Crazy Love EP.10 อารมณ์เสีย
1305 คำ
EP.10
ณดลมองเธอนิ่ง แล้วยกข้อมือขึ้นดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิการาคาแพง
"แค่สิบนาทีเท่านั้น" เขาเห็นแก่คุณกีรติ ยังไงนานาคงต้องเอาไปบอกพ่อเธออย่างแน่นอน แค่สละเวลาให้กับลูกสาวเขาเพียงแค่สิบนาทีก็เกินพอแล้ว พอครบเวลาตามที่ตกลงณดลก็จะกลับมาทำงานตามเดิม
"ค่ะ สิบนาที" นานาเก็บอาการดีใจไม่อยู่ ณดลที่เห็นก็มองออก แต่เพราะรับปากไปแล้ว คงจะถอนคำพูดไม่ได้
"งั้นเชิญครับ จะได้ไม่เสียเวลา ผมจับเวลาแล้ว" เขาลุกขึ้นยืน เชิญเธอที่นั่งมองเขาแล้วยิ้มหวานให้ลุกขึ้นตาม
"ค่ะ ค่ะ" ร่างเล็กลุกขึ้นหุบยิ้มแทบไม่ทัน นี่เขาถึงกับจับเวลาเลยงั้นเหรอ นานาจึงเดินไปเปิดประตูออกจากห้องรับรอง โดยที่ณดลเดินตามหลัง
ร่างสูงพาเธอเดินตั้งแต่ชั้นหนึ่ง และไล่ขึ้นมาทีละชั้นจนถึงชั้น 7เขาใช้เวลาเพียงไม่นาน แค่บอกว่าในแต่ละที่คือจุดอะไรบ้าง เพราะความจริงต้องใช้เวลามากกว่านี้ แต่เขาไม่อยากอยู่กับเธอนาน กลัวว่าเธอจะมามีข้อต่อรองอะไรกับเขาอีก รีบเดินให้จบๆไป
นานาพยายามเดินเคียงคู่กับเขาให้หมอและพยาบาลนึกสงสัยว่าเธอคือใคร แต่ดูท่าแล้วณดลจะเดินนำเธอไปเพียงเล็กน้อย และรักษาระยะห่างกับเธอพอสมควร
"ชั้นนี้เป็นชั้นของแผนกจิตเวชศาสตร์ ถ้ามีคนรู้จักหรือใครที่มีปัญหาในเรื่องของโรคซึมเศร้า นอนไม่หลับ เครียด สมาธิสั้น ให้มารักษาที่แผนกนี้ได้"
"เอาละ ไปที่ชั้นต่อไปกันเลย" ณดลยกข้อมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกา "เหลือเวลาอีกสองนาที" บอกจบสองเท้าหนักกำลังจะหมุนตัวเดินไปที่ลิฟต์ ทว่าสายตาคมเหลือบไปเห็นใครบางคนเข้า เขาจึงได้หยุดมอง
พีชญากำลังยืนคุยกับพยาบาลอยู่หน้าเคาน์เตอร์อย่างสนุกสนาน และยังมีธีรวัฒน์ยืนอยู่ข้างๆเธอด้วย
"ไม่ทำงานทำการกันหรือไง" ปากหนาพึมพำมองคนกลุ่มนั้นแล้วเดินตรงเข้าไปหา
"คุณคัพจะไปไหนคะ" นานาถามขึ้นแล้วเดินตาม เมื่อเห็นว่าเขาเดินไปอีกทาง
"หมอตีน่านี่น่ารักจังเลยนะคะ ซื้อขนมมาฝากพวกเราอยู่เรื่อยเลย แถมคุยสนุก ไม่ถือตัว หมอธีร์ก็ด้วย" พยาบาลสาวเอ่ยชม ทุกคนในชั้นนี้ต่างเชียร์ให้ธีรวัฒน์กับพีชญาคบกัน แต่เพราะพีชญาไม่ได้ชอบธีรวัฒน์ พีชญาชอบณดล ทุกคนเลยไม่กล้าแซวอะไรมากนัก
"งานไม่มีทำหรือยังไง" เสียงเข้มเอ่ยถาม พยาบาลที่หันมามองถึงกับแตกตื่นแล้วแยกกันไปคนละทาง จะเหลือก็แค่พีชญากับธีรวัฒน์ที่ยืนอยู่ด้วยกัน
"คุณคัพมาทำอะไรที่ชั้นนี้คะ หรือว่ามาหาตีน่า" พีชญาถามพร้อมกับยิ้มหวานแววตาประกาย
"ฉันถามว่าไม่มีงานทำหรือยังไง ถึงได้มายืนเกาะกลุ่มเม้าธ์กันแบบนี้"
"ตอนนี้ไม่มีคนไข้นี่คะ และถ้ามี คุณคัพก็คงไม่เห็นตีน่ายืนอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ"
"แล้วคุณล่ะหมอธีร์" ณดลถามชายหนุ่มอีกคนที่ยืนข้างเธอ
"คำตอบของผมก็เหมือนคุณหมอตีน่า ตอนนี้ไม่มีคนไข้ อีกอย่างแผนกเราไม่ได้มีผู้ป่วยในจำนวนมากเหมือนแผนกอื่นๆ" ธีรวัฒน์ตอบกลับหน้านิ่ง
"แล้วคนไข้ที่นอนอยู่โรงพยาบาลมีตั้งหลายห้อง จะไม่ไปเช็คอะไรหน่อยหรือยังไง หน้าที่ที่พวกคุณต้องรับผิดชอบคืออะไร" ณดลกำลังจับผิดคนทั้งสอง ที่ละเลยในเวลางาน และวลานี้ก็ไม่ใช่เวลาพักเที่ยงด้วยซ้ำ
"ตีน่ากับหมอธีร์เช็คเรียบร้อยแล้วค่ะ ถึงได้มายืนจับกลุ่มคุยเพื่อให้คุณคัพจับผิดยังไงคะ" พีชญาพูดน้ำเสียงประชด แสดงสีหน้าไม่พอใจ
"เธอจะมาย้อนฉันทำไมตีน่า"
"คุณคัพมองพวกเราขี้คร้าน ไม่มีความรับผิดชอบ ตีน่าก็เลยอยากจะอธิบาย"
"แต่คุณก็ไม่ควรมาพูดจายอกย้อนนะคะ คุณคัพก็แค่มาตักเตือนลูกน้องอย่างพวกคุณ" นานาเอ่ยแทรกขึ้น เธอพยายามปกป้องณดล เห็นดีเห็นงามกับเขาด้วย
"แล้วคุณเป็นใครคะ" พีชญาถามกลับเมื่อสบโอกาส เธอเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เดินมาพร้อมกับณดล ก่อนหน้านี้เธอรู้จากธีรวัฒน์แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร และยังออกโรงเข้าข้างณดลด้วย
"เธอกำลังจะมาเป็นหมอคนใหม่ประจำโรงพยาบาล" ณดลตอบแทน ขณะที่นานากำลังจะอ้าปากบอก
"ฉันชื่อนานาค่ะ เป็นคุณหมอคนใหม่ในแผนกศัลยกรรมตกแต่ง คุณพ่อฉันชื่อกีรติ จินดาโชติ เป็นเจ้าของบริษัทที่จำหน่ายอุปกรณ์ทางการแพทย์ใหญ่ที่สุดในประเทศ" นานาพูดเสียงดัง เพื่อให้พยาบาลและหมอที่เดินผ่านไปมาได้ยิน เพื่อจะได้รู้จักเธอในฐานะคุณหมอคนใหม่และเป็นลูกสาวของใคร
"สวัสดีค่ะคุณนานา ฉันชื่อพีชญา หรือจะเรียกตีน่าก็ได้ค่ะ เป็นหมอจิตแพทย์ และข้างๆก็คือหมอธีร์ ธีรวัฒน์ เป็นหมอจิตแพทย์เช่นกัน"
ธีรวัฒน์อมยิ้มเล็กๆเมื่อเธอแนะนำตัวให้คุณหมอคนใหม่ได้รู้จัก ทุกอาการของธีรวัฒน์อยู่ในสายตาของณดล เขาสองคนมองกันเพียงครู่ ณดลจึลได้เอ่ยบอกกับเธอที่ยืนหน้าเชิดอยู่ข้างๆ
"หมดเวลาแล้ว ยังไงผมฝากคุณไว้กับเลขาก็แล้วกัน" ณดลเดินสะบัดชุดหันหลังกลับ นานาที่ได้ยินก็ยืนค้าง เมื่อเขาบอกว่าหมดเวลา แล้วรีบเดินตามตะโกนไล่หลัง
"คงจะฝากให้ลูกสาวมาเป็นหมอที่นี่" พีชญามองตามหลังสองคนที่เพิ่งเดินออกไป ยิ่งรู้แบบนี้เธอคงจะต้องทำอะไรสักอย่างให้ณดลชอบเธอให้ได้ ผู้หญิงคนนี้คือมารสำหรับเธอ
"ก็คงงั้นแหละครับ"
"ค่ะ งั้นแยกกันเลยดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะมีคนมาจับผิดเราอีก" พีชญาพูดประชด แล้วเดินกลับเข้าห้องตรวจ
"ผู้หญิงเมื่อกี้ใครกันคะ" นานาถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในลิฟต์
"เธอแนะนำตัวให้คุณรู้จักแล้วนี่ จะมาถามผมทำไม" ณดลรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ เลยขึ้นเสียงตอบอเธอย่างไม่สบอารมณ์ด้วยความไม่ตั้งใจ
"ค่ะ" นานาขานตอบเสียงเบา ยืนนิ่งไม่กล้าถามอะไรต่อ
"แล้วคุณจะตามผมมาทำไม"
"ก็...เอ่อ..."
"แชร์ ฝากดูแลคุณนานาด้วย" เมื่อเธออ้ำอึ้งไม่ตอบ ณดลจึงบอกกับเลขาสาวให้ช่วยดูแลเธอ
"ค่ะ" เลขาสาวขานรับ
"ให้นานาเริ่มศึกษางานกับคุณภาคเลยก็ได้ค่ะ" เธอไม่อยากรู้ประวัติหรือแผนกในชั้นอื่นๆแล้ว
"ดีครับ"
ติ๊ง~ ประตูลิฟต์เปิดออก สองเท้าหนักก้าวตรงเข้าห้องทำงาน แล้วปิดประตูใส่หน้าเธอที่กำลังจะเดินตาม
"โอ๊ย มาอารมณ์ไม่ดีอะไรล่ะ ทำไมการเข้าหาคนที่เราชอบมันยากเย็นขนาดนี้นะ" นานาบ่นอย่างหัวเสีย โดนเขาปิดประตูใส่หน้า ตอนอยู่อังกฤษ มีแต่หนุ่มน้ำตาข้าวอยากได้เธอจะแย่ คนเอเชียก็ไม่แพ้กัน ไม่เคยต้องมาตามใครอย่างตอนนี้เลย
"คุณนานาคะ เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปพบคุณภาคค่ะ" แชร์เอ่ยบอก เพราะได้ยินนานาพูดว่าอยากจะเริ่มงาน
"ไม่ล่ะค่ะ ไว้พรุ่งนี้ก็แล้วกัน" นานาพูดเสียงกระแทก แล้วหมุนตัวกลับ วันนี้เธอไม่มีอารมณ์จะมาเรียนรู้งานอะไรทั้งนั้น เธอไม่พร้อม
- ผู้เขียน
