“ใครว่าผมจะเล่านิทานหลอกเด็กให้ฟังกันเล่า? ตัวละครเอกในเรื่องรามเกียรติ์เป็นที่มาของชื่อผมกับเจ้าลักษณ์ ซึ่งไม่แน่เหมือนกันว่าชีวิตของแองจี้กับพี่สาวก็อาจจะคลับคล้ายคลับคลากับตัวละครในอดีตโบราณกาลก็ได้”
พ่อเลี้ยงเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ เพราะเขารู้ว่าพิมพ์อัปสรเกิดมาเพื่อตัวเขาเท่านั้น ถึงแม้เธอจะอยู่ไกลหลายหมื่นไมล์
แต่ด้วยพรหมลิขิตทำให้เธอกลับมาหาเขาดังเดิม ในขณะเดียวกันเขาเองก็อยู่โดดเดี่ยวกับเทือกสวนไร่นาฟาร์มเพาะม้าใหญ่โตจนอายุจวนจะสามสิบสี่ แต่เขาก็ไม่เคยนึกคิดจะรักใคร่ใครสักคน จนกระทั่งได้มาพานพบกับพิมพ์อัปสรทำให้เขารับรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวที่เขาเฝ้ารอคอยมาแสนนานได้ถูกส่งมาหาตัวเขาแล้ว
พิมพ์อัปสรถลึงตามองคนพูดด้วยความหมั่นไส้ ในใจรู้สึกตะหงิดๆ อยากจะฟังเรื่องราววรรณคดีไทยอันเลื่องลือบ้างแล้ว
“แองจี้...”
“ค่ะ”
พิมพ์อัปสรรับคำราวกับละเมอ ไม่เคยมีครั้งใดที่เธอรู้สึกว่าชื่อของเธอถู
