SENIORS02:กระตุ้นให้จีบ
1763 คำ
SENIORS 02
**************************
มันพูดออกมาเหมือนมันไม่คิดอะไรเลย มันจะบ้าหรือไงที่จู่ๆ จะให้ฉันไปบอกรักพี่อาร์เนี่ยนะมีหวังมองหน้ากันไม่ติดแหงเลย
อีกอย่างฉันจะต้องพึ่งพี่อาร์ด้วยเพราะฉันยังมีงานที่ต้องปรึกษาเขา ถ้าไปบอกรักเขา เขาอาจจะไม่อยากมองหน้าฉันอีกเลยก็ได้
เรื่องอะไรฉันจะหางานให้ตัวเองล่ะ ถ้าให้ไปบอกรักผู้ชายคนอื่นฉันก็พอทำให้ได้นะ แต่ถ้าจะให้ฉันไปบอกรักพี่อาร์ฉันคงทำให้ไม่ได้หรอก
พี่อาร์ที่เห็นเป็นคนใจดีบางทีเขาก็ดูนิ่งๆ เหมือนไม่อยากให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป บางครั้งที่ฉันไปถามงานจากเขาอ่ะฉันยังรู้สึกเกรงใจเลย
“อีบ้า เลิกคิดไปได้เลย”
ฉันกำลังจะเดินหนีเพราะไม่อยากเล่นอะไรแบบนี้กับมันแล้ว ถ้าสั่งให้ฉันเลี้ยงข้าวร้านแพงๆ หรือยอมแบกของให้มันอะไรแบบนี้ฉันก็พอทำได้อยู่หรอก
แต่จะให้ฉันไปบอกรักผู้ชายมันบ้าหรือเปล่า แถมยังเป็นผู้ชายที่แสนดีกับฉันอีกด้วย
แต่พอจะเดินหนีไข่มุกมันก็ตะโกนขึ้นมาซะก่อนเหมือนว่ามันเองก็ไม่ยอมให้ฉันผิดคำพูดกับมัน
ฉันไม่ได้จะผิดคำพูดนะแต่การที่มันสั่งให้ฉันไปทำแบบนั้นคืิอมันเกินไปหรือเปล่าอ่ะ
“แกจะผิดคำพูดเหรอ แกรับปากกับฉันแล้วนะว่าจะยอมทำทุกอย่างถ้าแกแพ้”
ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปมองหน้าไข่มุกที่ทำหน้าจริงจังจ้องมองฉันอยู่ ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
ฉันยอมรับนะว่าฉันรับปากว่าจะทำตามที่มันบอกถ้าหากว่ามันชนะ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะให้มันสั่งให้ฉันไปบอกรักคนอื่นแบบนี้
น้อยครั้งเลยนะที่ไข่มุกจะทำหน้าจริงจังแบบนี้ฉันเองก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมมันถึงอยากให้ฉันไปบอกรักพี่อาร์แบบนี้
แล้วทำไมจะต้องเป็นพี่อาร์ด้วย ทำไมไม่เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่อาร์อ่ะ
“แกก็แค่เดินเข้าไปบอกชอบพี่เขาแค่นั้นเอง”
“เออ แกมันก็พูดง่ายนี่แกไม่ได้เป็นคนไปพูดเองอ่ะ”
ฉันถอนหายใจเพราะถ้าฉันไม่ทำมันก็จะโกรธฉันอีก ฉันก็เลยต้องเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องนั้นก่อนจะหันไปมองหน้าไข่มุกที่ยืนเอาใจช่วยฉันอยู่
สั่งฉันให้ไปกระโดดน้ำยังง่ายกว่ามั้ยอ่ะ ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเคาะประตูแล้วได้ยินเสียงพี่อาร์ดังขึ้นว่าให้เข้าไปได้
พอเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นล่ะในห้องมีแค่พี่อาร์อยู่คนเดียว เขาล่ะสายตาจากกีตาร์ที่กำลังเล่นอยู่ก่อนจะหันมามองหน้าฉันแล้วยิ้มให้
ฉันกำชายกระโปรงตัวเองแน่นมากเพราะไม่กล้าที่จะพูดคำว่ารักออกไป อีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์ด้วย
และคิดว่าพี่อาร์เองก็ไม่ได้คิดอะไรกับฉันเหมือนกัน ถ้าฉันไปบอกรักเขา เขาจะหาว่าฉันอ่อยเขาหรือเปล่าอ่ะ
“มีอะไรกับพี่หรือเปล่าเหมย?”
ฉันหันไปมองไข่มุกอีกครั้งก็ยังเห็นมันมองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว พอหันกลับมามองหน้าพี่อาร์ที่ยังยิ้มให้ฉัน
ถึงจะพูดเล่นออกไปก็เถอะแต่มันก็ยังไงอยู่นะฉันกลัวว่าพี่อาร์จะโกรธฉันและไม่ยอมพูดกับฉันอีกเลย
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันจะโกรธไข่มุกที่ทำให้ฉันเสียรุ่นพี่ที่น่ารักอย่างพี่อาร์ไป
“เข้ามาข้างในก่อนสิเปิดประตูทิ้งไว้แอร์มันออกไปข้างนอกนะ”
“เหมยแค่จะมาบอกพี่อาร์แป๊บเดียวค่ะ”
พี่อาร์เลิกคิ้วถามทันทีว่าฉันมีเรื่องอะไรที่จะมาบอกเขาเพราะถ้าฉันจะมาถามเรื่องงานฉันจะต้องโทรนัดเขาก่อนแต่นี่กลับเดินเข้ามาเลย เรื่องงานบ้าอะไรล่ะตอนนี้ไม่ค่อยมีงานหรอก
“เรื่องอะไรครับ?”
พี่อาร์ก็ยังคงยิ้มให้ฉันเหมือนเดิมเป็นรอยยิ้มที่แสนใจดีจากเขา ฉันเกลียดเพื่อนตัวเองขึ้นมาแล้วสิ เลิกคบกันมันตอนนี้ทันมั้ยนะ
พี่อาร์วางกีตาร์ลงเพื่อที่จะสนใจเรื่องที่ฉันจะบอกเขาอย่างตั้งใจ ไม่ต้องตั้งใจฟังขนาดนั้นก็ได้มั้ง
แต่ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะตั้งใจฟัง เพราะพี่อาร์เขามักจะใส่ใจคนอื่นอยู่เสมอเลย
“สำคัญหรือเปล่าถ้าสำคัญเข้ามานั่งคุยกันก่อนก็ได้”
“มะ...มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรเท่าไหร่หรอกค่ะ”
ฉันยกมือขึ้นเกาหัวตัวเองอย่างแก้เก้อ ถึงแม้จะไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์แต่มันก็รู้สึกอายอยู่นะที่ต้องไปบอกรักผู้ชายแบบนี้
ที่จริงก็มีผู้ชายเข้ามาจีบฉันเยอะนะแต่ฉันก็ไม่คิดที่จะเล่นด้วยสักคน เพราะแต่ละคนค่อนข้างที่จะไม่เอาไหนเลย
“คือที่จริงแล้วเหมยถูกเพื่อนบังคับให้มาพูดกับพี่อาร์โดยเฉพาะเลยค่ะ ถ้าเหมยพูดออกไปพี่อาร์อย่าโกรธเหมยนะคะ”
“ลองพูดมาก่อนสิแล้วพี่จะตัดสินใจเองว่าควรโกรธเราหรือเปล่า?”
นั่นไงพอพี่อาร์พูดมาแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันไม่กล้าพูดเลย แต่ในเมื่อฉันเรียนโง่เองก็เลยต้องมาทำอะไรแบบนี้ก็ถือว่าให้มันเป็นบทเรียนให้ตัวเองตั้งใจเรียนให้ดีกว่านี้แล้วกัน
พี่อาร์จากที่ยิ้มอยู่นั้นก็หุบยิ้มลงเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้ของฉันเหมือนว่ามันสำคัญกับเขามาก
“สรุปแล้วเป็นเรื่องอะไรที่จะบอกพี่?”
“เรื่องที่เหมยจะบอกก็คือ...”
เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมพูดสักทีพี่อาร์ก็ถามขึ้นมาอีกครั้งเหมือนกดดันฉันทางอ้อม ไม่ต้องมากดดันฉันก็ได้เพราะอีเพื่อนไม่รักดีของฉันมันก็กดดันฉันหน้าห้องอยู่แล้ว
ก็แค่พูดไปเท่านั้นเองแหละเหมยมันไม่ได้มีอะไรน่ากังวลเลย เคยพูดมากกว่านี้ก็ยังพูดมาแล้วเลย
ไอ้ที่บอกว่าพี่อาร์ดีอย่างนั้นอย่างนี้ถ้าผู้หญิงคนไหนได้เป็นแฟนจะต้องโชคดีฉันยังพูดต่อหน้าเขาเลยนะเรื่องแค่นี้เองทำไมฉันจะไม่กล้าล่ะ
“รอฟังอยู่นะครับ”
พี่อาร์จ้องหน้าฉันไม่เลิกและเขาก็ไม่ยอมละสายตาไปไหนด้วยเหมือนอยากให้ฉันรู้ว่าเขาอยากฟังเรื่องที่ฉันมาพูดกับเขามาก
เห็นสีหน้าจริงจังของคนตรงหน้าแบบนี้มันก็ทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก แต่ฉันก็กลั้นใจพูดออกไปจนได้ คงไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันก็บอกเขาไปแล้วว่าโดนเพื่อนบังคับมาอ่ะ
“เหมยรักพี่อาร์นะคะ” ในที่สุดฉันก็พูดมันออกไป
“…”
“เหมยอยากบอกแค่นี้ล่ะค่ะ”
“…”
พี่อาร์ได้แต่มองหน้าฉันโดยไม่ได้พูดอะไรและใบหน้าของเขาก็นิ่งมากจนฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ พูดจบฉันก็ปิดประตูแล้ววิ่งหนีออกมา
น่าอายมากเลยนะที่ไปบอกชอบผู้ชายก่อนแบบนี้ พอวิ่งหนีออกมาฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะของไข่มุกที่ดังตามหลังมา
ฉันหันไปจ้องหน้ามันอย่างไม่พอใจที่มันสั่งให้ฉันทำแบบนี้ ถ้าเกิดว่าพี่อาร์โกรธฉันขึ้นมานะฉันจะเลิกคบกับมันจริงๆ สาบานเลย
“ฉันเกลียดแกไข่มุก”
“แกไม่ได้รักพี่อาร์หรอกเหรอ ฉันก็เห็นแกไปไหนมาไหนกับพี่เขาบ่อยๆ”
ชอบกับผีอะไรกันล่ะก็บอกแล้วว่าฉันไม่คิดที่จะมีแฟนตอนนี้ ฉันเห็นหวานทุกข์ใจเรื่องแฟนมันก็เลยทำให้ฉันไม่คิดที่จะมีแฟนขึ้นมา จากที่มันหัวเราะอยู่นั้นมันก็ทำหน้างงขึ้นมา
มันเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งนานมันยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์เลย ถ้าฉันคิดเกินเลยกับเขาฉันก็ต้องบอกมันแล้วมั้ย
และอีกอย่างนะที่ฉันไปไหนมาไหนกับพี่อาร์อ่ะมันเป็นเพราะว่าต้องทำงานกับเขาไง
ฉันให้เขาเป็นที่ปรึกษาเรื่องงานให้แล้วมันผิดตรงไหนที่ฉันจะไปไหนมาไหนกับเขา ฉันกับพี่อาร์ก็สนิทกันพอสมควรไง
“ฉันก็คิดว่าแกชอบพี่อาร์ก็เลยสั่งให้แกไปบอกเขา”
“แกมันโคตรนิสัยไม่ดีมากเลยนะไข่มุก ถ้าพี่อาร์โกรธฉันนะฉันจะเลิกคบแก ฉันสาบานเลย”
“แกอย่าพูดงี้ดิ ฉันขอโทษเดี๋ยวฉันบอกไปพี่อาร์ให้ก็ได้ว่าฉันบังคับแกอ่ะ”
“เฮ้อ ช่างมันเหอะก็บอกรักเขาไปแล้วไง”
ฉันถอนหายใจด้วยความหนักใจ แล้วต่อไปนี้ฉันจะมองหน้าพี่อาร์ได้ยังไง
อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปปากหมาบอกรักเขาตามคำสั่งบ้าบอของเพื่อน พอจะเดินออกจากคณะพี่อาร์ก็วิ่งเข้ามาคว้ามือฉันเอาไว้ทำให้ฉันต้องหันไปมองหน้าเขาที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว
“พี่อาร์?”
“เหมยรีบไปไหนมั้ย?”
“มะ…ไม่ค่ะ”
สีหน้าของพี่อาร์คือมันดูนิ่งมาก จนฉันไม่รู้ว่าที่เขาวิ่งมาหาฉันแบบนี้เขามีเรื่องอะไรหรือเปล่า
หรือว่าเป็นเรื่องที่ฉันไปบอกรักเขางั้นเหรอ เรื่องอะไรก็ช่างมันเหอะขอแค่เขาไม่โกรธฉันก็พอแล้ว
“งั้นอยู่คุยกับพี่ก่อนนะ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
“เรื่องที่เราบอกรักพี่เมื่อกี้ไงครับ”
- ผู้เขียน
