SENIORS01:โดนบังคับ
2169 คำ
SENIORS 01
****************************
23.45 น.
กิ่งเหมย : โอ๊ย เมาแล้วไม่ไหวแล้ว
อาร์_อากะอิ :???
กิ่งเหมย : อ่า พี่อาร์ขอโทษค่ะส่งผิด
อาร์_อากะอิ : เหมยเมาเหรอครับ
อาร์_อากะอิ : ตอบกลับพี่ด้วยนะพี่เป็นห่วง
อาร์_อากะอิ : เหมย???
กิ่งเหมย : ค่าาาาาาาา
กิ่งเหมย : แค่มึนๆ ค่ะ แต่ยังพิมพ์แชทได้ไม่ผิดเลยนะ
อาร์_อากะอิ : ให้พี่ไปรับมั้ยครับ
กิ่งเหมย : ไม่เป็นไรค่ะ
กิ่งเหมย : ขอบคุณนะคะรุ่นพี่ที่น่ารัก
บ้ามั้ยล่ะดันส่งไลน์ผิดไปหาพี่อาร์ ตั้งใจจะส่งไลน์ไปหาไขุ่กเพื่อนสนิทของฉันให้มันมารับได้แล้วเพราะมันหนีกลับก่อนตั้งแต่สี่ทุ่มแล้วอ่ะ
คนที่ชวนมาก็คือมันนะ นี่ยังมาถูกเพื่อนมอมเหล้าอีก ให้ตายเหอะ แต่จะว่าไปพี่อาร์ก็น่ารักนะมีการเป็นห่วงฉันด้วยอ่ะ
ใครได้เขาเป็นแฟนนี่โคตรโชคดีสุดๆ ไปเลยล่ะ แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ชอบพี่เขานี่สิ ถ้าฉันชอบเขานะป่านนี้ฉันจีบเขาไปแล้ว แต่มันติดอย่างเดียวคือฉันชอบการอยู่คนเดียว
“จะไปไหนอ่ะเหมย?”
“ห้องน้ำแล้วอาจจะแอบหนีพวกแกก็ได้ มอมเหล้าเก่งเกิน”
ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำแล้วนั่งพักข้างนอกรับลมหน่อยเพราะถ้าเข้าไปด้านในคงต้องโดนเพื่อนมอมเหล้าอีกแน่ๆ
ฉันนั่งเล่นมือถือแล้วไลน์ของพี่อาร์ก็เด้งขึ้นมาเหมือนว่าเขาเป็นห่วงฉันที่ฉันส่งไลน์ผิดแล้วบอกเขาว่าตัวเองเมาแล้ว
อาร์_อากะอิ : ถึงห้องแล้วไลน์บอกพี่ด้วยนะ
อาร์_อากะอิ : พี่เป็นห่วงเรารู้ป่ะ
กิ่งเหมย : น่ารักจัง
กิ่งเหมย : ค่าาาาาา
คิดดูสิฉันเป็นแค่รุ่นน้องพี่อาร์ยังเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้เลย ถ้าเป็นแฟนเขานี่เขาคงเป็นห่วงมากกว่านี้อ่ะ อาจจะทั้งหวงทั้งห่วงก็ได้มั้ง
ฉันยิ้มให้ข้อความไลน์ของพี่อาร์ที่ค้างอยู่ก่อนจะไลน์ไปบอกเพื่อนด้านในว่าฉันจะกลับแล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้า
ถ้าเข้าไปบอกเองมีหวังมันไม่ยอมให้ฉันกลับแน่ ดีไม่ดีอาจโต้รุ่งไปเลยก็ได้มั้ง
วันต่อมา
ฉันเดินเข้ามาในมหาลัยด้วยความรีบเพราะวันนี้ตื่นสายกว่าปกติ นี่ถ้าอาจารย์เข้าห้องสอนไปแล้วฉันก็เข้าห้องไม่ได้เพราะอาจารย์วิชานี้เข้มงวดกับนักศึกษามาก
ก็เมื่อคืนเล่นไปกินเหล้ากับเพื่อนไงก็เลยตื่นสายอย่างที่เห็นเพราะถูกเพื่อนบังคับให้กินอ่ะ
เมื่อกี้ก็เพิ่งโทรไปถามหวานที่เป็นเพื่อนสนิทของฉันอีกคนว่าอาจารย์เข้ามาหรือยัง ดีหน่อยที่อาจารย์ยังไม่มา
แต่นั่นก็ยี่สิบนาทีที่แล้วกว่าจะมาถึงรถก็ติดมาก ฉันกำลังจะเดินเข้าคณะก็ดันไปเดินชนเข้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งที่มายืนขวางทางเอาไว้
ที่จริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของคนตรงหน้าฉันหรอกแต่มันเป็นความผิดของฉันเองที่ดันรีบเดินไม่ดูหน้าดูหลัง
วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย เหมยนะเหมยไม่น่าไปกินเหล้ากับเพื่อนเลยเป็นไงล่ะซวยแต่เช้าเลย
“ขอโทษค่ะ”
คนตรงหน้าหันมาถึงได้รู้ว่าเป็นคนที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดี นั่นก็คือพี่อาร์รุ่นพี่คณะของฉันเอง ตอนนี้พี่อาร์เขาเป็นนักเขียนแล้วนะมีคนติดตามนิยายของเขาเยอะมากเลยล่ะ
ฉันเรียนคณะอักษรศาสตร์ปีสองแล้ว ส่วนพี่อาร์ก็เรียนปีสี่ ที่รู้จักเขาได้ก็เพราะฉันมักจะสอบถามเขาเวลาที่ทำรายงาน
และที่นี่จะมีห้องห้องหนึ่งที่ให้สำหรับนักศึกษาที่สร้างชื่อเสียงให้กับมหาลัยด้วย และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เข้าห้องด้วยจนกว่าจะได้รับอนุญาต
แต่ฉันก็ได้เข้าไปบ่อยๆ นะเวลาที่เข้าไปขอความช่วยเหลือจากพี่อาร์ เพราะเขามักจะชวนฉันไปที่นั่นบ่อยๆ เนื่องจากว่ามันไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านและเราก็จะได้ทำงานกันสะดวกขึ้น
พี่อาร์เป็นเป็นผุู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนต้องการอยากได้เขาเป็นแฟนมากเลยล่ะ เพราะเขาเป็นคนที่โคตรหล่อ โคตรดี โคตรรวยด้วย
และที่สำคัญเลยก็คือเขาโสด แต่ก็ไม่รู้ว่าโสดจริงหรือเปล่า
“อ้าวเหมย”
“พี่อาร์”
“เมื่อคืนเหมยไม่ได้ไลน์มาบอกพี่เลยนะครับ ก็รู้ว่าพี่เป็นห่วง”
“เหมยขอโทษค่ะ กลับถึงห้องก็สลบไปเลย”
ฉันก้มหน้าขอโทษพี่อาร์ที่ทำให้เขาเป็นห่วงมากขนาดนี้ อีกอย่างฉันก็ลืมด้วยแหละเพราะเมาด้วยอ่ะ
ฉันยิ้มให้พี่อาร์เจื่อนๆ แต่เขาก็ไม่ได้ทำหน้าดุใส่ฉันนะ ฉันบอกแล้วว่ารุ่นพี่คนนี้เป็นคนน่ารักและแสนดีมากด้วย
“จะไปไหนครับรีบเชียว?”
พี่อาร์ยิ้มให้ฉันอย่างสุภาพ ฉันชอบความเป็นสุภาพบุรุษของเขานะ เขาให้เกียรติคนอื่นเสมอเลย
และเขาก็เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนต้องการเลยด้วย ไม่เหมือนแฟนของหวานเพื่อนฉันที่มีแฟนโคตรเลวเลยแต่เธอก็ยังรักได้
นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโดนทำของใส่หรือเปล่า ฉันเองก็เป็นห่วงเพื่อนตัวเองเหมือนกันนะแต่ในเมื่อเธอตัดสินใจที่จะคบกับผู้ชายคนนั้นไปแล้วฉันก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเพื่อนตัวเอง
นี่ถ้าหวานคบพี่อาร์นะฉันเชียร์สุดใจเลยเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ใจดีมาก ฉันเองก็บอกให้หวานมันคบกับพี่อาร์ตั้งนานแล้วนะแต่มันบอกฉันว่ามันไม่ได้ชอบพี่อาร์แบบนั้น
มันชอบเขาที่เขาเป็นรุ่นพี่ที่ดีมากกว่า เหอะ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาชอบคนเลวกันหมดแล้วมั้ง
“รีบเข้าเรียนน่ะค่ะ อาจารย์คนนี้ถ้าเข้าช้าโดนหักคะแนนด้วยนะ”
“รู้ว่ามีเรียนเช้าแต่ก็ยังไปกินเหล้าจนกลับดึก?”
พี่อาร์หัวเราะก่อนจะพยักหน้าแล้วให้ฉันขึ้นไปเรียน ก็เมื่อวานโดนเพื่อนชวนไง ใครจะคิดล่ะว่าตัวเองจะโดนเพื่อนมอมเหล้าจนเมาอ่ะ
“ก็เพื่อนชวนนี่คะไม่กล้าไม่ปฏิเสธหรอก”
“ถ้ามันจำเป็นจะปฏิเสธก็ได้ แต่เราชอบใช่ป่ะล่ะ?”
“ก็…นิดหน่อยค่ะ”
“เฮ้อ พี่เป็นห่วงนะครับ”
“ขอโทษค่ะ”
“เข้าเรียนได้แล้ว”
“ค่ะ เหมยไปก่อนนะคะพี่อาร์”
พอเข้ามาในห้องก็เป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์มาพอดี ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่อาจารย์ยังไม่ได้เข้ามาก่อน
หวานยกมือให้ฉันไปนั่งข้างๆ เพราะเธอไม่มีเพื่อนนอกจากฉัน ฉันเองก็พอจะเข้าใจนะว่าทำไมถึงไม่มีใครคบหวาน
ก็เพราะแฟนของเธอที่ชื่อพี่แทนเป็นคนนิสัยแย่มากจะเรียกว่าเป็นอันธพาลเลยก็ว่าได้ มันก็เลยทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอ จะมีก็แต่ฉันนี่แหละที่ยังคบกับเธอได้
ฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอีกคนนะชื่อไข่มุก แต่ไข่มุกมันไม่อยากยุ่งกับหวานฉันก็เลยต้องมานั่งกับหวานแทนเพราะอย่างน้อยไข่มุกมันก็มีเพื่อนนั่งด้วยอยู่แล้ว
นั่งเรียนไปได้สักพักอาจารย์ก็จะบอกคะแนนสอบย่อยเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไม่นานเสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้น
พอเปิดมาดูก็เห็นว่าไข่มุกมันส่งเข้ามา วันก่อนเราได้ตกลงกันว่าถ้าคะแนนสอบออกมาใครได้คะแนนน้อยจะต้องทำตามคำสั่งคนที่ได้คะแนนเยอะกว่า
ไข่มุก : อย่าลืมที่เราตกลงกันเอาไว้ด้วยล่ะ
ไข่มุก : เพราะฉันมั่นใจว่าตัวเองชนะแกแน่
ที่จริงแล้วฉันก็ไม่อยากเล่นหรอกนะเพราะฉันมันเรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ และตอนที่สอบฉันก็ไม่ได้อ่านหนังสือด้วย
อาจารย์เริ่มอ่านรายชื่อพร้อมบอกคะแนน ฉันหันไปมองไข่มุกที่นั่งอยู่หลังฉันก็เห็นว่ามันยิ้มเยาะฉันอยู่
ฉันล่ะเกลียดไอ้รอยยิ้มนี้ของมันจริงๆ เลย อาจารย์อ่านมาถึงชื่อของไข่มุกปรากฏว่ามันได้สิบเจ็ดคะแนนเต็มยี่สิบ รู้แค่คะแนนของมันฉันก็รู้เลยว่าตัวเองต้องได้น้อยกว่ามันแน่ๆ
“กิ่งเหมยสิบสามคะแนน”
นั่นไงก็บอกแล้วว่าฉันมันโง่ นี่สอบผ่านก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเพราะเราเคยแข่งแบบนี้กันแล้วและฉันก็แพ้มันไง
แล้วรู้ป่ะว่ามันให้ฉันไปทำอะไร มันให้ฉันไปจีบพี่ที่ชมรมบาสเว้ย ตอนนี้นะทำเอาฉันโคตรอายเลย นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่ามันจะให้ฉันไปทำเรื่องอะไรที่ขายหน้าอีกหรือเปล่า
“เหมยแกไม่ได้สอบตกสักหน่อยทำไมต้องทำหน้าเซ็งด้วยล่ะ?”
ฉันยิ้มแบบเจื่อนๆ ให้หวานและไม่ได้ตอบอะไร พอจบคลาสฉันก็เดินหนีออกมาเพื่อจะหนีหน้าไข่มุก
ส่วนหวานก็แยกไปเพื่อที่จะไปหาพี่แทนแฟนของเธอ พอลงมาใต้ตึกคณะฉันก็เจอเข้ากับไข่มุกที่มันลงมาตอนไหนไม่รู้มายืนดักรอฉันอยู่พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าฉัน
“ฉันรู้ว่าแกมันเป็นคนยังไงก็เลยรีบลงมารอเลยไง”
นี่ถ้าเราไม่ได้สนิทกันจริงๆ มันก็คงไม่รู้นิสัยของฉันหรอก เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วล่ะก็เลยรู้นิสัยของกันดี
มันกอดรัดคอฉันแล้วพาเดินไปที่หน้าห้องที่ติดป้ายเอาไว้ว่าห้ามเข้า มันก็คือห้องที่ฉันพูดถึงนั่นแหละที่ให้เฉพาะคนที่ทำชื่อเสียงให้กับมหาลัยที่ฉันเข้าไปบ่อยๆ เวลาที่พี่อาร์อยู่ด้วย
“แกคงยังไม่ลืมที่เราพนันกันเอาไว้นะเหมย?”
“เออ ไม่ลืมหรอก แล้วลากฉันมาที่นี่ทำไม?”
รอยยิ้มของมันเริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้งมันเริ่มทำให้ฉันใจคอไม่ดีขึ้นมา มันคงไม่คิดที่จะให้ฉันทำอะไรพิเรนท์ๆ หรอกนะ
มันชี้ไปที่ประตูห้องที่ถูกปิดเอาไว้แล้วยกยิ้มมุมปาก บอกเลยว่าเห็นรอยยิ้มของมันแบบนี้มันทำให้ฉันคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ เพราะความคิดของมันโคตรทำให้ฉันซวยทุกครั้งเลย
วันนี้มันเป็นวันอะไรของฉันนะที่ต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย
“ฉันเห็นแกสนิทกับพี่อาร์มาก ไปไหนมาไหนกับพี่เขาบ่อยๆ”
การที่มันจะเห็นแบบนั้นก็คงไม่แปลกมั้งเพราะฉันค่อนข้างที่จะสนิทกับพี่อาร์มากกว่ารุ่นพี่คนอื่นๆ พี่อาร์เขาไม่ถือตัวเลยนะเวลาที่มีรุ่นพี่มาหา เขาก็จะยินดีต้อนรับเสมอแหละ
เพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้ปลื้มพี่เขาที่เก่งทุกอย่างแถมยังใจดีอีกด้วย ที่จริงหวานก็เคยถามฉันนะว่าถ้าพี่อาร์ดีแบบนั้นทำไมฉันไม่ชอบเขาเองทำไมจะต้องบอกให้มันชอบด้วย
ก็ฉันไม่อยากมีแฟนไงและฉันก็ไม่ได้ชอบพี่อาร์แบบนั้นด้วย อีกอย่างนะฉันก็อยากให้เพื่อนตัวเองได้เจอคนที่ดีไม่ใช่คบคนเลวระยำอย่างพี่แทน
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเริ่มดีขึ้นก็เถอะ แต่ในสายตาฉันยังไงเขาก็ยังร้ายอยู่ดี
“แล้วไง?” ฉันเลิกคิ้วถาม
ไข่มุกมันจ้องหน้าฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเหมือนอยากจะจับผิดกัน อะไรของมันจะมาจับผิดอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะเว้ย
“ถามหน่อยแกชอบพี่อาร์หรือเปล่า?”
“ก็ชอบนะ พี่เขาก็เป็นรุ่นพี่ที่น่ารักอ่ะ แกถามทำไม?”
ไอ้สายตาและรอยยิ้มแบบนี้ของมันทำเอาฉันเสียวเหมือนกันนะ เพราะมันชอบสั่งให้ฉันไปทำเรื่องที่หน้าอายมาหลายเรื่องแล้ว และคำถามของมันเมื่อกี้คืออะไรอ่ะ ถามแบบนี้ทำไม
“อย่าบอกนะว่า…”
“เออ ฉันจะให้แกเข้าไปในห้องแต่ไม่ได้เข้าไปเฉยๆ นะ”
“...”
“ฉันจะให้แกไปบอกรักพี่อาร์”
- ผู้เขียน
