ของผู้มาเยือนที่มันรู้สึกได้ เพื่อให้รอดพ้นจากการถูกเหยียบจากมนุษย์ที่กำลังย่างกรายเข้ามาในถิ่นฐานอันเป็นที่อยู่อาศัยของมัน
“ไม่ต้องกลัวนะครับ…เจ้าตัวร้อยขาพวกนี้ พอรู้ว่าเราเข้าไปใกล้ มันก็หนี” เปลวปลอบ
“มีพิษไหมคะ?” หญิงสาวเริ่มสงสัย ใบหน้าหวานช้อนชำเลืองขึ้นถาม
เปลวถือโอกาสชวนคุยในทันที
รู้สึกเหมือนกับว่าความทรงจำในวันก่อน คำถามเก่าๆ เมื่อครั้งที่เปลวเคยเป็นมัคคุเทศก์นำทางในป่า ค่อยๆระลึกกลับมาอีกครั้ง
“กิ้งกือ จัดว่าเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่มีพิษครับ มีเขี้ยวเล็กๆเอาไว้ป้องกันตัวด้วยการกัด แต่ไม่ถึงตาย แค่ปวดบวม พิษของมันเป็นสารจำพวก ‘เบนโซควิโนน’ ซึ่งมีกลิ่นเหม็นมาก กลิ่นเหมือนน้ำยาขัดห้องน้ำเลยทีเดียว” เปลวอธิบาย
ทรงกลดที่เดินนำหน้าอยู่ในขณะนั้น หันกลับมาแซวว่า
“คุณเปลวเคยจับมันขึ้นมาดมแล้วใช่ไหมครับ…ถึงได้รู้ว่ามันเหม็น”
คำถามนั้นเรียกเสียงหัวเราะลั่นจากทุกคน ก่อนที่ทรงกลดจ
