“สวัสดีค่ะคุณชายณุ” แม้จะดีใจเพียงไหนแต่ก็ขอพูดเหน็บสักหน่อย “ถึงปากจะเก่งอย่างที่คุณชายว่า แต่ไม่เคยกล่าวหาใครโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะคะ อย่างยายเอื้อยของคุณชาย ถ้าไม่มาทำพัดชาก่อน คงไม่เกิดเรื่องหรอกค่ะ”
แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายพูดเหน็บเขา แต่เพราะเขารู้สึกรื่นรมย์จึงหาได้ใส่ใจไม่ คนถูกพูดเหน็บยกมือขึ้นแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ
“เดี๋ยวก่อน พี่ไม่ใช่ของเอื้อย ส่วนจะเป็นของใครนั้นยังบอกตอนนี้ไม่ได้” พูดพลางส่งสายตากรุ้มกริ่มให้คนตรงหน้า ตามด้วยส่งเสียงนุ่มที่ไม่เคยเอ่ยกับใครยกเว้นคนในครอบครัว “และเอื้อยก็ไม่ใช่ของพี่ด้วยเช่นกัน ส่วนจะเป็นของใครคงไม่ใช่เรื่องที่พี่จะต้องรับรู้ โปรดเข้าใจตามนี้ด้วย เรื่องเมื่อหลายปีก่อนหายโกรธพี่หรือยังจ๊ะ จะต้องให้พี่ทำอย่างไรถึงจะหาย พี่พร้อมยินยอมทำทุกอย่างนะ”
อีกฝ่ายยังไม่ทันจะได้ตอบถึงสิ่งที่ถาม หม่อมราชวงศ์ฉัตรกมลก็เดินเข้ามาหาเสียก่อน
“พัดชา เมื่อกี้ฉันมัวแต่ดีใจที
