“จะให้ตอบคำถามข้อไหนก่อนหรือจะเอาผิดก่อน”
หยุนเอ่อร์ขยับปากเถียง จะบอกว่าพี่เข่อชิงให้ชิมจะบอกว่าพี่เข่อชิงปรุง อย่างไหนก็ผิด
“ฝ่าบาท ข้าน้อยทั้งสี่ผิดไปแล้วไร้คำแก้ตัวไร้คำกล่าวอ้างเราทั้งสี่แอบชิมเครื่องเสวยเพราะพวกข้าน้อยเหนื่อยมาตั้งนาน แล้วคนปรุงจะต้องตรวจเช็กอาหารก่อนถึงมือคนที่เราปรารถนาดี พวกข้าทั้งหมดลองชิมดูว่าจะอร่อยอย่างที่คิดไหม แล้วของสิ่งนี้ ควรค่าแก่การให้คนอื่นได้ลิ้มรสไหม”หยุนเอ่อร์พูดขึ้นดังๆ
“บังอาจพวกเจ้าคิดว่ากำลังคุยกับใครพวกเจ้ากำลังอยู่ต่อหน้าฝ่าบาท ยังกล้าพูดจาวกวนพลิกลิ้นไปมาอ้างความหวังดี ที่ไหนได้ก็คือการแอบกินเครื่องเสวยก่อนฝ่าบาทนั่นเอง”
ลุงซุนยังไม่ยอมเข้าข้างตั้งใจเบี่ยงประเด็นเพื่อขว้างงูให้พ้นคอ ของเฟยฟาง
หรวนหนิงหลงถอนหายใจ
“จริงของพวกนางหากพวกนางปรุงโดยไม่ได้ชิมเช่นนั้นของที่ถึงมือข้าของที่ข้าเสวยก็ไม่แน่ว่ารสชาติจะดีอย่างที่ตั้งใจปรุงหรือไม่ หรือ
