พ่อเลี้ยงยิ้มเจื่อนคว้ามือหญิงสาวมากุมไว้ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องคนสนิท
“กรณ์...เอารถออก”
“พ่อเลี้ยงจะไปไหนครับ” กรณ์หวาดหวั่นสีหน้าวิตกกับคำสั่งและความคิดของพ่อเลี้ยง
“พาคุณพิมพ์อัปสรไปโรงพัก”
“ฮ้า!...ไม่ได้น่ะครับพ่อเลี้ยง”
กรณ์ร้องเสียงหลงตาเหลือกกับคำตอบที่แอบหวาดหวั่นอยู่ในใจก่อนหน้านี้ เขาจะทำตามที่พ่อเลี้ยงสั่งไม่ได้ ถ้าหากคุณลักษณ์รู้เข้าก็คงไม่ยอมเช่นเดียวกัน
“ทำตามที่สั่งเถอะไอ้กรณ์ แล้วก็ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับคุณลักษณ์ด้วย”
พ่อเลี้ยงเอ่ยบอกเสียงราบเรียบก่อนหน้านี้เขาคิดว่าพิมพ์อัปสรใจอ่อนและล้มเลิกความคิดเรื่องการแจ้งความไปแล้วแต่เมื่อหญิงสาวยังยืนยันความต้องการเดิมเขาก็ไม่อาจคัดค้านได้ ต่อเมื่อทำผิดก็ต้องยอมรับผิดและยอมรับผลจากการกระทำของตนเอง
กรณ์หน้าซีดเป็นไก่ต้มละล้าละลังไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาเบือนหน้าหันไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ พ่อเลี้ยงด้วยสายตาอ้อนวอน
“พ่อ
