บทที่33

1325 คำ

ทางทั้งของตนเองและของนางเอกสาวออกมา กระเป๋าเดินทางของตนเองที่ค่อยข้างจะหนักอึ้ง เพราะขนเสื้อผ้ามาเกือบหมดตู้ทำให้เธอไม่มีแรงที่จะยกเอาดื้อๆ กอปรกับเห็นชายหนุ่มหุ่นล่ำที่ยังไม่ทราบชื่อเรียงนามยืนจ้องมองเฉยโดยที่ไม่คิดจะช่วยก็ทำให้เธออารมณ์เสียหันมาตวาดแว้ดอีกหน “นี่คุณ...ไม่คิดจะทำหน้าที่ของสุภาพบุรุษบ้างหรือไง...ยืนดูอยู่ได้” “อ้าว...ผิดอีก อะไรว่ะ” กรณ์บ่นงึมงำในลำคอเกาหัวแกร๊กๆ ที่จู่ๆ ก็ถูกด่าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “ผมชื่อกรณ์ คุณชื่ออะไร” ชายหนุ่มช่วยยกกระเป๋าใบใหญ่ออกจากท้ายรถพร้อมกับกล่าวแนะนำตัว ใบหน้าคล้ำแดดยิ้มพราย ดวงตาสีสนิมทอดมองหญิงสาวอย่างกรุ่มกริ่มแพรวพราว พอมีคนมาช่วยยกกระเป๋าอิรวดีก็ยืนกอดอกมองเฉยปล่อยให้ชายหนุ่มหุ่นล่ำยกกระเป๋าแต่เพียงผู้เดียว หญิงสาวมองคนที่กำลังขะมักเขม้นยกกระเป๋าด้วยท่าทางเข้มแข็งก็ย่นจมูกยิ้มเยาะอยู่ในใจ ‘ฮึ!...คงคิดว่าฉันเป็นหญิงแท้ล่ะสิถึงส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม