‘ที่แท้ก็เป็นคนเดียวกันหรือนี่ ถ้าอย่างนั้นเธอก็เกลียดถูกคนแล้วสินะ’
“เพื่อน! ฉันจำได้แล้ว หม่อมน้าเคยเล่าว่าเพราะเธอออกมาเล่นกับพวกลูกชาวบ้านจนตัวเองเกือบจะจมน้ำตาย ลูกชาวบ้านที่ว่าคือแม่คนนี้สินะ” น้ำเสียงท้ายประโยคของคนพูดเจือแววเยาะอย่างชัดเจน
หม่อมราชวงศ์ฉัตรกมลยังไม่ทันตอบเพราะพัดชายกมือขึ้นห้าม ก่อนเจ้าตัวจะสาวเท้าเข้าไปหา จนเจ้าของคำพูดต้องถอยกรูดไปยืนหลบอยู่ข้างหลังร่างสูงของหม่อมราชวงศ์พิษณุวัชร์ด้วยความกริ่งเกรง เพราะยังเข็ดขยาดที่โดนผลักไม่หาย
“ทำไมหรือ ลูกชาวบ้านอย่างฉันเป็นเพื่อนกับหญิงนิ่มแล้วผิดตรงไหนมิทราบ แล้วเรื่องที่หญิงนิ่มจมน้ำ ถ้าไม่รู้ความจริง อย่ามาพูดอะไรพล่อยๆ ดีกว่า หรือไม่รู้อีกว่าพูดพล่อยๆ หมายความว่าอย่างไร”
คำพูดของดังกล่าวทำเอาหม่อมราชวงศ์พิษณุวัชร์อดสะดุ้งโหยงไม่ได้ เพราะเขาเคยพูดทั้งที่ยังไม่รู้ความจริงเช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่ควรทำตอนนี้คือสงบปากสงบคำเอ
