ร้ายนักรักได้มั้ย

ผิดคาด

"มาเร็วไอ้ดิน งานแบบนี้ สาวเยอะแน่ๆ"

"ไอ้ไทน์ มึงไม่เบื่อบ้างหรือไง มึงมาเรียนกี่วันเอง แต่มึงได้ผู้หญิงจะครบทั้งคณะแล้วนะ" ผมพูดบ่นออกไป มันคือความจริงอ่ะ ถ้ามันพูดว่า เดี๋ยวมานะ นั้นหมายถึงผมจะไม่มีทางเห็นเงาหัวมันอีก เพราะมันจะไปกกสาวอยู่

"เอาเถอะน่าา"

"มาเร็วๆทุกคน วันนี้เป็นงานที่เราจะได้ทำร่วมกันนะ" เสียงรุ่นพี่ที่ยืนประกาศวนไปมาประโยคเดิม จนผมท่องได้ล่ะ ไม่มีประโยคอื่นที่จะเชิญชวนหรือไงก็ไม่รู้ ที่ผมหงุดหงิดก็เพราะว่า เห้อออ! ไม่รู้สิ

"พี่เอวามาแล้ว"

"มา! เรามาจับฉลากหาคู่เต้นรำกันดีกว่า ไม่ใช่ทุกคนนะที่จะได้เต้นแต่ก็ไม่อยากให้ถือคติไม่ดี พี่ก็เลยจะจับฉลากนะคะ" พี่ผู้หญิงพูดพร้อมกิจกรรมอะไรสักอย่างไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็ไม่รู้เป็นบ้าอะไรที่นั่งจ้องพี่เอวาที่นั่งเล่นโทรศัพท์ไม่หยุดไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที แล้วทำไมผมต้องอยากให้พี่เขาเงยหน้ามามองอะหรอ เพราะผมอยากรู้ว่า พี่เขาหายโกรธแล้วหรือยังไง

"อ๋าาาา! มาถึงคู่สุดท้ายแล้วนะ ใครกันน้าา ที่จะได้เต้นคู่พี่เอวา" ผมยอมรับว่า ผมอยากเป็นคนๆนั้นมาก คือผมหมายถึง การที่เราจะได้ใกล้พี่เขาอาจจะทำให้เรารู้อะไรมากขึ้นในความสัมพันธ์หน่ะ

"โห้ยยยยย..."

"พี่เอวา...กับน้อง...วาเลนไทน์ค่าาา" ผมหันไปมองหน้าไอ้ไทน์ที่นั่งยิ้มอยู่ และผมจะหงุดหงิดทำไมเนี้ย เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วก็เดินออกไปไหนสักที่

"ไอ้ดิน กูเต้นรำไม่เป็น"

"กูนึกว่ามึงดีใจซะอีก"

"ดีใจก็เหี้ยล่ะ เอางี้นะไอ้ดิน มึงไปเต้นแทนกูหน่อยสินะๆๆๆๆ"

"ไม่เอา มึงก็รู้ว่าพี่เขาไม่ได้ชอบกู"

"เอาเถอะน่า มาๆๆๆๆ พี่ครับๆๆ คือไอ้ดินมันชอบพี่เอวาอ่ะครับแล้วที่นี้มันเลยมาขอร้องผมว่าขอเต้นรำกับพี่เอวาแทนหน่อยได้มั้ย อีกอย่างผมก็เต้นไม่เป็นด้วย นั้นผมให้ไอ้ดินเต้นรำแทนนะ"

"เอ่อออ....คือ"

"ไอ้ไทน์มึงพูดเหี้ยไรวะ"

"คือพี่ครับมะ..."

"ต้องลองถามเอวาดู นั้นไง! มาแล้ว"

"เอวา!! น้องคนนี้อยากเปลี่ยนให้เอวาคู่คนนี้แทนอ่ะ ได้มั้ยย" พี่เอวาตวัดสายตามามองผมด้วยสายตานิ่งๆและคาดเดาไม่ได้ด้วย

"ไม่ จับได้คนไหนก็คนนั้นล่ะ" เธอพูดแล้วก็หยิบกระเป๋าเดินหายไปอีกล่ะ ขยันเดินหายไปจังวะ

.

.

.

ตึก! ปรี๊นนนนนนนนนนน

ตัวผมถูกกระชากอย่างแรงโดยใครไม่รู้ ผมมันเซ่อซ่าเองแหละและก็เหมือนจะเจ็บที่ข้อเท้าและก็เจ็บแขนอีก เห้อออ! ว่าแต่ผมนอนทับใครอยู่ คงเป็นคนที่ช่วยผมนั้นแหละ ถ้าไม่ใช่เขาผมอาจจะโดนชนไปล่ะ ซุ่มซ่านจริงๆเลยนะไอ้ดิน

"ขอบคุณครับ พะ...พี่เอวา"

"ว่างๆ ก็ไปตรวจสายตาบ้างนะ เผื่อจะดีขึ้น เซ่อซ่า ซุ่มซ่าม ไม่รู้เรื่อง!" ใบหน้าบึดบึ้งกับสายตาที่แสนจะหงุดหงิดของเธอ ใครอะหรอ พี่เอวาไง

"ผมขอโทษ"

"เอามันโยนทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ"

"ถ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ก็ช่วยไสหัวไปตายไกลๆหน่อย ฉันไม่อยากเห็น รำคาญลูกตา" คนร่างเล็กบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนที่เธอเป็นนั้นแหละ ผมเลื่อนสายตาไปเห็นที่มือของเธอมีเลือดไหลออกมา พี่เขาต้องฆ่าผมแน่ๆถ้ารู้ว่า ผมกำลังเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอมีแผล

"มือพี่...."

"ช่างเถอะ"

"พี่..."

"ถ้านายหุบปาก แล้วไสหัวไปซะ จะดีมากเลยนะ"

"ผมก็แค่อยากช่วย" ผมพูดตรอกกลับไปบ้าง ผมหงุดหงิดที่เธอเอาแต่ทำเหมือนรังเกียจ ไอ้ผมมันก็อดทนได้อยู่หรอกแต่ก็ไม่ได้มีความอดทนอะไรขนาดนั้นนะ แต่ที่ทนอยู่เพราะว่า เห็นพี่เขาเป็นผู้หญิงแต่ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว

"....."

"พี่จะอะไรกับผมนักหนา ผมไปฆ่าแมวที่บ้านพี่หรือไง"

"....."

"หรือเห็นผมอ่อนข้อให้ด้วย ก็เลยคิดว่าจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ"

"พล่ามเสร็จแล้วหรือยัง ถ้าเสร็จก็ถอย รำคาญ"

"เออ ไปเลยไป ก็ไม่อยากยุ่งด้วยหรอก" ตอนแรกคิดว่าจะดี สุดท้ายก็แบบนี้ทุกที ผิดคาดชะมัดเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้หน้าตาก็ดีแต่นิสัยเสียไปน้อย ไม่สิ ไปมากเลยล่ะ เป็นผู้หญิงที่นิสัยเสียเอามากๆเลยแหละ ผมทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ดันเจ็บข้อเท้าล่ะงั้น ซวยจริงๆเลย

"โอ๊ยย โถ่เว้ยย!"

พรึ่บ! "ลุกขึ้นมา" พี่เอวายื่นมือมาทางผมเหมือนเธอกำลังจะช่วยให้ผมลุกขึ้นได้ อะไรของเธออีกรังเกียจนักไม่ใช่หรือไง ผมเลยเบี่ยงหน้าไปทางอื่นไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเธอ จนเธอถอนหายใจออกมาอย่างแรงเหมือนรำคาญผมอยู่ ช่างสิ! ผมไม่ง้อหรอก

"ถ้านายไม่ลุก ฉันจะยกเก้าอี้ตรงนั้นมาฟาดนายให้ตายตรงนี้"

"จิ๊! เมื่อไรพี่จะเลิกพูดแบบนี้สักทีเนี้ย"

"เมื่อนายเลิกงอแงเป็นเด็กแบบนี้ไง ฉันไม่ว่างมายืนอยู่อย่างนี้ทั้งวันนะ รีบลุกขึ้นมาซะ"

หมับ! "หึ โอ๊ยย เห้อออ"

"ผู้ชายอะไรอ่อนแอชะมัด แบบนี้จะดูแลใครได้กัน" พี่เอวาบ่นพึมพำหลังจากที่พยายามช่วยประคองตัวผมไว้ ถึงจะบ่นเบาๆแต่ก็ได้ยินนะ

"ผมได้ยินนะพี่"

"หึ" พี่เอวาแค่นยิ้มมุมปากออกมา นี่น่าจะเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เห็นเธอยิ้มแบบไม่มีเล่ห์นัย ไม่มีความน่ากลัว เป็นรอยยิ้มของผู้หญิง

ธรรมดาๆคนนึง เมื่อกี้ผมแอบเห็นด้วย

"พี่ยิ้มหรอ"

"เป็นอะไรของนาย หุบปากที่จะฉันจะโยนนายทิ้งตรงนี้"

"แหมมม พี่ยิ้มอีกทีได้ป่ะ ผมอยากเห็นอ่ะ นานๆได้เห็นที"

"ไม่" พี่เอวาตอบด้วยท่าทีนิ่งเฉยๆเหมือนเดิม คนอะไรเปลี่ยนอารมณ์เร็วชะมัด พี่เขาเป็นไบโพล่าหรือป่าว

"น้าาา นะ ขอหน่อยๆๆๆ"

"ไม่"

ตุบ! "เอ้า! ถึงแล้ว ฉันไปล่ะ" พี่เอวาวางผมอย่างแรง เน้นคำว่า อย่างแรง พี่เขาลืมไปหรือป่าวว่าผม เจ็บเท้าอยู่ ส่วนที่มือพี่เขาก็ยังมีเลือดไหลอยู่เรื่อยๆ เธอไม่เจ็บบ้างหรือไง เธอเดินออกไปโดยที่เสื้อของเธอเปื้อนเลือดเต็มไปหมด ในความคิดผมเหมือนเธอเป็นคนปากร้ายใจดีมากกว่า แล้วทำไมเจ๊ต้องบอกว่า พี่เขาอันตรายด้วยนะ