ตอนที่3
496 คำ
"เพื่อนนัต ผู้ชายที่น่ารักคนนี้เป็นใครกัน"
"พ่อกูเอง"
"ทำไมนัตถึงมีแด๊ดดี้ที่น่ารักแบบนี้"
"อยากได้ไหมล่ะ"
"อยาก"
"กูให้ยืม คิดชั่วโมงล่ะ500"
"เอา"
ป๊าบ!!!!ป๊าบ!!!!
คนถูกพูดถึงต่อหน้าต่อตา อดรนทนไม่ไหว จึงเอาทัพพีฟาดหัวเข้าให้ทั้งสองคน
"โอ๊ย เจ็บนะเตี้ย" ชนัตโวยวาย เอามือถูกบริเวณที่ถูกของแข็งฟาดเพื่อบรรเทาอาการ ก็ชนกันต์ตีทีเบามือซะที่ไหน
"เอเดนถูกแด๊ดดี้กันต์ตีด้วยล่ะ"ส่วนอีกคนดูระริกระรี้ ดีใจที่ถูกคนที่ชอบสนใจราวกับถูกจูบ
"มึงเต็มป่ะเนี่ย"ชนกันต์แว๊ดใส่ไอ้เด็กตัวโต คนห่าอะไร แดกเสาหลักเมืองเข้าไปหรอ ถึงสูงกำยำล่ำบึ๊กได้ขนาดนั้น
ใบหน้าหล่อคมยังส่งยิ้มใจดีราวกับน้องหมาที่รอคอยปฏิสัมพันธ์กับเจ้านาย
เอาอีกด่าอีกเลยครับ คุณสนใจผมแล้ว
เอเดน เป็นลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติ เพราะพ่อแม่เองก็ล้วนได้เสี้ยวมาจากบรรพบุรุษของตนกันคนละหลายส่วนอยู่ ส่วนที่ดีทั้งหมดจึงผสมผสานกันออกมาเป็นเอเดน หนุ่มน้อยวัย19ปีคนนี้
คร่าวๆฟังจากที่ไอ้ลูกชายแนะนำเพื่อน คือไปรู้จักกันที่สนามสอบ และด้วยความเฟรนลี่เข้ากับคนง่ายตามสไตล์คนเมืองนอกของเอเดน พวกเขาจึงสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นเพื่อนข้างบ้านกันมาแต่เด็กก็ไม่ปาน
"ไปล้างผัก!"ชนกันต์มอบหน้าที่เล็กๆ แบ่งให้พวกเด็กหนุ่มมีส่วนร่วมมื้อเย็นนี้กันถ้วนหน้า ตอนแรกจะปล่อยให้ทำเองแล้วเชียว แต่ดูท่าหมูกระทะเขาจะไม่เหลือชิ้นดี ความคันมือคันไม้ทนไม่ไหว ชนกันต์จึงต้องลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
"พวกมึงไปเตรียมถ้วยเตรียมจาน"
"ครับๆ"
"กามังนั้นยกออกไปเลย หมักแล้ว"
วุ่นกันอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึง เด็กหนุ่มวัยเดียวกันนั่งสลอนอยู่รอบเตาย่าง ถ้วยน้ำจิ้มเล็กของแต่ละคนถูกเติมจนเต็ม เนื้อสัตว์ที่เพิ่งเอาลงย่างเริ่มดังฉู่ฉี่ ชายหนุ่มแต่ละคนจิ้มตะเกียบของตนจองที่เนื้อสัตว์สไลด์บางที่ตัวเองเป็นคนวางย่างไว้
"อันนี้ของกูไม่ใช่หรอ" อีกคนพยายามเถียงเอาหมูชิ้นใหญ่กว่าของเพื่อน
"ของมึงอยู่โน้น"
"ก็ตอนแรกกูเอาหมูลงตรงนี้"
"กูเขี่ยไปไง"
แย่งหมูไม่พอ พวกมันยังแย่งพื้นที่ย่างที่มีจำกัดกันอีก
ชนกันต์ส่ายหน้าระอา ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นบ้านเลิกสนใจพวกเด็กตัวควายพวกนี้อีก
"ลิเติ้ลคิ้วแด๊ดดี๊ มาทานด้วยกันสิครับ" เอเดนกวักมือไหวๆชวน แน่นอนว่าชนกันต์รีบผละหนีไปให้ไวกว่าเดิมอีก
- ผู้เขียน
