กันต์ธี วิศวะร้อนรัก (คิริน)

มหาวิทยาลัย ตึกมนุษศาสตร์ ที่ติดกับคณะวิศวะ มักจะได้ยินเสียงกรี๊ดเสมอ เมื่อหนุ่มๆวิศวะเดินเฉียด วันนี้ก็เช่นกัน "กรี๊ดดดดดดด" "ว้ายยยย หล่อมาก" ปลายฟ้าถึงขั้นปวดแก้วหูจนต้องหันไปพูดกับ มีนาเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมที่อยุธยาจนถึงมหาวิทยาลัย "ใครเหยียบเล็บขบกันอะแก ฉันปวดหูมากนะ" มีนาหัวเราะกับคำพูดเพื่อน คิมมี่เพื่อนอีกคนที่เป็นสาวสองที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่อยุธยา ที่ได้สถาปนาชื้อตัวเองจากคมสันต์เป็นคิมมี่ กล่าวขึ้น "ว้าย ยัยฟ้าไม่รู้อะไร นั้นอะแก๊งพี่ปี 2 คณะวิศวะ ตึกข้างๆเรานี่ไง ชื่อคิริน กันต์ธี วรโรจน์ไพศาลนันทกุล ลูกชายคนเล็กของตระกูล หล่อ รวย ส่วนกรวยใหญ่มั้ยไม่รู้ เป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วปฐพี พี่สาวเขาเรียนบริหาร คนนั้นก็สวยราวตุ๊กตา ส่วนพี่ชายเป็นประธานบริษัท แต่มีเมียแล้วอะแก" ปลายฟ้าอึงกับข้อมูลที่เพื่อนให้ "ตอนเรียนแกตั้งใจแบบนี้ป่ะ โอโห้ นึกว่าเป็นทะเบียนราษฎร์ รู้ลึกรู้สุดอะ" คิมมี่ขำ "เอ้าก็คนหล่อ ฉันเลยสนใจแต่หล่อขนาดนี้ทำยังไงจะได้ตกถึงท้องฉันอะแก รำถวายแก้บน 9 วัด 10 วัดเลยอะ" ปลายฟ้าส่ายหน้ากับความมโนของเพื่อน "พระไม่ช่วยคนบาป" "อร้ายยย ยัยฟ้าปากคอเราะร้าย" คิมมี่วี๊ดว้าย ตามประสา "ไปเรียนกันเถอะถึงเวลาแล้ว" มีนาชวนเพื่อนไปเรียน เวลาพักโรงอาหาร ปลายฟ้าเดินมาซื้อน้ำแดงแฟนต้าของโปรด "ป้าคะ เอาน้ำแดง 1 แก้วค่ะ" หลังออกจากร้านน้ำ "ยัยฟ้า เดียวฉันไปจองโต๊ะก่อนนะ ตรงนู้นหลังเสา" คิมมี่บอกเพื่อนสาว ปลายฟ้าพยักหน้าให้เพื่อน แล้วหันหลังจะเดินไปซื้อข้าว ตุ๊บ!!! "อุ๊ย ขอโทษค่ะพี่" ปลายฟ้าเดินชนรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เธอรีบเอาทิจชูมาซับน้ำแดงที่เลอะเสือนักศึกษาสีขาวจนเปลี่ยนสีเป็นสีแดงตามน้ำเป็นวงกว้าง เธอก้มหน้าก้มตาซับน้ำแล้วเงยหน้ามองและยกมือไหว้อีกครั้ง "ขอโทษจริงๆนะคะ นู๋ไม่ได้ตั้งใจ" "เธอ ชื่ออะไร"ผู้ชายคนนั้นถามออกมาพร้อมใบหน้าที่เรียบเฉย "ปลายฟ้าค่ะ" ปลายฟ้าตอบกลับเพราะเธอรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ที่ทำน้ำเลอะเสื้อพี่ "อืม เรียนคณะอะไร" ผู้ชายตรงหน้าเธอถามต่อ ปลายฟ้ามองหน้าพี่งง แต่ก็ตอบออกไป "คณะมนุษย์ศาสตร์ค่ะ" "เธอต้องเอาเสื้อไปซักให้ฉัน เลิกเรียนกี่โมง" ผู้ชายที่ปลายฟ้าทำน้ำหกใส่ถามต่อไม่หยุด แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉยมาก ปลายฟ้ามองอย่างไม่เข้าใจ แต่หากจะให้ซักเสื้อให้เธอก็ยินดี "บ่ายสองคะ" "ดี งั้นเอาเบอร์เธอมา" "ห๊ะ พี่จะเอาไปทำมัย" "ก็โทรให้เธอมาเอาเสื้อไปซักให้ไง จะให้ฉันถอดให้ตอนนี้เหรอ ถามไม่คิด" ว่าแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้ปลายฟ้ากดเบอร์ให้ ปลายฟ้ากดเบอร์ให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ ผู้ชายคนนั้น กดโทรออกแล้วโทรศัพท์ในมือปลายฟ้ามีสายเรียกเข้า "จำไว้ ฉันชื่อคิริน อยู่คณะวิศวะปี2 แล้วตอนบ่ายรอรับโทรศัพท์ด้วย" พูดจบแล้วเขาเองเดินไปเลย ปลายฟ้าคุ้นๆชื่อ แต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน แต่เธอก็เลิกคิดแล้วเดินไปซื้อข้าวและน้ำเปล่าแทน "ยัยฟ้า นานจังเลย"มีนาเอ่ยทักเมื่อปลายฟ้าเดินมาถึง "เอ้า น้ำแดงแกไปไหน ทำมัยกลายร่างเป็นน้ำเปล่า"คิมมี่ถามอย่างสงสัย ปลายฟ้านั่งลงแล้วถอนหายใจ "ก็เมื่อกี่นะสิ เดินชนรุ่นพี่น้ำแดงเลอะเสื้อพี่เค้าหมดเลย ดีเขาไม่ฆ่าฉันทิ้งหน้าดุมากอะ" "อุ้ยผู้ชายเหรอแก"คิมมี่ถามอย่างตื่นเต้น "เออ โครตซวย"ปลายฟ้าตอบเพื่อนอย่างเซ็งๆ "เดี๋ยวฉันเอาตัวเข้าแลกชดใช้ให้แกดีมะ" คิมมี่พูดติดตลกไม่อยากให้เพื่อนเครียด ปลายฟ้ามองหน้าเพื่อนแล้วขำ "ไม่ต้องหรอก เขาให้ฉันซักเสื้อให้ เขาขอเบอร์ฉันไว้แล้ว" "ห๊ะ ทำมัยให้ซักอะ ขอโทษไม่จบเหรอแก" มีนาถามอย่างสงสัย "ไม่เป็นไรหรอกเราผิดจริงๆแหละ พี่เขาเสื้อเลอะเป็นวงกว้างเลย รู้สึกผิดจริง"ปลายฟ้าบอกถึงเหตุผลที่ตนให้เบอร์เพราะรู้สึกผิดจริงๆ "แก เขาอยู่ปีไหน คณะไหน ได้บอกชื่อมะ หล่อหรือเปล่า"คิมมี่ถามเพื่อนรัวๆ ปลายฟ้าคิดทบทวนก่อนตอบ "อืม อยู่วิศวะ ปี 2 เหมือนจะบอกว่าชื่อคิรินนะ" "ว้ายยย ยัยฟ้า แกเจอตัวท๊อปเข้าแล้วละ โทรไปบอกเขาเลยว่าฉันยอมเสียตัวให้แทนการซักผ้าของแก" คิมมี่ดี้ด๊าใหญ่ "ตัวท๊อปอะไรอ่าคิมมี่ฉันงง" ปลายฟ้าถามเพื่อนแบบสงสัย "เอ้า ก็เมื่อเช้าที่คนกรี๊ดลั้นๆอะ ก็พี่คิรินนี่แหละ หล่อ รวย แต่กรวยใกญ่มั้ยไม่รู้ เขาขอเบอร์แกเองเลยเหรอ" คิมมี่ทบทวนเหตุการณ์ให้เพื่อน ปลายฟ้านึกตามเพื่อนแล้วพูด "ออ ถึงว่าฉันก็คิดว่าชื่อคุ้นๆ และที่แกถาม ใช่ เขาขอเบอร์ฉันไว้อะนัดเอาเสื้อไปซัก" "พี่เขาน่ากลัวเหรอแก"มีนาที่ฟังอยู่นาน ถามขึ้นมา. ปลายฟ้าพยักหน้าแล้วตอบเพื่อน "พี่เขาตอนหน้านิ่งดูดุมากอะแก" ด้านคริน เขานั่งนึงถึงเด็กที่เดินชนเขาเมื่อกลางวัน สวย น่ามอง และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เจอเขาแล้วไม่หวี๊ด เจอแค่แป๊ปเดียวทำมัยนึกถึงได้ขนาดนี้ "ครินได้เรื่องละมึง"มาร์ติน เพื่อนสนิทของเขาเรียกหลังจากสืบประวัติสาวน้อยผู้ทำน้ำแดงเลอะเสื้อพ่อเสือร้ายของกลุ่ม "น้องชื่อปลายฟ้า นราวดี กรสุวรรณมงคล เป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัวที่ฐานะ ปลานกลาง นักศึกษาปี 1 คณะมนุษย์ศาสตร์ โสดสนิทไม่มีแฟน ภูมิลำเนาพระนครศรีอยุธยา มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงชื่อมีนา และอีกคนเป็นสาวสองชื่อคิมมี่ ทั้งหมดมาจากอยุธยา น้องสวย น่ารัก มีแต่คนอยากจีบ" "โอโห้ไอ้สัสกูนึกว่าสำนักงานกรมการปกครองมาเอง"ไอซ์ เพื่อนสนิทของคิรินอีกคนเอ่ยแซว คิรินกระตุกยิ้มร้ายแล้วบอกเพื่อน "ขอบใจมากมึง" "คนนี้มึงจะเอาเหรอ ถ้าไม่เอากูจะจีบ" ไอซ์เอ่ยถามเพื่อน "หึ ถ้าไม่เอากูจะขอเบอร์มั้ยละ" คิรินตอบเพื่อนสนิทของเขา "กูก็ว่าอยู่"มาร์ติน พูดอย่างรู้นิสัยเพื่อน บ่ายสอง คิรินนั่งอยู่ใต้ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์ สาวๆมองมามากมายด้วยความที่เขาได้ใบหน้าที่หล่อของบิดาบวกกับแววตาและบุคลิกสดใจมาจากมารดา สร้างความดึงดูดต่อผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก เรียกว่าเขากระตุกยิ้มให้ใคร ก็สามารถลากขึ้นเตียงได้ทันที หล่อพิฆาตมาก สาวๆพร้อมเปลื้องผ้า เห็นจะมีก็แต่สาวน้อยที่เขามานั่งคอยนี่แหละ ที่หาได้สนใจในความหล่อของเขา Callปลายฟ้า ปลายฟ้า:สวัสดีค่ะ ใครคะ คิริน:สมองกลับหรือไง เธอนัดฉันไว้ ปลายฟ้า:นัดงั้นเหรอคะ คิริน:ใช่ เธอจะไม่ซักเสื้อฉันให้งั้นเหรอ ปลายฟ้า: ออ พี่..เออ คิริน: คิริน ฉันชื่อคิริน เธอเป็นปลาทองหรือไง แค่นี้ก็ไม่จำ ปลายฟ้า:พี่ให้ไปเจอตรงไหนค่ะ ปลายฟ้ากำลังลงตึกเดียวไปเจอ คิริน:ฉันนั่งรอที่ตึกเธอตอนนี้ ปลายฟ้าหันมองซ้ายขวาเจอคิรินนั่งอยู่จึงกดวาง เธอเดินมาพร้อมกับมีนาและคิมมี่ "สวัสดีค่ะพี่คิริน ปลายฟ้ามาเอาเสื้อไปซัก" มาร์ตินและไอซ์ มองปลายฟ้าไม่วางตา เพราะความสวยมากๆของน้อง