ละอองราคี

ตอนที่ : 5 ราคีอัปยศ 3

      ทุกอย่างหยุดนิ่งเนื้อแนบเนื้อเมื่อเขาดุนดันจนลึกสุดทางรัก นคินทร์เห็นน้ำตาของไหมฟ้าไหลออกมาจากหางตา ริมฝีปากสั่นระริกบอกว่าเธอนั้นเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว เขาอยากจะขยับใจแทบขาดแต่อาการสะท้านจากคนในอ้อมกอดนั้นทำให้นึกสงสาร

           “อย่าเกร็งสิไหม ค่อยๆ หายใจเข้านะ” เขาปลอบพร้อมกับจูบซับหยาดน้ำตาให้ ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้ตามเนื้อตัวปลุกปั่นอารมณ์พิศวาสให้โหมกระพือ ยอดอกสีทับทิมถูกเขาดูดเข้าสู่โพรงปาก ผลุบเข้าผลุบออกภายในปากของเขาจนแข็งเป็นไตต้านแรงลิ้น เมื่อเห็นว่าอาการเกร็งทั้งร่างเริ่มผ่อนคลายลง นคินทร์ก็เริ่มขยับสะโพกถอยห่างอย่างเชื่องช้า ไหมฟ้าผวากอดเขาเอาไว้แน่นด้วยความตกใจ

           “มันจะไม่เป็นไรไหม กอดฉันไว้แน่นๆ นะ” เขาย้ำอีกรอบ สะโพกสอบก็เคลื่อนตัวเข้าออกอย่างช้าๆ แรกก็เจ็บแต่สักพักไหมฟ้าก็เริ่มรู้สึกว่ากายเบาหวิวแปลกๆ ธรรมชาติสอนให้ร่างกายชายและหญิงรองรับกันได้อย่างน่าประหลาด

           นคินทร์หายใจหอบระรัว ส่วนไหมฟ้าก็สะท้านสะเทือนไปตามแรงโยกขยับของเขา ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าเธอจะได้ร่วมเรียงเคียงหมอน แนบสนิทชิดเชื้อกับเขาแบบนี้ ไหมฟ้ารู้สึกกระดากอายที่ต้องเปิดเปลือยทั้งตัวให้เขาเห็น ยิ่งไปกว่านั้นยังมีสัมพันธ์ลึกซึ้งเกินกว่าจะเข้าใจได้ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก็พบว่านคินทร์กำลังจ้องมองเธออยู่ เขาอมยิ้มนิดๆ ที่มุมปากดูเก๋น่ามอง ร่างกายของทั้งคู่สอดประสานโยกเข้าออกอยู่ตลอดเวลา ปากนิ่มถูกเขาดูดรัดอีกครั้ง ซึมซับรสน้ำหวานจนแทบผสานเป็นเนื้อเดียวกัน เมื่ออิ่มหนำแก่ใจเขาก็หยัดตัวออกห่าง แล้วดันท่อนขาข้างหนึ่งของเธอพาดไว้บนบ่า ทิ้งให้อีกข้างอยู่บนข้อศอกตามเดิม สายตาของนคินทร์กำลังหยาดเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แห่งดำฤษณา มองสบตากับไหมฟ้าอย่างมีความหมาย

           ไหมฟ้าผ่อนลมหายใจด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นไปทั้งใจ เลื่อนสายตาลงต่ำก็เป็นอันต้องเบือนหน้าหนี เพราะเจ้าสิ่งนั้นที่เขาเพิ่งถอดถอนออกมาวางแหมะไว้บนเนินสาวของเธอนั่นเอง มันมีขนาดใหญ่โตมโหฬารจนเธอไม่เข้าใจว่ามันเข้าไปอยู่ภายในตัวของเธอได้อย่างไร

           “อา...คุณคิน” เสียงสั่นพร่าเมื่อเขาบรรจงกรีดความร้อนกับกลีบดอกไม้งามอีกครั้ง นคินทร์ต้องการความพร้อมครั้งสุดท้ายเพื่อที่จะปลดปล่อยความหฤหรรษ์แบบไร้ขีดจำกัด รีบคว้าเครื่องป้องกันแกะกล่องสวมใส่ทันที

           “กอดฉันให้แน่นๆ แล้วเราจะไปพร้อมกันนะไหม” เขาพูดชิดริมฝีปากพร้อมกับสอดประสานอย่างลึกล้ำ เจ้าของดวงตาหวานปรือมองเขาแบบไม่เข้าใจ

           จนวินาทีต่อมาทั้งคู่ก็โจนจ้วงเข้าสู่บทรักแสนเร่าร้อน โยกคลอนจนเตียงนอนสะเทือนลั่นไปทั่วห้อง ร่างงามถูกจูบถูกจับพลิกคว่ำพลิกหงาย เปลี่ยนท่วงท่าครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าจะบรรลุฝั่งฝัน นั่นเป็นเพราะว่านคินทร์ต้องการยื้อช่วงเวลาแห่งความสุข ที่เขาไม่ค่อยได้พานพบจากสตรีคนไหนมาก่อน ใครจะบริสุทธิ์ผุดผาดใสซื่อได้เท่าคนที่เขากำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่ในตอนนี้ได้

           “คุณคิน...ไหมไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวร้องบอกขณะที่เขากำลังโหมกระหน่ำแบบไม่ยั้งมือ

           “อีกนิดนะไหม” เขาสูดลมเข้าปาก พยายามที่จะประคับประคองให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

           “อ๊ะ ไหม...” จำต้องหยัดสะโพกรับแรงกระหน่ำของเขาที่กำลังเข้าขั้นเร็วระรัวและถี่ยิบมากขึ้นทุกที เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มร่างของทั้งคู่ ทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำทั้งห้อง

           “ใกล้แล้ว...กอดฉันแน่นๆ นะไหม” คนพูดดันท่อนขาบนบ่าลงแล้วทุ่มแรงไปด้านหน้าสุดฤทธิ์ โหมใส่แบบไม่ออมแรง ไหมฟ้ากรีดร้องออกมาจนสุดน้ำเสียง ผวากอดคอเขาเอาไว้แน่น แต่อีกคนก็ยังไม่ยอมหยุด นคินทร์โถมเข้าหาแบบหนักหน่วงอย่างต่อเนื่อง

           “อ๊ะ ไหม!” แรงกระแทกเพียงไม่กี่ครั้งความปรารถนาทุกหยาดหยดก็ถูกปลดปล่อยออกมา ร่างสูงใหญ่ขยับขึ้นลงพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปากแรงๆ สะบัดใบหน้าแหงนเงยขึ้นมองเพดาน ก่อนจะพลิกร่างลงไปนอนแผ่หลาอยู่ด้านข้าง

           ไหมฟ้าที่ล่วงหน้าเขาไปก่อนแล้วถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง เห็นเขารีบดึงสิ่งที่สวมอยู่ทิ้งลงถังขยะไป นคินทร์ยิ้มกว้างเต็มใบหน้าเมื่อเห็นอีกคนทำตาโตมองตนแบบสงสัย

           “ทำไมไม่เคยเห็นคนถอดถุงยางหรือไง” เขาล้อคนตัวเล็ก ไหมฟ้าไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น แต่เธอไม่เคยเห็นเลยตกใจก็เท่านั้นเอง หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเปลือยเอาไว้ เจ็บก็เจ็บอายก็อาย จนแทบไม่กล้าสู้หน้าเขาอีกต่อไป

           “ปิดทำไมสวยออก ฉันชอบ” เขาตามมาจูบหัวไหล่มนหนึ่งที กอดรอบเอวของไหมฟ้าแล้วดึงมาชิดกับลำตัวของเขา

           “คุณคินไปอาบน้ำเถอะค่ะ เหงื่อออกเต็มเลย” พยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น แต่ก็ไม่ได้ผลเท่าที่ควร

           “ทำไมล่ะไหม รังเกียจเหงื่อฉันเหรอ” คนถามเกยคางไว้บนบ่าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อไม่ต่างกับตัวเขา

           “เปล่าค่ะ คุณคินจะได้นอนสบายไงคะ” นคินทร์เลิกคิ้วข้างหนึ่ง ก่อนจะใช้จมูกดมกลิ่นเหงื่อจากซอกคอขาวผ่องของหญิงสาว

           “ทำอะไรคะ” คนตกใจเอียงคอหนี

           “ไหมก็เหงื่อท่วมตัว เราไปอาบพร้อมๆ กันไหม”

           “มะ...ไม่เป็นไรค่ะ”

           “ไปเถอะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว”

           “อะไรคะ” ไหมฟ้าไม่เข้าใจคำพูดของเขา

           “ก็เราไง ถึงไหนต่อไหนกันแล้วจะมามัวอายอะไรอีกล่ะไหม ไปอาบพร้อมๆ กันนี่แหละ” เขาลุกขึ้นก่อน แล้วดึงข้อมือของไหมฟ้าให้ลุกตาม

           “อุ๊ย” หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ รีบคว้าผ้าห่มมาปิดกายเปลือยเปล่าของตัวเองเอาไว้

           “บอกแล้วไงว่าไม่ต้องอาย” นคินทร์กระชากผ้าห่มออก ช้อนร่างที่แดงปลั่งไปทั้งตัวขึ้นสู่อ้อมกอด เดินตรงไปยังห้องน้ำ ส่วนคนถูกอุ้มก็หลับตาแน่นกอดรอบคอของเขาเอาไว้ ยิ่งได้เห็นอาการเขินอายแบบนี้นคินทร์ก็ยิ่งถูกใจ ‘เด็กอะไรน่ารักชะมัด’

           ปลายเท้าแตะสัมผัสกับพื้นห้องน้ำเย็นเฉียบ ไหมฟ้าก็รีบหันข้างให้เขา แสงสว่างจ้าสะท้อนจากผนังห้องน้ำสีขาว ทำให้เธอกลายเป็นเป้าสายตาแบบโดดเด่นเลยทีเดียว นคินทร์ที่อยู่ในสภาพเปลือยกายเช่นเดียวกับไหมฟ้า ยืนกอดอกอมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ร่วมรักกับสาวบริสุทธิ์ เพราะว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เขาเลือกที่จะคบและตกลงกันแบบผู้ใหญ่ ที่มีความสัมพันธ์กันเฉพาะเรื่องบนเตียง สาวพรหมจารีแบบไหมฟ้าจึงไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา

           “จะยืนแทรกไปกับผนังห้องน้ำเลยหรือยังไงไหม” เขากระเซ้าคนที่กระเถิบตัวหนีไปจนชิดผนัง

           “เอ่อ คุณคินอาบก่อนเลยค่ะ” แม้จะถูกเขาเห็นและเห็นเขาจนทุกซอกทุกมุม แต่มานุ่งลมห่มฟ้าด้วยกันแบบนี้ มันก็น่าอายสำหรับเธอ และด้วยความอายทำให้เธอหลุบตาต่ำลง แต่เจ้ากรรม สายตากลับไปกระทบเข้ากับตัวตนของเขาที่ผงาดผึงคล้ายยังไม่อิ่มเอมในรสรัก ไหมฟ้าตาเหลือกด้วยความตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที

           “ได้ไหม” เขาถามทั้งที่นัยน์ตาพราวระยับ เห็นกระจ่างเต็มสองตาแบบนี้อารมณ์ใคร่ก็ลุกพรึ่บได้เช่นเดียวกัน นคินทร์ก้าวเท้าเข้าไปชิด ไหมฟ้าก็เลื่อนตัวหนีไปอีกข้าง แต่ว่าห้องน้ำนั้นไม่ได้กว้างขวางเท่าใดนัก จะหนีไปไหนก็คงจะไม่พ้น

           “ไหมฉันถามว่าได้ไหม ยังไม่ตอบเลย” คนพูดน้ำเสียงเริ่มไม่ปกติ เขาเป็นอะไรนี่ แค่เห็นร่างกายเปลือยของสาวเจ้าเนื้อตัวก็ระอุขึ้นดั่งไฟ ปกติก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นสาวเปลือยกายต่อหน้า เขาเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนด้วยซ้ำ

           “ไหม เอ่อ ไหมยัง...” คนพูดนั้นแสนอายหันหน้าหนีไปด้านอื่น ใจกลางดอกกุหลาบยังระบมและเจ็บอยู่ แต่จะบอกออกมาตรงๆ ก็ไม่ได้

           “ฉันจะทำเบาๆ นะ” เขาก็ช่างกล้าขอทั้งที่รู้ ไหมฟ้าได้แต่ถอดใจยอมแพ้แต่โดยดี ในเมื่อมันก้าวผ่านไปถึงไหนต่อไหนอย่างที่เขาว่าแล้ว เธอยังจะหวงแหนสิ่งใดอยู่อีก มือทั้งสองข้างที่ปิดหน้าอกถูกลดลงแนบลำตัว กระนั้นก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเขา

           นคินทร์ถึงกับเป่าลมออกปากเมื่อได้รับอนุญาตแบบนี้ หากไหมฟ้าไม่ยอมเขาก็ไม่กล้าจะหักหาญน้ำใจ เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกของหญิงสาว ร่างสูงใหญ่เคลื่อนเข้าหา ดันร่างของไหมฟ้าให้ติดกับผนังห้องน้ำ มือข้างหนึ่งช้อนท่อนขาเรียวของหญิงสาวขึ้น ปลุกปั่นอารมณ์สวาทด้วยปลายนิ้ว เพียงไม่กี่นาทีไหมฟ้าก็กัดปากแน่นพรั่งพร้อมสำหรับการร่วมรัก

           นคินทร์ไม่รีบเร่งเขาค่อยเป็นค่อยไป รอจนหญิงสาวพร้อมจริงๆ เขาจึงได้ฝังความกร้าวแกร่งเข้าสู่ใจกลางกุหลาบดอกงาม เรียวแขนทั้งสองข้างของไหมฟ้าโอบรอบลำคอหนาเอาไว้แน่น ความเจ็บแล่นแปลบไปถึงทรวง แต่ก็เพียงแค่แรกเริ่ม จากนั้นเขาก็สามารถทำให้การร่วมรักครั้งนี้ เต็มไปด้วยความนุ่มนวลแสนหวาน ฝ่ามือหนาบีบนวดตามลำตัวและอกอิ่ม ริมฝีปากก็ประกบจูบอย่างดูดดื่ม เชื่องช้าหนักแน่นและอ่อนโยน คนไร้ประสบการณ์เดินตามแรงฉุดจูงจากเขาอย่างง่ายดาย

           เมื่อรู้สึกเมื่อยต่อการประคองกึ่งอุ้ม นคินทร์ก็เปลี่ยนท่วงท่าโดยให้ฝ่ามือทั้งสองข้างของไหมฟ้า วางแนบลงบนผนังห้องน้ำ ช้อนสะโพกของหญิงสาวให้โด่งงอน ก่อนจะแนบเข้าชิดจากด้านหลัง

           “เหนื่อยไหม” เขาถามชิดใบหู เมื่อประสานร่างเข้าอีกครั้ง ไหมฟ้าแอ่นสะโพกรองรับเสียดเสียววูบวาบไปทั้งกาย หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าครางฮือฮาไม่ได้ศัพท์ เพราะว่าเขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น แผ่นหลังงามชดช้อยโค้งลงต่ำ เพื่อส่งให้สะโพกอวบอัดรองรับความใหญ่โตของเขาได้สะดวก

           เสียงครางกระเส่าของทั้งคู่ดังอื้ออึงก้องห้องน้ำ นคินทร์เอื้อมมือไปเปิดฝักบัว เพื่อให้สายน้ำลดความร้อนที่กำลังปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ใช่ว่ามันจะดับได้ด้วยน้ำเย็นฉ่ำ ตัวตนของเขากำลังต้องการการปลดปล่อยให้เร็วที่สุด ชายหนุ่มดันกายเข้าหาในจังหวะเร็วราวพายุ เพียงไม่กี่ครั้งก็ถอดถอนแล้วปลดปล่อยสู่ภายนอก ส่วนไหมฟ้านั้นถึงกับซบหน้าลงกับผนังห้องน้ำ ขาสั่นจนยืนไม่ไหวร่างงามจึงค่อยๆ รูดตัวลงไปกองอยู่บนพื้น ท่ามกลางสายธาราชุ่มฉ่ำ

           นคินทร์มองแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ เขาย่อตัวลงนั่งหลังพิงผนังห้องน้ำข้างไหมฟ้า ยอมรับว่าเหนื่อยแทบขาดใจแต่ก็สุขจนแทบสำลักเหมือนกัน

           “มานี่มา” เขาดึงศีรษะทุยของคนหมดแรงให้อิงซบตรงบ่าตัวเอง ไหมฟ้าก็ยอมเคลื่อนตัวมาพิงเขาอย่างว่าง่าย

           สองร่างเปลือยท่ามกลางม่านสายน้ำเย็นฉ่ำจากฝักบัวที่กำลังโปรยปรายให้คลายอาการเหนื่อยล้า ไหมฟ้านั้นใจกลางของความเป็นหญิงทั้งเจ็บทั้งระบมจนร้าวก็ว่าได้ แต่ความรู้สึกอิ่มเอม วาบหวามและเพริศพรายในรสสวาทของเขา ก็สามารถทดแทนความเจ็บไปได้เหมือนกัน หญิงสาวหลับตาลงแน่น หมดแล้วสิ่งมีค่าที่สุดของลูกผู้หญิงที่เคยหวงแหน อนาคตต่อไปนี้คงต้องฝากไว้ในอุ้งมือของเขา จะฉุดจะรั้งจะปล่อยหรือถูกทอดทิ้งก็คงต้องยอมรับในชะตากรรม ทั้งนี้สาเหตุเพราะคำว่าบุญคุณคำเดียว

           “อาบน้ำดีกว่า” เมื่อพักจนหายเหนื่อยนคินทร์ก็อุ้มร่างของไหมฟ้าลงไปในอ่างอาบน้ำ

           วิธีการอาบของเขาก็แสนจะวาบหวิว ไหมฟ้าใจหายใจคว่ำอยู่หลายหน ก่อนจะทำใจให้ชินต่อการล่วงล้ำอย่างถึงเนื้อถึงตัว ปล่อยให้ฝ่ามือแทนฟองน้ำของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง สัมผัสหนักบ้างเบาบ้างตามแต่ใจของเจ้าตัวจะพาไป กว่าจะเสร็จกิจในห้องน้ำก็ร่วมชั่วโมง

           ทั้งคู่ออกมาจากห้องน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นต่างคนต่างจัดการกับเส้นผมที่เปียกชื้นจนแห้งหมาด ไม่เกินครึ่งชั่วโมงต่อมา นคินทร์ก็ดึงไหมฟ้าขึ้นเตียงนอน ปิดไฟแล้วกอดหญิงสาวจนหลับสนิทด้วยกันทั้งคู่