ผมเริ่มหงุดหงิดวาวาที่ถ่วงเวลา ทั้งที่ผมบอกว่ามีธุระ อุตส่าห์ใจดีพามากินข้าว วาวาเจ้ากี้เจ้าการตักอาหารใส่จานให้ผม ทั้งที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับลูกหมู วาวาแอบฟังที่ผมคุยกันกับลูกหมู และพยายามจะพูดแทรก จนผมต้องใช้สายตาขู่อยู่กลายๆหลายครั้ง ผมอยากไล่ให้เธอรีบกินรีบเสร็จ ผมกลัวลูกหมูรอนาน แต่เธอก็ยังทำเป็นไม่สนใจ ในที่สิ่งที่ผมบอก ตักข้าวป้อนเข้าปากตอนที่ผมกำลังคุย ผมอยากปัดมือเธอ แต่ทำไม่ได้ ผมไม่อยากเสียมารยาทจึงยอมอดทน พอลูกหมูบ่นว่าหิว ผมจึงไม่สนว่าวาวาจะกินอิ่มหรือไม่อิ่ม ผมเรียกเช็คบิล ลุกหนีออกจากโต๊ะ เธอยังเดินตามและเกาะแขน ผมเอาโทรศัพท์ที่คุยออกห่างปาก และบอกวาวาให้ต่างคนต่างกลับ วาวายังดื้อ ผมไม่ทนสลัดเธอออกห่าง และแยกตัวจากเธอสำเร็จ ผมเดินมาขึ้นรถเพื่อขับไปหาลูกหมู พอมาถึงที่ร้านผมยังไม่เห็นลูกหมู จึงต่อสายหา
"ลูกหมูครับพี่มาถึงแล้ว ลูกหมูยังไม่ถึงอีกเหรอครับ ไหนบอกว่าอยู่ใกล้ๆ" ผม
