดเจ้าโลกันตร์จึงส่งดวงวิญญาณของติงห้าวห้าวมาอยู่ในร่างนี้กันเล่า มีเพียงเจ้าโลกันตร์เท่านั้นที่ทรงล่วงรู้

สามวันผ่านไป

เรือนฉิงหลัน

เรือนฉิงหลัน สถานที่พำนักของซ่งไหลไหลฮูหยินน้อยแห่งจวนหยงหนิงโหว เรือนหลังงามที่มีบริเวณกว้างขวาง พื้นที่ส่วนตัวมากมายประกอบไปด้วยเรือนส่วนตัวสิบห้าหลังและเรือนนอนบ่าวไพร่อีกนับสิบหลัง แต่ละเรือนมีห้องนอนของบ่าวไพร่สิบห้องสมฐานะของฮูหยินของผู้นำตระกูลรุ่นต่อไป และนางยังมีเชื้อสายราชวงศ์ไหลเวียนอยู่ในกาย

นับตั้งแต่แต่งงานออกเรือนมาอยู่ที่จวนหยงหนิงโหว ซ่งไหลไหลกลายเป็นสตรีวิปลาสตั้งแต่คืนแรกของการส่งตัวเข้าหอจนถึงวันนี้วันเวลาผ่านไปนานกว่าสามปีแล้ว จนนางมีอายุครบสิบเก้าปีเมื่อสามวันก่อนพร้อมวาระสุดท้ายของชีวิตมาเยือน ดวงวิญญาณของซ่งไหลไหลที่แท้จริงเดินทางข้ามสะพานทองคำสถิตอยู่บนสวรรค์เบื้องบนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หากแต่ร่างที่กำลังหลับใหลไม่ได้สติมานานกว่าสามวันนี้ได้มีดวงวิญญาณอื่นสถิตเข้ามาแทนที่ และที่สำคัญเป็นดวงวิญญาณของบุรุษรูปงามใบหน้าหวานดั่งสตรีเพศจากซานเล่อเล่อนามว่าติงห้าวห้าว นักรักตัวฉกาจผู้ชื่นชอบการเสพสังวาสกับบรรดาสาวงามอย่างยิ่งยวด

ใบหน้าสวยหวานซึ้งในวัยสิบเก้าปี เติบโตขึ้นกลายเป็นสตรีสาวโฉมสะคราญงดงามอย่างยิ่งยวด ด้วยสติที่ฟั่นเฟือนทำให้นางไม่เคยก้าวออกมาจากเรือนฉิงหลันแม้แต่น้อย โดยมีบ่าวไพร่ผู้ซื่อสัตย์ติดตามมาด้วยจากจวนอิ๋งฉีกั๋วกง อำมาตย์ขวาของราชสำนักต้าซ่งติดตามมาคอยดูแลรับใช้บุตรีคนสวยของตระกูลซ่ง

ร่างเล็กอรชรหลับใหลไปนานกว่าสามวัน ท่ามกลางการเฝ้าดูแลของแม่นมซุนหย่าฉีคอยปรนนิบัติคุณหนูของนางไม่ให้คลาดสายตาทั้งกลางวันและกลางคืน ด้วยความรักที่มอบให้ทั้งหมดดั่งลูกในอุทรของนางเลยทีเดียว มือหยาบกร้านนำผ้าผืนน้อยนุ่มนิ่มชุบน้ำหมาดนำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวอย่างเบามือด้วยความเป็นห่วงยิ่งนัก

“คุณหนูของนมเจ้าขา เมื่อไรจะฟื้นขึ้นมาเสียทีเจ้าค่ะหลับไปนานกว่าสามวันแล้ว นมใจคอไม่ดีเลยดีที่ว่าท่านแม่ของคุณหนูส่งหมอหลวงมาตรวจอาการ ทำให้วางใจไปได้บ้างว่าเพียงแค่ตกใจอาจจะมาจากเสียงฟ้าร้องและเหตุการณ์ฟ้าผ่าลงในสวนดอกไม้จนหมดสติไปเท่านั้น รีบตื่นขึ้นมานะเจ้าคะนมทำขนมของชอบให้คุณหนูเอาไว้เยอะแยะเลยเจ้าค่ะ”นางพยายามคุยเป็นเพื่อนกับคุณหนูคนสวยอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ล่วงรู้ว่า มีแม่นมที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดคอยดูแลไม่เคยห่าง

ในขณะที่ใบหน้าหวานซึ้งนั้นยังคงหลับใหลอยู่เช่นเดิมไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา จวบจนกระทั่งแม่นมหย่าฉีเดินออกไปจากห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายและเตรียมอาหารให้คุณหนูของนาง หากตื่นขึ้นมาก็สามารถกินได้ทันที

ครั้นภายในห้องนอนดังกล่าวเหลือเพียงร่างของซ่งไหลไหล ความรู้สึกสัญชาติญาณการรับรู้เริ่มปรากฏขึ้นกับร่างดังกล่าว ใบหน้านวลเนียนใสราวกระเบื้องเคลือบเต็มไปด้วยเลือดฝาดของวัยสาว ผิวกายขาวโพลนอมชมพูบ่งบอกว่าเป็นคนสุขภาพดีเริ่มเคลื่อนไหวกายไปมาอย่างช้า ก่อนจะบิดขี้เกียจจนเป็นเลขแปดเลยทีเดียว

หาวววว!!!! เสียงหาวนอนดังขึ้นพร้อมบิดร่างไปมาด้วยเพราะรู้สึกเมื่อยขบอย่างแรง เปลือกตาที่ปิดสนิทมานานกว่าสามวันเริ่มเปิดขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับห้องนอนกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยเครื่องเรือนสูงค่าและห้องถูกตกแต่งเอาไว้เป็นอย่างดี

“ห้องของใครเนี่ยสวยจังเลย ข้าได้กลิ่นหอมของดอกไม้ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องเชียว”เสียงหวานของซ่งไหลไหลเอ่ยขึ้นก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

ทันใดนั้นเอง

พรึบ! ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างพลางกลอกตาไปมาไปทั่วบริเวณห้องนอนเพื่อให้แน่ใจว่า บัดนี้ได้กลับมาอยู่ในแดนมนุษย์แล้วพร้อมกับร่างใหม่ที่ร้องของจากเจ้าโลกันตร์ สองมือรีบยกขึ้นจับใบหน้าเพื่อพิสูจน์ความเป็นมนุษย์ รอยยิ้มกว้างบ่งบอกถึงความดีใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อแน่ใจว่าได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งในร่างใหม่ที่เจ้าโลกันตร์ทรงเลือกไว้ให้

หมับ! หากแต่เพียงครู่รอยยิ้มพลันเลือนหายไปจากใบหน้าเมื่อสองมือคู่งามสัมผัสกับก้อนเนื้อขนาดมหึมาที่มีความยืดหยุ่นอยู่ตรงกลางหน้าอกก่อนจะลูบคลำไปทั่วเพื่อความแน่ใจ

“มะ...ไม่นะ..มันจะต้องไม่ใช่”คำกล่าวที่บ่งบอกว่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่สองมือกำลังสัมผัสอยู่ในขณะนี้ก่อนจะก้มลงมองตรงหน้าอกพร้อมดึงคอเสื้อออกเพื่อให้เห็นชัดๆ

เฮ้ย!!! เสียงอุทานบ่งบอกว่ากำลังตกอยู่ในภาวะตกใจสุดขีดเมื่อสองตาเห็นทรวงอกอวบคู่ใหญ่ปรากฏอยู่ตรงหน้าในขณะนี้ เล่นเอาติงห้าวห้าวถึงกับสติแตกไปเลยทีเดียว