ละอองราคี

ตอนที่ : 4 ราคีอัปยศ 2

      “ไม่ต้องกลัวนะไหม” เขาจูบหน้าผากหญิงสาวอีกรอบ มองสำรวจใบหน้าของไหมฟ้าเหมือนไม่เคยเห็น หรือว่าเขาแค่มองผ่านไม่ได้สัมผัสลึกซึ้งเช่นในตอนนี้ ผิวพรรณขาวผ่องสวยเปล่งปลั่งสมวัยสาว ใบหน้ารูปไข่ หัวทุยสวยประดับด้วยผมยาวตรงนิ่มลื่นดุจแพร กลีบปากอิ่มเอิบน่าจูบ ดวงตากว้างเรียวทั้งหวานทั้งคมไม่เหมือนใคร สายตาเลื่อนต่ำลงมามองตรงทรวงอกก็แทบกลืนน้ำลายไม่ทัน ความอวบอัดที่เด้งตัวผ่านเสื้อยืดตัวเล็กออกมา สรุปได้ว่า มันไม่เล็กเลย หากได้เห็นชัดๆ มันจะขนาดไหน คิดแล้วก็เอื้อมมือออกไปหมายจะกอบกุม

           “คุณคิน” ไหมฟ้ารีบเบี่ยงตัวหนีไปอีกข้าง ยกฝ่ามือทั้งสองขึ้นปิดหน้าอกของตนเอาไว้

           “ไหมฟ้า” เขาเรียกชื่อเต็มของหญิงสาว ดึงมือทั้งสองข้างของเธอออกจากอก ยกขึ้นแล้วจูบหลังมือของหญิงสาวหนักๆ ทั้งสองข้าง

           “มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายกับผู้หญิง ไม่ต้องกลัวนะไหม” คนพูดยื่นมือไปถลกชายเสื้อยืดแล้วดึงขึ้นจนสุดปลายแขนด้านบน สายตาเลื่อนต่ำลงมองหน้าอกที่มีขนาดใหญ่เกินคาด ไม่ทันไรความงามก็ถูกบดบังด้วยฝ่ามือของเจ้าตัวเอง นคินทร์จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่าไม่ต่างจากไหมฟ้า เขาเอนร่างของหญิงสาวลงไปบนที่นอนแล้วตามขึ้นไปทาบทับอยู่ด้านบน

           “ไหม เธอเต็มใจเป็นของฉันไหม” เขาถามทั้งที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ใจก็อยากได้ยิน

           “ถ้าไม่เต็มใจ ฉันจะหยุดและไปบอกคุณแม่เดี๋ยวนี้เลย” นคินทร์ให้โอกาสครั้งสุดท้ายขณะที่สายตาจับจ้องอยู่ที่ทรวงสล้างอวบงามทั้งสองข้าง ไหมฟ้าอยากจะร้องบอกว่า ไม่ แทบขาดใจ ทว่า ผู้มีพระคุณทั้งสองท่านคงจะเสียใจอยู่ไม่น้อย

           “ไหม...เต็มใจค่ะคุณคิน” ฝืนกลั้นใจบอกเขาไปเช่นนี้

           “เมื่อพูดแล้วก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ เข้าใจไหม” ดันหัวไหล่ของไหมฟ้าไปอีกข้างเพื่อปลดตะขอบรา สายตาของหญิงสาวเศร้าละห้อย เมื่อต้องมองตามชั้นในของตัวเองที่เขาโยนทิ้งลงข้างเตียง

           “เข้าใจค่ะ” พยักหน้าตอบเมื่อเจอสายตาจ้องถาม

           “งั้นก็ดี” ทันทีที่ง้างข้อมือทั้งสองข้างออก ลมหายใจก็แทบขาดห้วง เมื่อมองเห็นความงามพิสุทธิ์สั่นระริกอยู่ตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นจึงได้ใจเต้นแรง และไม่คิดว่ามันจะสวยหมดจดน่ามองแบบนี้ อีกทั้งขนาดก็ใหญ่ใช่ย่อย ไหมฟ้าซ่อนรูปจริงๆ

           “อ๊ะ” แค่ถูกฝ่ามือร้อนอุ่นแตะหน้าอกของตัวเอง ไหมฟ้าก็สะท้านไปทั้งร่าง หญิงสาวไม่เคยถูกชายใดแตะเนื้อต้องตัวแนบชิดแบบนี้มาก่อน สีหน้าจึงแสดงออกทั้งอาการหวาดกลัวและตื่นเต้นไปในคราวเดียวกัน

           “ไม่ต้องกลัวนะไหม ฉันอยู่นี่” คนพูดเลื่อนตัวขึ้นแล้วกดจูบตรงกลีบปากหวานละมุนอ่อนละไม ลิ้นสากทั้งดูดดุนและกระหวัดพันเกี่ยวอย่างต่อเนื่อง ฝ่ามือใหญ่ก็ขยำความอวบอัดของปทุมมาลย์ทั้งสองข้างอย่างเมามัน อารมณ์ที่เก็บกักเอาไว้พังทลายลงอย่างรวดเร็ว ไหมฟ้าสั่นไปทั้งตัวด้วยความไม่เคย แต่นคินทร์สั่นไปทั้งใจด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่ได้ลอง

           ใบหน้าเข้มคมสันเคลื่อนลงต่ำฉกชิมยอดสีงามจนฉ่ำลิ้น ไหมฟ้าสะท้านไปทั้งทรวงจากพิษชิวหาที่สะบัดปัดพลิ้วอยู่ตรงยอดอกของตัวเอง ก่อนจะแอ่นอกอิ่มขึ้นสูงจนใบหน้าของเขาแทบจะจมมิดไปกับความนุ่มหยุ่นหอมกรุ่น ดูเหมือนชายหนุ่มจะเพลิดเพลินกับการไล้เลียเต้าอิ่มทั้งสองข้าง เนื้อสาวหอมละเมียดติดปลายลิ้น ส่วนเจ้าของความงามนั้นได้แต่นอนบิดตัวเป็นเกลียวด้วยฤทธิ์สวาทจากปลายลิ้นแสนช่ำชอง

           นคินทร์รีบผละกายลุกขึ้นแล้วสลัดปราการชิ้นสุดท้ายออกจากร่าง มือข้างหนึ่งก็กระชากกางเกงขาสั้นกับชั้นในตัวน้อยของไหมฟ้าออกจากปลายเท้า เขาแทบหยุดนิ่งลืมหายใจเมื่อได้ยลความงามหมดจดไร้ที่ติตรงหน้า ผิวกายสาวเนียนสวยไปทุกหยาดหย่อม ผิวเนื้อเป็นสีชมพูระเรื่อไปทั้งตัว เขาเลื่อนสายตาขึ้นด้านบนเห็นเพียงเจ้าตัวหลับตาลงแน่น สองมือก็ยังคงทำหน้าที่ปกป้องอันตรายเพราะไฟสวาทจากสายตาร้อนแรงของเขาเอง

           ‘จนป่านนี้ยังจะปิดอีก น่ารักจริงๆ ไหมฟ้า’

           คนชมสายตาหยาดเยิ้มมองเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเบื่อหน่าย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเด็กสาวซึ่งมีสถานะเป็นแค่หลานสาวแม่บ้านของทยารัย จะมีความงดงามจนละลานตาถึงเพียงนี้ มิน่ามารดาของเขาถึงได้เลือกไหมฟ้ามาเป็นผู้หญิงของเขา ช่างตาถึงจริงๆ แต่เขากลับไม่เคยมองเห็นเค้าความสวยงาม หรือแม้แต่จินตนาการถึงรูปร่างน่าเย้ายวนใจของคนด้านล่างมาก่อนเลยจริงๆ จะเห็นก็เพียงเด็กสาวแต่งตัวเชยๆ เสื้อยืดตัวโตกับกางเกงห้าส่วน พูดคุยบ้างตามกาลเทศะ ไม่เคยมีความคิดเชิงชู้สาวมาก่อนแม้แต่นิดเดียว

           ระหว่างที่คิดฝ่ามือหนาก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายอ่อนเยาว์ สาวน้อยก็ห่อตัวหนีด้วยความวาบหวามรัญจวนใจ ไหมฟ้าไม่คิดว่าบทรักของชายหญิงจะทำให้ร่างกายร้อนเป็นไฟได้ถึงเพียงนี้ ใจหนึ่งอยากให้หยุดอีกใจก็อยากรู้ สิ่งยั่วยุช่างมากมายเกินจะต้านไหว

           “อา” เสียงครางดังแผ่วเมื่อเขาแตะจูบลงตรงหน้าท้องนวลเนียน เลื่อนลงต่ำไปยังสะดือแสนสวย ย้ายไปยังท้องน้อยหมายจะล่วงเลยต่ำ แต่ก็ถูกมือของไหมฟ้าดึงใบหน้าของเขาให้เงยขึ้นเสียก่อน

           “ยะ...อย่าค่ะ”

           “ทำไมหืมไหม ฉันอยากชิม” เขาไม่อ้อมค้อมแต่เธอหน้าเหลือสองนิ้ว อายก็อาย ทรมานก็ทรมาน

           “อย่าเลยค่ะคุณคิน” พูดจบก็ส่ายหน้าปฏิเสธ นคินทร์ยิ้มเต็มใบหน้าแววตาเป็นประกายหยาดเยิ้มด้วยแรงสิเน่หา เขาดึงฝ่ามือเนียนนุ่มออกจากใบหน้าของตัวเอง แล้วนำมาวางบนแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสีแทนแสนแกร่ง ค่อยๆ พามือน้อยสัมผัสอย่างแนบชิด ไหมฟ้าจะกระตุกมือหนีก็ถูกเขาดึงรวบเอาไว้แน่น

           “อย่าหนีสิไหม ฉันสัมผัสเธอแบบไหนเธอก็ควรทำแบบนั้นบ้าง จะได้ไม่เสียเปรียบกันยังไง” เขาเอ่ยเย้าแต่ไหมฟ้าหน้าง้ำ แอบค้อนเขาน้อยๆ

           “คุณคินมีแต่ได้คนเดียว”

           “ใครบอก เดี๋ยวก็รู้ว่าเรา ได้กัน ทั้งคู่” คนตัวโตทำหน้าเจ้าเล่ห์

           นคินทร์ก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มเต็มอีกครั้ง ควานหาความหวานฉ่ำอย่างเพลิดเพลินใจ ฝ่ามือร้อนร้ายก็สำรวจตรวจตราไปแทบทุกอณูเนื้อ และแต่ละครั้งที่ลากผ่านก็ก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั่วร่างแน่งน้อยของอีกคน

           “อ๊ะ!” ไหมฟ้าสะดุ้งสุดตัว เมื่อปลายนิ้วแกร่งกำลังแตะกลีบดอกสีสวย เธอเลื่อนมือลงไปฉุดข้อมือของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว แต่นคินทร์ไม่ยอมปล่อยให้ไหมฟ้าขัดใจ เขาถอนจูบแล้วรวบข้อมือทั้งสองของหญิงสาวตรึงไว้ตรงด้านบนศีรษะ ด้วยมือข้างเดียวของตน

           “ไม่ต้องกลัวนะไหม” กระซิบปลอบเบาๆ ก่อนจะส่งปลายนิ้วเข้าไปทักทายกับใจกลางกุหลาบแสนหวาน แตะปัดป่ายทักทายแค่ภายนอก เสียงครางกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากปากของไหมฟ้า ปลายนิ้วของเขาก็จงใจกดลึกมากกว่าเดิม

           “คุณคิน อา...” สะโพกสาวบิดตัวหนีแต่ก็ถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยท่อนขาแข็งแรง

           “ชู่ว์ ไม่เอาน่าไหม อย่าหนีสิ” แค่ปลายนิ้วไหมฟ้าก็ออกอาการหวาดผวาและเกร็งอย่างเห็นได้ชัด นคินทร์จะไม่ยอมให้ครั้งแรกของหญิงสาวต้องทุกข์ทรมานหรือไม่น่าจดจำอย่างเด็ดขาด เขาจะต้องมอบมันให้ไหมฟ้าด้วยความประทับใจแบบไม่รู้ลืม คิดแล้วก็จูบปลอบอย่างดูดดื่มปลายนิ้วค่อยล่วงล้ำเข้าไปทีละนิด จนกระทั่งรู้สึกว่าไม่สามารถผ่านไปได้เขาจึงค่อยๆ ถอดถอนออก พร้อมกับน้ำหวานที่เอ่อล้น บ่งบอกว่าเจ้าตัวพร้อมสำหรับประสบการณ์ครั้งแรกนี้แล้ว

           “ไหม” เขาถอนจูบออกแล้วเรียกชื่อของไหมฟ้าเบาๆ

           “ขา คุณคิน” แม้จะหลับตาแน่นแต่ก็ยังขานรับเสียงเรียกจากเขา

           “ฉันจะเข้าไปในตัวเธอแล้วนะ” ไหมฟ้าลืมตาขึ้นทันที จ้องหน้าเขาเหมือนคนไม่รู้จัก ใบหน้างามส่ายไปมาอย่างช้าๆ

           “รับฉันเอาไว้ กอดฉันให้แน่นๆ ทำได้ไหม” เขาจับแขนเรียวเสลาทั้งสองข้างให้โอบรอบลำคอของเขาไว้ พร้อมกับดันขาขาวเรียวทั้งสองข้าง ให้อยู่ตรงข้อพับแขนของตนเองเช่นกัน ไหมฟ้าจะหนีก็ไม่ได้ในเมื่อทุกอย่างล่วงเลยมาเกินจะถอยหลัง หญิงสาวโผเข้ากอดตามคำพูดของเขา พยายามทำใจให้รับความมโหฬารที่แข็งกร้าวและร้อนจัด จากสัมผัสที่กำลังจดจ่ออยู่ตรงกลีบกุหลาบของตัวเอง

           “แบบนี้แหละ ดีแล้ว” เขาจูบแผ่วๆ ตรงมุมปาก พร้อมกับกายแกร่งท่อนล่างเคลื่อนเข้าสู่ภายในดอกกุหลาบช่องาม ไหมฟ้าสะดุ้งเจ็บจนเขาต้องกอดรัดเอาไว้คล้ายปลอบโยน ชายหนุ่มค่อยๆ ผ่านตัวตนเข้าในกายสาวอย่างช้าๆ หญิงสาวระบายความเจ็บออกทางปาก ลมหายใจกระเพื่อมแรงขึ้นตามความรู้สึก ดีที่ว่าเขายังคงช่วยจูบเล้าโลมบรรเทาอาการเจ็บให้