ตอนที่ 15
“ไม่นะคะเควิน ไอ้...ตัวเล็กของคุณยั่วดา บอกให้ดาร่วมมือพามันหนีไปจากคุณด้วย ดาแค่จะเข้าไปห้ามปรามเท่านั้นเอง” วีรดารีบบอกเท่าที่สมองจะคิดหาเหตุผลได้
“รู้ความผิดของตัวเองแล้วใช่ไหมไอ้ตัวเล็ก” แม้จะมีความโกรธอยู่ ทว่าเควินก็ยังหัวเราะกลั้วคอ เมื่อหลุบสายตาลงมองหน้าไอ้ตัวเล็กที่มีสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ร้อนรนกับสีหน้าเควินที่เย็นชาราวกับมีน้ำแข็งเกาะอยู่ สีหน้าอย่างนี้...เป็นเหมือนทุกครั้งที่เขาบอกเลิกผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์ด้วย ไม่นะ... เท้าบอบบางถอยไปด้านหลังอย่างคนที่ทรงตัวไม่อยู่
“ไม่ต้องมาที่นี่อีกแล้วนะวีรดา แล้วฉันจะให้คนติดต่อไป”
ช่วงเวลาปีกว่าเกือบจะสองปีด้วยซ้ำที่มีความสัมพันธ์อย่างคนเดียวกัน เควินไม่มีเยื่อใย…เธอไม่มีค่าในสายตาเขาเลยหรืออย่างไรกัน ถึงได้บอกเลิกกันหน้าตาเฉยจนเป็นเย็นชา ความเสียใจแม้นิดเดียวก็ไม่มีให้เห็นจากวงหน้าแข็งกระด้างนั้นเลย
วิฬาร์อ้าปากค้า
