5 โกหกไม่เนียน NC+
1926 คำ
“เพลง แกจะไม่ไปกับเราจริงเหรอ?”
“อื้อ แม่ฉันโทรมาบอกว่าคุณพ่ออยากเจอ...สงสัยจะถูกลงโทษที่หนีเที่ยวอีกน่ะ ฉันไปก่อนนะ”
หลังจากเรียนเสร็จ เพลงขวัญก็เอ่ยลาเพื่อนๆที่บอกว่าจะไปเที่ยวเล่นกันต่อหลังเลิกเรียนเมื่อมารดาของเธอพึ่งโทรมาบอกให้กลับบ้าน
“ว๊าย! คุณเป็นใคร...”
พอจะเดินไปเรียกแท็กซี่ก็มีรถสีดำคันสวยมาจอดข้างๆเพลงขวัญ ก่อนจะมีชายชุดดำสองคนเดินลงมาเธอถึงกับตกใจ
“นายให้มารับ ขึ้นรถสิ”
หนึ่งในนั้นบอกขึ้น ทำเอาเพลงขวัญถึงกับมองเขาตาค้าง ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาที่พึ่ง
“อย่าคิดทำอะไรเลยถ้ายังไม่อยากตาย”
พอได้ยินคำขู่ เพลงขวัญถึงกับชาไปทั้งตัว
“ขึ้นรถ”
และประตูรถก็เปิดออก เธอมองเข้าไปในนั้นเหมือนกับว่ามันเป็นเส้นทางแห่งความตายก็ไม่ปาน
‘ทำยังไงดี ถ้าขึ้นไปแล้วเขาพาไปฆ่าล่ะจะทำยังไง...’
“ขึ้นไปสิ หรือจะให้อุ้ม”
“ไม่!...”
พอได้ยินคำขู่ เพลงขวัญเลยต้องขึ้นไปบนรถอย่างเลี่ยงไม่ได้ จากนั้นคนของเมฆาก็พาเธอมาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมที่เธอจำได้ดีว่าครั้งก่อนเธอก็ถูกพามาที่นี่
“เข้าไป”
พอมาถึงเธอก็ถูกบังคับให้เข้าไปข้างใน และพอประตูเปิดออกเพลงขวัญก็เดินเข้าไปพร้อมกับมองไปรอบๆห้อง
‘หือ ไม่มีใครอยู่เหรอ...แล้วจะพามาทำไม...’
เพลงขวัญมองไปรอบๆห้อง และพบว่าไม่มีใครอยู่ข้างใน เธอทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาสุดหรูหรา ก่อนจะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น
“บ้าจริง! จะนึกถึงเขาทำไม เขาจะฆ่าเราเลยนะ!...ไม่น่าเสียตัวให้คนแบบนั้นเลย...”
เพลงขวัญอดรู้สึกเสียใจและเสียดายไม่ได้ คนรักเธอยังไม่เคยมีด้วยซ้ำดันมาเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้ที่ขู่จะฆ่าเธอ
“มันแย่ขนาดนั้นรึไง”
เมฆาที่พึ่งอาบน้ำเสร็จได้ยินเสียงคนในห้องเลยเดินออกมาดู ก่อนจะพบว่าเป็นเพลงขวัญ เขาถึงกับนึกแปลกใจที่เธอมาอยู่ที่นี่
“คะ...คุณ! ทำไม คุณเข้ามาตอนไหน?”
เพลงขวัญถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นอย่างตกใจ
“ฉันต่างหากควรถามว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
เมฆาเองก็ตกใจไม่ต่างกันที่เธอมาอยู่ที่นี่
“อ่าว ก็คุณให้คนไปพาตัวฉันมาน่ะสิ”
“..................”
และเมฆาก็เริ่มเข้าใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือความผิดพลาดของลูกน้องเขา เมื่อเขาแค่ให้ไปดูว่าเพลงขวัญมีพิรุธอะไรรึเปล่า ไม่ใช่ให้ไปพาตัวเธอมาหาเขาที่นี่
“หรือว่าคุณไม่ไว้ใจฉันถึงให้คนคอยตาม ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่บอกใครหรอก บอกไปก็เดือดร้อน...”
เพลงขวัญบอกขึ้นพร้อมกับเผลอมองไปที่ร่างกายของเขา เธอเผลอกลืนน้ำลายกับสิ่งที่เห็นเพราะคืนนั้นเธอมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด มันมืดไปหมดต่างจากตอนนี้
“แล้วเธอไว้ใจได้ขนาดไหนกัน?”
เมฆาเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับก้มลงมองไปที่ร่างเล็กที่ก้มหน้าหลบเมื่อเขาเข้ามาใกล้จนหัวใจของเธอเต้นแรง
“ได้...ฉัน...ฉันไม่บอกใครแน่นอน...”
“แล้วถ้าเธอบอกล่ะ ฉันควรทำยังไง...ให้ฆ่าเลยดีไหม มีแค่คนตายเท่านั้นที่พูดอะไรไม่ได้”
‘คำก็จะฆ่า สองคำก็จะฆ่า! อีตานี่มันป่าเถื่อนจริงๆเลย ฮือๆๆ ไอ้บ้า...’
เพลงขวัญบ่นขึ้นใจใน เมื่อเขาชอบขู่ฆ่าเธอจริงๆ
“ถ้าคุณไม่ได้อยากเจอฉัน งั้นฉันขอตัวกลับ...”
หมับ!
“ใครอนุญาต?”
“เอ่อ ก็...ฉันต้องไปติวกับเพื่อน...แต่คนของคุณจับตัวฉันมา ตอนนี้ก็สายแล้วด้วย”
“โกหกไม่เนียน ฉันอยากได้น้ำเย็นๆใส่น้ำแข็งด้วย ไปเอามาให้หน่อย”
และอยู่ดีๆเมฆาก็เดินไปนั่งโซฟาใหญ่ ปล่อยให้เพลงขวัญได้แต่ยืนงง ก่อนจะเดินไปหาตู้เย็นแล้วค้นหาสิ่งที่เขาต้องการ
“มีแค่นี่...น้ำเย็น...”
เพลงขวัญเอาขวดน้ำเย็นที่หาได้ในตู้เย็นมาวางตรงหน้าเขา
“ฉันต้องการน้ำแข็งด้วย”
“ก็มันไม่มี”
“แล้วถ้าฉันหาเจอล่ะ เธอจะให้ฉันทำอะไร”
“เชิญ ถ้าหาน้ำแข็งเจอฉันยอมทำทุกอย่าง”
“หึหึ พูดเองนะ”
เมฆายิ้มร้ายออกมา เมื่อเขาไม่เคยต้องมานั่งต่อรองอะไรแบบนี้มาก่อน แต่เขากลับนึกสนุกอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเพลงขวัญเสียอย่างนั้น
เขาลุกขึ้นเดินไปที่ครัวไม่นานก็กลับมาพร้อมกับน้ำแข็งแก้วใหญ่ ทำเอาเพลงขวัญถึงกับอ้าปากค้าง
“ไม่จริง...คุณไปเอามันมาจากไหน ฉันค้นหาจนทั่วตู้เย็นแล้วทำไมไม่เจอ”
“ก็มันไม่ได้อยู่ในตู้เย็นน่ะสิ”
เพลงขวัญถึงกับอึ้งเมื่ออันที่จริงแล้วเธอไม่เคยแม้แต่จะเข้าครัวเทน้ำดื่มเองเลยสักครั้ง เลยไม่รู้ว่ามีเครื่องทำน้ำแข็ง ส่วนเมฆาเองก็พอรู้เมื่อแค่ดูก็รู้แล้วว่าเธอคงทำอะไรไม่เป็น
“ฉัน...ฉันไม่รู้ น้ำแข็งที่ไหนไม่อยู่ในตู้เย็น”
“ลุกขึ้น...เธอพูดแล้วนี่ว่ายอมทำทุกอย่าง หึหึ ว่าจะปล่อยไปแล้วแท้ๆ”
หมับ!
“ว๊าย! เดี๋ยว คุณจะทำอะไรฉัน เดี๋ยวก่อนๆๆๆ”
“ถอดมันออกให้หมด”
เมฆาบอกขึ้นพร้อมกับจับร่างเล็กให้ลุกเดินตามเขาเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่
“แต่ฉัน...”
“ถอดเดี๋ยวนี้”
เขาสั่งขึ้นเสียงดังพร้อมกับสีหน้าจริงจัง จนเพลงขวัญรู้สึกกลัว เธอค่อยๆทำตามที่เขาต้องการด้วยการถอดชุดที่ใส่อยู่ออก เมฆามองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะบังคับให้เด็กสาวอายุแค่ 20 มาบำเรอกามให้กับเขาแบบนี้
“ไม่เห็นน่าพิศวาสตรงไหนเลย”
เขาพูดขึ้น ทำเอาเพลงขวัญถึงกับทั้งโกรธทั้งอาย เธอรู้ว่าเธอไม่ได้เกิดมาพร้อมเนื้อนมไข่เหมือนสาวๆบางคน แต่เธอก็ขาวสะอาดไฝฝ้าแทบไม่มี แถมหุ่นก็ดีไม่มีชั้นไขมันเลยสักนิด
“ไม่น่าพิศวาสก็ปล่อยฉันไปสิ...ไปหาคนอื่นที่คุณต้องการมาสิ จะมาบังคับฉันทำไม”
“ก็ตอนนี้มีแค่เธอ อย่าพูดมาก เริ่มได้แล้ว”
เพลงขวัญมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่พอเห็นผ้าเช็ดตัวที่พันท่อนล่างของเขาหลุดออกไป เธอถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อแท่งรักสีหวานอันใหญ่ยักษ์กำลังนอนหลับคอพับอยู่ตรงหน้า เธอมองตามร่างกายกำยำขึ้นมาจ้องหน้าเขา เมื่อเธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเมฆานั้นดูสมบูรณ์แบบ ร่างกายสมส่วนที่มาพร้อมกล้ามเป็นมัดๆนั่นยิ่งทำให้เธอสั่นเทิ้มไปทั้งตัว
ส่วนเมฆา เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเมื่อปกติแล้วเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขามีผู้หญิงให้เลือกเป็นสิบๆคนแต่เขากลับเลือกเธอมาขึ้นเตียง ทั้งๆที่ดูก็รู้แล้วว่าเธออ่อนหัดและไม่พร้อมขนาดไหน
“ให้...จะให้เริ่มยังไง...”
เสียงที่เริ่มไม่มั่นคงถามขึ้น
“เธออ่อนหัดขนาดต้องสอนเลยรึไง คืนนั้นก็เห็นโยกจนเอวแทบหัก”
‘อีตานี่! ก็รู้นี่ว่านั่นมันครั้งแรก แถมมืดขนาดนั้น โอ๊ย! ไม่รู้ด้วยแล้ว!’
เพลงขวัญได้แค่คิด เมื่อเธอค่อยๆคืบคลานไปบนร่างใหญ่ สองมือลูบไล้ไปตามมัดกล้ามของเขาช้าๆตามที่เธอคิด จากนั้นก็ค่อยๆกอบกำบนความอ่อนนุ่นที่พอเธอแตะต้อง มันกลับเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เธอขยับมือขึ้นลงตามสัญชาตญาณแต่มันกลับไม่พอสำหรับเมฆา
“กินมันเข้าไป แค่นั้นมันไม่พอ”
เขาสั่งขึ้น สองกรามกัดเข้าหากันแน่น เมื่อเธอทั้งเชื่องช้าทั้งอ่อนหัด
‘เอาวะ! มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงก็รู้กันแค่สองคน’
และเพลงขวัญก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปหาแท่งรักของเขา ก่อนจะอ้าปากครอบครองมันเข้าไป ลิ้นเล็กตวัดเลียไปบนยอดเห็ดบานหยักพร้อมดูดดึงมันเข้าไปจนลึกสุดลำ จากนั้นเธอก็เริ่มเพลิดเพลินไปกับลำเอ็นร้อนอย่างไม่คิดรังเกียจ ทำเอาเมฆาถึงกับสั่นเทาอย่างเสียวซ่าน ถึงเธอจะเป็นมือใหม่แต่กลับทำให้เขาแทบทนไม่ไหว
“กึด! ฮึ่ม!!”
เมฆาครางออกมาเสียงดัง หน้าคมแหงนหงายอย่างทรมาน เมื่อลิ้นเล็กอันแสนไร้เดียงสากำลังตวัดเล่นไปมารอบๆเอ็นใหญ่ของเขา
“พอได้แล้ว”
พรึ่บ!
“ว๊าย!”
เขาบอกออกมาพร้อมกับดึงร่างเล็กขึ้นสูงจนสะโพกผายมาหยุดอยู่ตรงหน้าคม เมฆามองร่องรักสีหวานที่เยิ้มไปด้วยความต้องการของเธอ ก่อนเขาจะทำในสิ่งที่เพลงขวัญไม่คาดคิด
“อ๊ะ! อ๊า ทะ...ทำอะไร อื้ออออ”
เพลงขวัญถึงกับทำอะไรไม่ถูก เมื่ออยู่ดีๆเขาก็ครอบครองกุหลาบสาวของเธอด้วยปากร้อน ลิ้นสากลากเลียลึกเข้าไปจนร่างบางแทบทรงตัวไม่อยู่
“ฮึ่ม!!!”
เขาครางอย่างพึงพอใจ ไม่คิดว่าเธอจะหอมหวานขนาดนี้ สองมือใหญ่กอบกำสะโพกสาวเอาไว้แน่นพร้อมกับกดมันลงมาให้เขาได้กลืนกิน
“อ๊าาาาา ไม่ไหว อ๊ะ! อ๊า! ไม่ไหวแล้ว อึ๊! อื้ออออ”
เพลงขวัญที่พึ่งเคยรู้สึกเสียวซ่านปนทรมานแบบนี้ถึงกับครางออกมาเสียงดัง ร่างบางส่ายกระสับไปบนหน้าคมก่อนจะปลดปล่อยออกมา เธอค่อยๆหมดแรงฟุบลงไปที่โซฟา ส่วนเมฆา เขาเองก็แทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอ ก่อนจะตวัดร่างบางให้นอนราบลง
“น่าจะฆ่าทิ้งไปซะตั้งแต่แรก”
เขาพูดขึ้นเมื่อตอนนี้ความรู้สึกที่เคยแข็งแกร่งมาตลอดกลับเริ่มสับสนและสั่นคลอน เมฆาจ้องมองเพลงขวัญที่นอนหอบกระเส่าอย่างไม่เข้าใจ เมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาต้องการเลยสักนิด แต่เธอกลับทำให้เขาสุขสมและเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยก็ว่าได้
สวบ!!
เสียงอันหนักแน่นดังขึ้นเมื่อสองกายสอดประสานเข้าหากัน ความคับแน่นไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขาอีกต่อไปเมื่อความต้องการมันมีมากกว่า
“อื้อ! เจ็บ!...”
เพลงขวัญสะดุ้งกับความเจ็บในชั่วขณะที่เขาสอดประสาน ก่อนจะกลายเป็นความกระสัน สองมือโอบกอดร่างใหญ่เอาไว้แน่น จากนั้นเมฆาก็จัดการกระแทกเอ็นร้อนเข้าใส่อย่างหนักหน่วงไม่คิดออมแรงอีก
ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครวญครางของเพลงขวัญและเสียงเนื้อกระทบเนื้อเมื่อความต้องการอันมีมากมายถูกสาดซัดเข้าหากันไม่หยุดหย่อน
- ผู้เขียน
