ส่งข่าว
975 คำ
หลังจากหัวหน้าออกไปแล้วตอนนี้เจียงหนานก็อยู่กับฮุ่ยหมิงตามลำพัง แม้ว่าจะดูไม่ดีนัก แต่ถ้าหากหัวหน้าไม่พูดออกไปก็คงไม่มีใครรู้ และเธอมั่นใจว่าหัวหน้าไม่มีทางพูดแน่นอน
" เอ่อคือ ผมชื่อ ฮุ่ยหมิง อายุ 17ปี แล้วเธอ "
" ฉันชื่อเจียงหนาน อายุ 17 ที่บ้านมีกันอยู่กี่คน " เจียงหนานเอ่ยถามออกไปโดยที่เขายังพูดไม่จบ ฮุ่ยหมิงขมวดคิ้วแต่ก็เอ่ยตอบเธอตามความจริง
" 6 คน มีพ่อแม่ แล้วก็พี่ชาย 1คน พี่สะไภ้ 1คน พี่สาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน1คน "
" เยอะเหมือนกัน เรื่องแต่งงานเราควรคุยกันก่อน ฉันต้องบอกพ่อแม่ไม่รู้ว่าพวกเขาจะว่ายังไง อีกอย่างฉัน ไม่สะดวกใจที่จะอยู่กับคนเยอะๆ เธอจะแยกบ้านได้ไหม "
" ยะ แยกบ้าน เรื่องนั้นคงต้องคุยกับพ่อแม่ผมก่อน "
" งั้นเธอ เอ่อคุณไปคุยกับพวกเขา ฉันจะคุยกับพ่อแม่ฉันด้วย ถ้าหากแยกบ้านได้เธอไปคุยกับทางหน่วยให้เขาจัดสรรที่ดินให้แล้วฉันจะจ่ายค่าสร้างบ้านใหม่เอง ห้ามเถียง ฉันมีความจำเป็นที่อยู่รวมกับคนอื่นไม่ได้ และมีความลับบางอย่างที่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้อีกด้วย เอาไว้ฉันมั่นใจในตัวคุณมากกว่านี้แล้วฉันจะบอก อีกเรื่อง เราเอ่อ เรายังไม่เข้าหอได้ไหม ฉันเอ่อ ฉันยังไม่พร้อม "
" อื้อ ผมเองก็คิดจะคุยกับคุณเรื่องนี้เหมือนกัน "
" งั้นเอาตามนี้ คุณไปจัดการเรื่องของคุณก่อน ฉันจะคุยกับพ่อแม่ของฉันด้วย "
" ตกลง "
เจียงหนานมาที่ไปรษณีย์เธอมาส่งจดหมายถึงพ่อแม่เรื่องที่เธอจะแต่งงานกับฮุ่ยหมิง และเธอยังเล่าเรื่องที่ถูกยุวชนคนหนึ่งทำร้ายให้พ่อแม่รับรู้ถึงเหตุผลที่ต้องแต่งงานกับฮุ่ยหมิงให้พวกเขารับรู้ด้วย
หลังจากที่จดหมายถูกส่งไปถึงบ้านเจียงที่ปักกิ่งแล้ว แม่ของเธอก็นั่งรถไฟมาที่ยูนนานทันทีที่อ่านจดหมายจบ
" เจียงหนาน มีคนมาพบเธอ รออยู่ที่หน้าหน่วย "
"ขอบใจ " เธอเดินออกมายังหน้าหน่วยผลิต และดีใจอย่างมากที่แม่ของเธอมาที่นี่
" หนานหนาน " แม่ของเธอโบกมือเรียก
" แม่ แม่มาถึงที่นี่เลยหรอคะ "
" แม่ต้องมาในเมื่อลูกจะแต่งงาน แม่ต้องมาสิ "
" หมายความว่า... "
" ใช่จ้ะ พ่อกับแม่เห็นด้วย ในเมื่อลูกตัดสินใจดีแล้ว แม่ก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องขัด และแม่ก็เอาสินเดิมมาให้ลูกด้วย "
" ขอบคุณมากนะคะ "
หัวหน้าหน่วยผลิตเดินมาหาเธอพอดี ทั้งสามจึงได้เข้าไปคุยกับทางบ้านของฮุ่ยหมิง ที่พวกเขาต้องการมาคุยกับเธอพอดี
" นี่แม่ของฉันค่ะ เจียงหลิง "
" สวัสดีครับ เราเป็นพ่อแม่ของฮุ่ยหมิง ยินดีที่ได้พบคุณนายเจียง "
" ค่ะยินดีที่ได้พบค่ะ "
" ถ้างั้นเรามาคุยเรื่องแต่งงานของเด็กสองคนนี้กันเถอะค่ะ " ฮุ่ยเหนียงแม่ของฮุ่ยหมิงเอ่ยขึ้น
" บอกตามตรงว่าครอบครัวของเราไม่ใช่คนมีเงิน เป็นชาวนาเท่านั้น เรามีเงินอยู่แค่ 200 หยวน แต่นี่คือเงินกองกลางของบ้านเรา แล้วก็... "
" เรื่องเงินสินสอด ไม่จำเป็นสำหรับฉันหรอกค่ะคุณฮุ่ย ไม่ว่าจะ10หยวน 20หยวน แล้วแต่คุณเต็มใจจะให้ก็พอ ฉันขอแค่พวกคุณดูแลหนานหนานเป็นอย่างดี อย่ารังแกเธอ ส่วนเธอเมื่อไหร่ที่ไม่ต้องการหนานหนานให้บอกกับฉัน ฉันจะมารับลูกสาวของฉันกลับปักกิ่งทันที "
เมื่อเจียงหลิงพูดจบทางครอบครัวฮุ่ยได้แต่อ้าปากค้างมีที่ไหนกัน บ้านเจ้าสาวไม่เรียกร้องสินสอดแบบนี้ แต่เมื่อมองดูจากเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ก็พอรู้ว่าเงิน 200หยวนที่บ้านฮุ่ยมี คงซื้อเสื้อผ้าบนตัวเธอไม่ได้
" ส่วนเรื่องแยกบ้าน เจ้าสามบอกเราแล้ว พวกเราไม่มีปัญหาอะไร แล้วงานแต่งจะจัดขึ้นเมื่อไหร่ " ฮุ่ยหรงผู้เป็นพ่อเอ่ยบอก
" ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้สามวัน พวกคุณจัดการมาได้เลยค่ะ "
" สามวัน !! "
" พวกคุณติดขัดอะไรหรือเปล่าคะ "
" เอ่อคือ รวดเร็วขนาดนี้พวกเรายังไม่ได้รับส่วนแบ่งจากหน่วยผลิต เกรงว่าจะไม่มีอาหารเลี้ยงแขก "
" เรื่องนี้หัวหน้าช่วยได้ไหมครับ " ฮุ่ยหมิง
" ได้สิ เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง "
" ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้ "
หลังจากที่แยกย้ายกันไปแล้ว เจียงหนานพาแม่กลับมาที่ห้องพัก ให้เธอได้พักผ่อน ส่วนตัวเองก็กลับไปทำงานต่อ และกลับมาในตอนเย็น แม่ทำอาหารเอาไว้ให้เธอแล้ว โชคดีที่ห้องนี้เธอพักกับหยางเฟยจึงไม่มีปัญหา อะไรที่แม่ของเธอจะมาค้างคืนด้วย
" สวัสดีค่ะคุณป้า " หยางเฟย
" สวัสดีจ้ะ มากินข้าวด้วยกันสิ "
" ขอบคุณค่ะแต่ฉันขอไม่รบกวนดีกว่าค่ะ พอดีพี่ชายมาหา ฉันจะไปกินกับเขาค่ะ "
รุ่งเช้าข่าวการแต่งงานของเธอกับฮุ่ยหมิงโด่งดังไปทั่วหมู่บ้าน มีบ้างที่มาร่วมยินดีและก็มีบ้างที่เข้ามาค่อนแคะให้รำคาญหู หนึ่งในนั้นก็คือสัตรูของเธอ หลิวอิง คนที่ผลักเธอตกน้ำ แต่ก็ยังนับว่ามีความเป็นคนอยู่บ้างที่ไปเรียกคนมาช่วยเธอ
เจียงหนานไม่อยากจะทำอะไรมากเพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ออกจากหน่วยผลิต แต่หลังจากนี้ก็ไม่แน่
- ผู้เขียน
