เปลวรู้สึกว่ามันช่างเป็นเวลาค่ำที่มีความสุขที่สุด เป็นค่ำของวันหนึ่งที่เปลวจะจดจำไปตลอด
ขณะที่ก้าวเดินตามหลังร่างรัดรึงของหญิงสาวไปช้าๆ เปลวแอบอมยิ้มกับความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกที่ไม่รู้จะนิยามมันว่าอะไรดี? รู้แต่เพียงว่ารู้สึกดีเหลือเกิน ที่ได้พาเธอมาอาบน้ำ
เปลวไม่เข้าใจตัวเอง?.....กับอีแค่ผู้หญิงแก้ผ้า ทำไมต้องหัวใจเต้นแรง ทั้งที่ตนก็เคยได้เห็นมาเยอะ ทั้งที่ตนก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ไร้เดียงสา ไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่ประสีประสาในเรื่องพวกนี้
แต่กับเธอคนนี้...หญิงสาวที่สามารถจุดไฟปรารถนาของเขาขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดในวินาทีสั้นๆ เปลวได้แต่โทษป่าเขา โทษบรรยากาศอันเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงา และวังเวงของมัน โทษความยะเยือกเย็นของผืนป่า โทษความเหน็บหนาวที่ฝังตัวอยู่ทั่วผืนไพร ความหนาวที่บันดาลให้ร่างกายของตนโหยหาความอุ่นจากเนื้อหนังมังสาของมนุษย์ด้วยกันขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด
