SENIORS10:ส่งสัญญาณอ่อย
1914 คำ
SENIORS 10
*****************************
ฉันเดินออกจากเซเว่นแล้วพี่อาร์ก็เดินตามฉันไปทุกที่ทำให้ฉันหมดความอดทนเลยหันไปมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ
ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะพูดจาแย่ๆ ใส่เขาหรอกนะอย่างน้อยเขาก็เคยช่วยเรื่องงานฉันทำให้ได้คะแนนเต็ม
แต่ฉันไม่ชอบให้เขาทำแบบนี้เลยการที่เขาทำตัวแบบนี้มันทำให้เขาดูไม่น่านับถือเท่าไหร่ มีอย่างที่ไหนรุ่นพี่มาเดินตามรุ่นน้องแบบนี้
นี่อยากรู้มากเลยนะว่ารุ่นน้องคนอื่นเขาได้ทำแบบนี้หรือเปล่าหรือว่าทำกับฉันแค่คนเดียว
ไอ้นิสัยเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้และยังชอบออกคำสั่งกับฉันด้วย ฉันเริ่มเหนื่อยแล้วนะที่พี่อาร์ทำแบบนี้อ่ะเขาตื๊อฉันจนฉันไม่ชอบ
เพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาตามไงและไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งกับฉันด้วย
“พี่อาร์”
“ครับ”
เขายิ้มหน้าบานมากเลยนะเหมือนตัวเองอารมณ์ดีมาจากไหนไม่รู้ ถ้าเกิดว่าฉันบอกเขาว่าตัวเองมีแฟนแล้วเขาจะเลิกยุ่งกับฉันมั้ยนะ
ฉันไม่อยากให้เขามายุ่งกับฉันไงแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง มันไม่ชินที่มีคนมาตามติดแบบนี้
อีกอย่างฉันก็บอกพี่อาร์ไปแล้วว่าฉันไม่ได้ชอบเขาไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย แต่ที่ไปบอกชอบเขามันเป็นเพราะเพื่อนบังคับเขาก็น่าจะเข้าใจสิ
แต่นี่อะไรกลับตื๊อฉันซะอย่างนั้น ไอ้ความนิ่งของเขาเมื่อก่อนหายไปหมดเลย เวลาที่อยู่กับฉันเขาจะกลายเป็นคนกระล่อนขึ้นมาทันทีเลย
แต่พออยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาจะเป็นพี่อาร์ผู้ชายแสนดีมาก อยากย้อนกลับไปก่อนที่ฉันจะบอกชอบเขาจัง เพราะฉันอยากให้เขาเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีของฉันเหมือนเดิมที่ไม่ใช่แบบนี้อ่ะ
“เหมยคิดว่าตัวเองจะมีแฟนแล้วค่ะ”
“อ่าฮะ”
“แต่ไม่ใช่พี่อาร์ เพราะงั้นพี่อาร์เลิกยุ่งกับเหมยได้แล้วนะคะ”
“ไม่ครับ”
“ทำไม?” ฉันถามกลับทันที
การที่ฉันบอกว่าตัวเองจะมีแฟนเขาก็ควรเลิกยุ่งกับฉันได้แล้วสิ อะไรคือการทีี่จะมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก
เขาไม่คิดว่าฉันจะเบื่อเขาบ้างเหรอ โอเค เมื่อก่อนฉันอาจจะชอบนะที่เขาดูใส่ใจฉันมากอ่ะมันเหมือนว่าตัวเองได้อภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่นไง
ถ้าเกิดว่ามีงานอะไรให้เขาช่วยเขาก็จะได้ช่วยฉันก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องการให้เขามาสนใจหรือใส่ใจฉันแล้ว ให้เขาไปใส่ใจคนอื่นยังจะดีกว่าอีก
“เพราะคนเดียวที่จะได้เป็นผัวเราก็คือพี่ครับ”
เดี๋ยวก่อน ยังไม่ได้คบกันเลยจะข้ามขั้นเป็นผัวเลยหรือไง นี่ก็มากไป ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายออกมาที่พี่อาร์พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ โอ๊ย
นี่เครียดมากเลยนะที่ถูกตามแบบนี้ จากคนที่เคยใช้ชีวิตปกติมาตลอดกลับต้องมาถูกตามตื๊อแบบเอาเป็นเอาตาย ชนิดที่ว่าจะเอาฉันเป็นเมียเขาให้ได้อ่ะ
เขานี่มันเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องมากๆ เลย ก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงเขาถึงไม่ต้องมาตามฉัน
ก็มีผู้หญิงหลายคนนะที่มาอ่อยเขามาจีบเขาอ่ะแต่เขาก็ไม่สนใจเลย แถมยังทำหน้าไม่พอใจใส่แล้วบอกว่าไม่ต้องมาจีบเขาอีก เพราะเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว
“พี่บอกเหมยแล้วไงว่าพี่จะจีบเหมย”
“พี่อาร์คะพี่ไม่มีงานทำเหรอคะ นักเขียนที่มีชื่อเสียงแล้วนี่เขาทำตัวไร้สาระแบบนี้เหรอ?”
ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นแค่นักศึกษาโนเนมธรรมดาแล้วนะ แต่เขาเป็นถึงนักเขียนที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากแต่กลับมาทำตัวไร้สาระตามตื๊อผู้หญิงแบบนี้
เขาน่าจะเอาเวลาที่มาตามฉันกลับไปเขียนนิยายให้คนอื่นอ่านน่าจะดีกว่านี้เยอะเลย พอฉันถามแบบนี้คนตรงหน้าก็ยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าเข้ามาตอบคำถามของฉัน
“พี่มาหาแรงบันดาลใจครับ”
ฉันมองซ้ายมองขวาว่าที่นี่มันมีแรงบันดาลใจอะไรนักหนาที่ทำให้เขามีจินตนาการที่จะกลับไปเขียนนิยายของตัวเอง
หรือจะบอกว่าเป็นฉัน ถ้าเขาพูดแบบนั้นจริงๆ คิดว่าฉันจะเขินอายมั้ยล่ะ บอกเลยว่าไม่เพราะฉันไม่ได้โง่หลงกลคำพูดหวานๆ ของผู้ชายหรอก และมันก็ใช้หลอกคนอย่างฉันไม่ได้ด้วย
“ไหนล่ะคะแรงบันดาลใจ?”
“ก็เราไงที่เป็นแรงบันดาลใจของพี่น้องเหมย”
“โรแมนติกตายล่ะ”
ฉันเบ้ปากมองบนก่อนจะเดินกลับมาที่หอ นี่ถ้าฉันเป็นนางเอกนิยายและถูกสร้างขึ้นมาจากจินตนาการของคนเขียนฉันก็คงจะเขินอายที่มีผู้ชายมาพูดแบบนี้อยู่หรอก
แต่บังเอิญว่านี่มันเป็นชีวิตจริงที่คำพูดพวกนี้มันไม่สามารถทำให้ฉันเขินได้ หรือไม่ถ้าพี่อาร์เอาคำพูดพวกนี้ไปพูดกับผู้หญิงคนอื่นก็อาจจะได้ผลก็ได้นะ
แต่สำหรับฉันแล้วอย่างที่บอกเลยว่าฉันไม่อยากมีแฟนตอนนี้ และฉันก็ไม่หลงเชื่อคำพูดของเขาด้วย มันดูเหมือนเป็นคำพูดที่ไม่จริงใจต่อกันยังไงไม่รู้
“เหมยไม่คิดอยากจะเป็นนางเอกในนิยายของพี่เหรอหืม?”
คำถามของพี่อาร์ทำให้ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปมองหน้าเขาที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้วด้วยรอยยิ้ม
บางทีคำพูดพวกนี้ก็อาจจะถูกเขียนขึ้นมาจากนิยายของเขาสักเรื่องก็ได้ คำพูดที่พระเอกพูดเพื่อให้นางเอกเขินอาย
เขาเป็นนักเขียนการที่จะสรรหาคำพูดสวยหรูมาพูดไม่ใช่เรื่องยากเลย ยิ่งเขาพูดเพื่อให้ตัวเองดูดีฉันก็ยิ่งไม่เชื่อเขา คำพูดพวกนี้น่ะฉันเจอมาเยอะแล้ว
“ไม่ค่ะ”
ฉันยิ้มตอบกลับไป ฉันอยากให้พี่อาร์รู้ว่าคำพูดของเขาไม่ได้ทำให้ฉันอยากคบกับเขาเลย
แต่มันยิ่งทำให้ฉันไม่อยากเข้าใกล้เขามากกว่าเดิม เพราะมันเป็นคำพูดอันตรายที่ทำให้ผู้หญิงหลงกลได้ง่าย
เหมือนหวานไงที่โดนพี่แทนพูดหว่านล้อมด้วยคำพูดสวยหรูจนตอนนี้หนีไปจากเขาไม่ได้แล้วอ่ะ ฉันไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนั้น
คำพูดพวกนี้ทำอะไรคนอย่างเหมยไม่ได้หรอก ต่อให้เขาจะพูดจริงหรือไม่ก็ตามแต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขา ก็บอกไปแล้วว่าชอบการอยู่คนเดียวไง
“ไม่สนใจ?”
“ใช่ค่ะ”
“ทำไม?”
“เพราะคนเรามันอยู่ในโรคจินตนาการได้ไม่นานหรอกสุดท้ายแล้วก็ต้องอออกมาเผชิญโลกความเป็นจริงกันทั้งนั้น และอีกอย่างนะคะเหมยไม่อยากเป็นนางเอกในโลกจินตนาการของใครทั้งนั้นถ้าเหมยจะเป็นจริงๆ เหมยขอเป็นตัวจริงดีกว่า”
“...”
ฉันไม่รอฟังพี่อาร์ว่าเขาจะพูดอะไรก็เดินหนีออกมา ถ้าการที่ฉันจะต้องไปเป็นคนในโลกจินตนาการของใครสักคนฉันขออยู่คนเดียวดีกว่า
จริงอยู่ว่าการที่เราอยู่ในโลกของตัวเองและอยู่ในโลกความคิดของตัวเองมันจะทำให้เรามีความสุขเพราะไม่ต้องมาเจอความเป็นจริงที่มันเลวร้าย
แต่จะมีใครบ้างล่ะที่อยู่กับตัวเองไปตลอดไม่ออกมาเจอโลกภายนอกบ้าง เพราะงั้นการอยู่กับโลกความเป็นจริงดีที่สุดแล้ว และยอมรับความเป็นจริงว่าไม่มีใครหนีความจริงพ้น
“พี่อาร์กลับไปได้แล้วค่ะเหมยจะขึ้นห้องแล้ว”
พอเดินมาถึงหอฉันก็หันไปบอกให้พี่อาร์กลับไปได้แล้วเพราะฉันไม่อยากให้เขาตามขึ้นห้อง
แค่นี้ก็มากพอแล้วที่เขามาตามฉันแบบนี้ พอฉันไล่ให้เขากลับไปเขาก็ทำหน้ามึนแล้วขอขึ้นห้องไปกับฉันด้วย
นี่ต้องหน้ามึนขนาดไหนถึงได้กล้าขอแบบนี้ทั้งที่เจ้าของห้องไม่ได้ต้องการให้เขาตามเลยสักนิด
“พี่ขอขึ้นไปกินน้ำสักแก้วแล้วพี่จะกลับ นะครับน้องเหมย”
ฉันส่ายหน้าปฏิเสธทันที ฉันจะไม่ให้พี่อาร์ขึ้นห้องเด็ดขาดเพราะฉันไม่ไว้ใจเขา ยิ่งเขาทำตัวแบบนี้ฉันก็ยิ่งอยากจะอยู่ห่างจากเขา
เขาทำให้ฉันไม่ไว้ใจขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้รุ่นพี่ที่แสนดีกลายเป็นคนแบบนี้เหมือนกัน เขาทำตัวไม่น่าไว้ใจและยังทำตัวน่าเบื่ออีกด้วย
“ไม่ได้ค่ะ”
“สัญญาครับแค่กินน้ำแล้วพี่จะกลับ”
“...”
ฉันกำลังจะปฏิเสธอีกรอบแต่เสียงของไข่มุกก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง มันกำลังจะไปเรียนช่วงบ่าย
พอมันเห็นฉันกับพี่อาร์อยู่ด้วยกันมันก็ทำหน้าอมยิ้ม ไอ้รอยยิ้มของมันแบบนี้บอกตามตรงว่าคิดดีไม่ได้เลย และรู้ด้วยว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
“สวัสดีค่ะพี่อาร์มาหาเหมยเหรอคะ?”
“ครับ”
“เหมยอยู่ห้องสองศูนย์หนึ่งนะคะเผื่อว่าวันไหนที่เหมยมันไม่ยอมลงมาหาพี่อาร์ขึ้นไปหาได้เลย”
ฉันตีแขนไข่มุกอย่างแรงที่มันไปบอกเบอร์ห้องของฉัน มันจะบ้าเหรอมีสิทธิ์อะไรไปบอกคนอื่นแบบนั้น
ฉันคาดโทษมันเอาไว้ในใจ แต่ดูเหมือนมันจะไม่สะทกสะท้านอะไรเดินลอยหน้าไปเลย
พี่อาร์หัวเราะออกมาแล้วเดินนำฉันไปที่บันไดเพื่อที่จะไปที่ห้องฉันและฉันก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยนอกจากยอมให้เขาเข้าไปกินน้ำตามที่เขาขอร้อง
คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอกเขาก็คงไม่กล้าทำอะไรฉันด้วยแหละ
“ไข่มุกนี่ก็น่ารักดีนะเหมยว่าป่ะ?”
“น่ารักแล้วทำไมไม่ไปจีบล่ะคะ?”
ฉันทำเสียงรำคาญใส่ก่อนจะเดินกระแทกเท้าไปเทน้ำใส่แก้วมาให้เขา เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำให้ฉันต้องถอยหลังห่างจากเขาแทบไม่ทัน
ก็เพราะเขาเป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากให้เขาเข้ามาในห้อง แต่เป็นเพราะเพื่อนไม่รักดีของฉันมันดันไปบอกเบอร์ห้องให้เขารู้น่ะสิ
คอยดูเถอะฉันจะไปฟ้องพ่อแม่มันว่ามันเอาผู้ชายเข้ามานอนในห้องด้วยแล้วให้มันไปแก้ตัวทีหลังเองโทษฐานที่ทำให้พี่อาร์เข้าใกล้ฉันแบบนี้
ยิ่งฉันอยากหนีเขามากเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนเขาจะเข้าใกล้ฉันมากขึ้นเท่านั้น นี่ฉันจะหนีเขาไม่พ้นจริงๆ น่ะเหรอ
“หวงพี่เหรอครับ?”
“อะไรนะ?”
- ผู้เขียน
