“…ข้าว” ณดลขยับตัวออกจากแผ่นหลังขาวเนียน ลงไปบนเตียงนุ่ม มือลูบแก้มหญิงสาวแผ่วเบา
“ทำไมทำแบบนี้” เจ้าของร่างบอบบางที่ตอนนี้เต็มไปด้วยร่องรอยที่ชายหนุ่มฝากไว้ถามออกไปแผ่วเบาโดยที่ไม่ได้ลืมตามอง
ชายหนุ่มไม่มีคำตอบให้ เขาเลือกที่จะเงียบ ก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปากที่หน้าผากมนแผ่วเบา มือดึงผ้าห่มมาคลุมร่างให้หญิงสาว พลางถอนหายใจออกมา
“ฉันบอกเธอไปแล้ว ว่าฉันจะไม่ปล่อยเธอไปให้ใคร” เขาพึมพำออกมา แต่ก็ดังพอให้หญิงสาวได้ยิน ก่อนที่ร่างบางจะหลับไปด้วยความอ่อนแรง
ณดลก้าวขาลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป เพียงไม่นาน ชายหนุ่มร่างสูงนุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว เดินถือกะละมังใบเล็กกับผ้าขนหนูเดินตรงมาที่เตียง ดึงผ้าห่มออก ใช้ผ้าขนหนูเช็ดทำความสะอาดให้หญิงสาวจนสะอาด ก่อนจะเอาไปเก็บแล้วกลับมานอนเคียงข้างเธอ เขาขยับร่างเธอให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองแผ่วเบา มืออีกข้าวกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ แล้
