เจียงหนานกับยุค 80

เจียงหนานไม่เคยคาดคิดเลยว่าเธอจะได้ทะลุมิติมาเหมือนในยิยายที่เคยอ่าน เธอนอนมองเพดานห้องที่เต็มไปด้วยยากไย่ ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนี่มีหน้าต่างเล็กๆบานเดียว นอกจากนั้นภายในพนังของห้องยังเต็มไปด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์เก่าๆที่มองไม่เห็นตัวหนังสือที่เขียนอยู่  จากควมทรงจำเดิมที่เธอได้รับรู้เกี่ยวกับเจียงหนาน เด็กสาวที่มีชื่อเหมือนกันกับเธอคนนี้ เดิมทีบ้านของเจียงหนานอยู่ที่ปักกิ่ง ครอบครัวพอมีฐานะอยู่บ้าง ตอนนี้เธอถูกส่งให้มาทำงานในหน่วยผลผลิตที่มณฑล ยูนนาน  ซึ่งเธอมาอยู่ที่หน่วยผลิตนี้ได้ปีกว่าแล้ว ผลงานของเธอค่อนข้างดีกว่ายุวชนคนอื่นๆ เพราะเจียงหนานเป็นคนขยัน เธอทำงานในส่วนของตนเองเสร็จก่อนคนอื่นเสมอ ทุกๆเดือนครอบครัวจะส่งอาหารและเงินมาให้จำนวนหนึ่ง แม้ว่าเธอจะไม่ทำงานเพื่อเก็บแต้ม เธอก็สามารถอยู่ได้อย่างสบาย แต่เธอก็เลือกที่จะทำงานเช่นคนอื่นๆ  เล่ามาถึงตอนนี้เธอนึกขึ้นได้ว่าวันก่อนนั้นเจียงหนานคนนี้ถูกยุวชนหญิงคนหนึ่งผลักตกน้ำที่ท้ายหมู่บ้านระหว่างที่เธอไปซักผ้า และรับได้การช่วยเหลือจากชายหนุ่มในหมู่บ้าน เขาพาเธอส่งหมอและอยู่ดูแลเธอจนได้กลับบ้านเมื่อเช้านี้ แต่เจียงหนานก็ยังไม่เข้าใจ ในเมื่อได้รับการรักษาแล้ว ทำไมยังตาย ?  ตอนนี้ยังมืดอยู่เธอจึงไม่อยากคิดอะไรมาก ความง่วงทำให้เธอหลับไปอีกครั้ง ในความฝันเจียงหนานได้พบกับเด็กสาว  " เธอ... เธอมาเอาร่างคืนใช่ไหม "  " ฉันตายแล้ว แล้วร่างนี้ก็เป็นของเธอ ฉันก็คือเธอ และเธอก็คือฉัน เราคือคนๆเดียวกัน   ฉันแค่อยากมาบอกเธอเรื่องหนึ่ง สร้อยที่สวมอยู่นั้นเป็นของวิเศษตกทอดมาจากบรรพบุรุษ ในนั้นเก็บเงินและอาหาร ของใช้อื่นๆไว้ในนั้น หวังว่าเธอจะมีความสุข เขาเป็นคนดีมาก และอีกอย่างทั้งเธอและเขาต่างเป็นคู่กันมาหลายชาติภพ นี่คือเหตุผลที่เธอต้องอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ ฉันไปก่อนนะ " เจียงหนานสะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอนั่งคิดทบทวนเรื่องในฝันจนถึงเช้า  ระหว่างนั้นเธอได้สำรวจสร้อยที่สวมอยู่ ในนั้นเป็นเหมือนกล่องจะเรียกว่ากล่องคงไม่ถูก เพราะขนาดของมันเท่ากับตู้คอนเทนเนอร์เชียวล่ะ ในนั้นเต็มไปด้วยอาหาร ข้าวของเครื่องใช้ มีเมล็ดพันธ์ผักต่างๆ ต้นไม้กองอยู่อีกมุมหนึ่งด้วย แม้แต่จักรยานที่ในยุคนี้ราคาแพง ก็ยังมีจอดอยู่ถึงสองคันด้วยกัน นอกจากนี้ที่นอน ผ้าห่มก็มี ที่หน้าแปลกคือโมเดลบ้านหลายหลังวางอยู่ในกล่องกระดาษขนาดใหญ่ด้วย   เธอมองหีบไม้ใบเล็กที่ตั้งอยู่ก่อนจะเปิดมันออกก็พบว่าในหีบนั้นมีเงินที่บรรพบุรุษเก็บเอาไว้ มันมีมากนับหมื่นหยวนเลยทีเดียว นอกจากนั้นยังมีคูปองอุตสาหกรรมสำหรับใช้ตลอดชีวิตอีกปึกใหญ่ เครื่องประดับก็มีทั้งหยกและทอง ไม่ว่ามองยังไงก็ไม่เหมือนกับของในยุคนี้สักนิด หรือว่าบรรพบุรุษที่ว่าจะทะลุมิติมาเหมือนกัน ?!!   ใช่ต้องใช่แน่ๆ .... แต่ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้มาก่อนล่ะว่าสร้อยเส้นนี้วิเศษทั้งที่เธอใส่มันมาตั้งแต่เด็กๆ มันเป็นสร้อยของคุณยายที่มอบให้เธอก่อนที่คุณยายจะจากไป  สัญญาณแตรของฝ่ายผลิตดังขึ้น เจียงหนานที่กำลังคิดเพลินกับเรื่องต่างๆ ได้สติขึ้นมาพอดี เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะออกไปทำงานกับทางหน่วย แต่ในตอนที่เธอกำลังจะเปิดประตูออกไป ประตูก็ถูกเปิดเสียก่อน  " เจียงหนานเธอหายดีแล้วหรอ " เจียงหนานใช้คิดทบทวนถึงเด็กสาวตรงหน้า นี่คือหยางเฟย เพื่อนยุวชนที่มาทำงานที่นี่และยังมีความสนิทกับเธอในระดับหนึ่ง  " อืม ดีขึ้นมากแล้ว "  " งั้นก็ดี อ่อ หัวหน้าหน่วยเรียกเธอไปพบล่ะ "  " อืม ขอบใจนะ "  เจียงหนานเดินออกจากห้องไปยังห้องของหัวหน้าหน่วยตามความทรงจำที่ได้รับมา หัวหน้าหน่วยคนดีเป็นชายวัยกลางคน อายุประมาณ 40 ปี ค่อนข้างจะใจดีและมีความยุติธรรมเสมอ  ก๊อกๆๆ  " เข้ามา อ่อ เธอเองหรอ "  " ฉันเองค่ะ หยางเฟยบอกฉันว่าหัวหน้าต้องการพบ "  " อืม คือเรื่องเป็นแบบนี้นะเจียงหนาน เธอก็รู้ดีว่าการถูกเนื้อต้องตัวกับชายอื่นนั้นเป็นเรื่องใหญ่ และมันก็ทำให้เธอเสียชื่อเสียง แม้ว่าจะเป็นการช่วยชีวิตก็ตาม ทางฝั่งของฮุ่ยหมิง ต้องการแต่งเธอเป็นภรรยาเพื่อรับผิดชอบในเรื่องนี้ "  " ถ้างั้นฉันขอคุยกับเขาก่อนที่จะตัดสินใจได้ไหมคะ "  " ได้สิ อีกเดี๋ยวเขาก็คงมา นั่นไงมาพอดี เธอก็คุยกับเขาไปนะ แล้วก็พักอีกสักวัน พรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มงานใหม่ "  " ได้ค่ะ ขอบคุณหัวหน้ามากๆนะคะ "  " อืม "