"นี่คือดาวคณะของเรานะครับ พี่เอวา"
"บ้าชิบหายเลย" ผมพึมพำออกมาอย่างหงุดหงิดใจเมื่อได้ยินชัดเจนเลยว่า เธอคือ เอวาที่ทะเลาะกับเจ๊จริงๆด้วย เสียงฮือฮาดังขึ้น แต่เธอก็ยังไม่ละสายตาไปจากผมเลย ไม่ใช่สายตาที่คลั่งรักหรือพิศสวาทอะไรหรอก เหมือนเธอกำลังคิดว่าจะแกล้งผมยังไงมากกว่า รอยยิ้มมุมปากของเธอ ถ้าเป็นคนอื่นเห็นมองบอกว่า สวยมากแต่ในสายตามันดูน่าขนลุกแปลกๆ
"เอาล่ะ ต่อไปนะครับเดี๋ยวพี่จะให้น้องๆมารับซองนี้กันคนละใบนะ เพื่อหาพี่รหัสนะครับ มาๆครับ" ทันทีที่สิ้นเสียงของพี่เขาก็เหมือนทุกคนจะวิ่งกรูกันเข้าไปแย่งซองไร้สาระนั้น ผมก็เลยกะจะให้คนน้อยๆก่อนแล้วค่อยเดินไป แต่ในขณะที่ผมนั่งรออยู่ก็เหมือนมีสายตาคู่นึงจ้องมองผมอยู่จากส่วนใดส่วนนึงของห้องนี้แหละ จะใครอีกล่ะนอกจากพี่เอวาที่นั่งไขว่ห้างมองผมอยู่จากด้านหน้าจนผมทนไม่ไหวต้องลุกไปหยิบไอ้ซองนั้น
"ขึ้นต้นด้วยสระเอ ต่อด้วยอ.อ่างหลังจากนั้นใส่ว.แหวน ลงท้ายด้วยสระอา" หื้ม? เล่นบอกชื่อกันแบบนี้ก็หาง่ายสิวะ ก็เอวาไง โถ่วว...ห๊ะ! เอวา เชี้ยล่ะไง พระเจ้ายังเห็นผมเป็นลูกอยู่หรือป่าวเนี้ย ทำเหมือนไม่รักกันแล้วเลยนะ!
"กิจกรรมนี้ไม่ยื้อยืดกันไปนานนะครับ เอาให้จบภายในเวลากิจกรรมเลย ซึ่งมันก็เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาที สู้ๆครับ" ไอ้บ้าเอ้ยย ทำไมไม่บอกวะว่า จับเวลาด้วย จิ๊! เธอคงไม่ได้สนใจเราหรอกมั้ง บางทีเธออาจจะไม่ได้เป็นเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนั้นก็ได้
"พะ..พี่ใช่พี่รหัสผมหรือป่าวครับ" แววตาและท่าทางที่ดูเย็นชาของเธอนั้น มันทำให้ใจผมกระตุกวูบไปอยู่ตาตุ่มเลย บางทีผมก็กลัวอะไรเกินเหตุนะ เธออาจจะไม่ได้สนใจผมด้วยซ้ำไป
"..."
"คือผมอ่านคำใบ้แล้ว..."
"แผ่นดิน..." เธออ่านชื่อผมขึ้นแล้วก็พยักหน้าเบาๆ ไอ้รอยยิ้มนั้นเมื่อไรเธอจะเลิกยิ้มสักทีมันดูน่าขนลุกชะมัด ดูเหมือนจะผิดคาดแฮะ..เหมือนเธอจะจำผมได้และเหมือนจะสนใจผมกว่าเดิมอีก บ้าจริงไอ้ดิน!
"รบกวนเซ็นให้หน่อยได้มั้ยครับ"
"เราเคยเจอกันด้วยนิ...ใช่มั้ย"
"ไม่หรอกครับ พี่อาจจะจำผิดก็ได้ครับ"
"แน่ใจหรอ..นายเป็นน้องชายขอบฟ้าไม่ใช่หรอ"
"ช่วยเซ็นทีครับ"
"ไม่เอาหรอก คนอื่นเขาจะได้ลายเซ็นเขาก็ต้องทำนั้นนี้ นายจะมาได้ง่ายๆได้ยังไงกัน" เธอพูดด้วยท่าทีสบายๆ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดสักหน่อย ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องเป็นคนแบ่งแยกได้ว่า อันไหนเป็นอันไหน ไม่ใช่พาลมั่วไปหมด พอพี่เขาเป็นแบบนี้สบายใจจริงๆเลย
"ได้สิครับ ทำอะไรหรอครับ"
"ไปตายอ่ะ ทำให้หน่อยสิ" พี่เอวาดันลิ้นที่ข้างกระพุงแก้มอย่างไม่สนใจว่า ตัวเองพูดอะไรออกมา ผมถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน โทษทีนะอะไรที่อวยไปเมื่อกี้ถอนให้หมดเลยนะครับ ไม่เอาล่ะฮะไม่ใช่แหละ!