ตอนที่ 3
998 คำ
ปลายฟ้าแหงนหน้ามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นแกมโกรธขึ้ง เธอหอบหายใจแรง ทั้งกลัว ทั้งโมโหที่เขาจับตัวเธอมา แล้วยังมาเอาเปรียบเธออีก แต่พอเห็นว่าเขาไม่ได้มองหน้าเธอ แต่กลับมองต่ำกว่านั้น ปลายฟ้าจึงก้มมองตาม เธอจึงรู้ตัวว่ากำลังเปลือยท่อนบน โชว์สองเต้าอวบใหญ่ให้เขามองเต็มตา ปลายฟ้ารีบยกสองแขนขึ้นกอดตัวเอง ปิดบังเต้านมอวบอิ่มไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความไม่พอใจ
“ไอ้โจรชั่ว ! คนเลว !”
“ก่อนจะตะโกนด่าคนอื่นว่าชั่วว่าเลว ช่วยมองดูตัวเองก่อนเหอะว่าดีเด่นสักแค่ไหน เธอมันก็แค่ผู้หญิงจนตรอก ขายตัวให้พ่อเลี้ยงแก่ ๆ หวังเงินสิบล้านมาล้างหนี้ เป็นกะหรี่ไฮโซ ใครมีเงินฟาดใส่หัวก็ยอมให้เขาลากไปปี้ได้ตามใจ”
อัสนียิ้มเยาะ เขาย่อตัวนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งตรงหน้าหญิงสาว จ้องมองเธอด้วยสายตาหยามเหยียด
“แต่น่าเสียดาย ครอบครัวของเธอคงชวดเงินสิบล้านแล้วล่ะ เพราะเจ้าสาวถูกโจรป่าลักพาตัวมาทำเมียเสียก่อน”
ปลายฟ้าเม้มปากแน่น เธอจ้องหน้าเขาครู่หนึ่ง ก่อนถอนหายใจบางเบาแล้วเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่น ชีวิตของเธอช่างน่าขันนัก ถูกคนนั้นคนนี้บงการ ถูกบังคับให้ทำโน่นทำนี่โดยไม่อาจปฏิเสธได้ ครั้งนี้เธอยอมแต่งงานกับพ่อเลี้ยงแก่เพื่อจะเอาเงินค่าสินสอดมาใช้หนี้ให้ครอบครัว แต่อยู่ดี ๆ ก็มีโจรบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ลักพาตัวเธอมา เธอไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน มองไปรอบกายก็เห็นแต่ป่า คนที่จับตัวเธอมาไม่ได้ประสงค์ดีต่อเธอแน่นอน ท่าทางและการกระทำของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่า ต้องการเอาเปรียบและทำร้ายเธอ
“เป็นอะไรไป คิดถึงเจ้าบ่าวแก่เหรอ หรือว่าอยากเข้าหอกับเจ้าบ่าวโจรแล้ว” อัสนีบีบแก้มเนียนด้วยมือข้างเดียว บังคับให้เธอหันมามองหน้าเขา ชายหนุ่มยิ้มเยาะ มองเธออย่างสมเพชเวทนา
ปลายฟ้าไม่พูด เธอเอาแต่จ้องมองหน้าเขา มองแล้วก็นึกน้อยเนื้อต่ำใจในชะตาชีวิตของตัวเอง ป่านนี้ทุกคนคงกำลังวุ่นวายตามหาตัวเธออยู่ แต่ไม่ได้ตามหาเพราะห่วงเธอหรอก พวกเขาคงห่วงเงินสินสอดมากกว่า และคงโกรธที่เธอทำให้พวกเขาชวดเงินสิบล้านบาทจากพ่อเลี้ยงธงชัย
“เป็นใบ้กะทันหันเหรอ ทำไมไม่พูด”
“ปลายมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอ”
“ไม่ได้เป็นใบ้ อยากพูดอะไรก็พูดมา”
“พูดไปแล้วจะได้อะไร ในเมื่อคุณมีสิ่งที่คิดจะทำอยู่ในใจแล้ว”
อัสนียิ้มร้าย เขาปล่อยมือจากแก้มเนียน ใช้หลังมือไล้พวงแก้มนุ่มเบา ๆ พอเขาเลื่อนปลายนิ้วแตะกลีบปากอิ่ม เธอก็รีบสะบัดหน้าหนี
“หวงเนื้อหวงตัว !” อัสนีหมั่นไส้ท่าทางของหญิงสาว จับนิดแตะน้อยทำเป็นสะบัดสะบิ้ง แล้วดูสองมือสองแขนนั่นปะไร ทั้งปิดเต้า ทั้งกอดตัวเองไว้อย่างกับว่านมตัวเองน่ามองนักหนา ก็แค่ก้อนเนื้ออวบใหญ่ เด้ง ๆ ขาว ๆ กับหัวนมสีชมพู เขาเคยเห็น เคยขยำ ทั้งดูดทั้งเลียมาไม่รู้กี่เต้าแล้ว มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ เฮอะ ! แค่นี้ก็ทำเป็นหวง
แม้จะหวาดหวั่น ใจสั่น แต่ปลายฟ้าก็พยายามคิดหาทางเอาตัวรอด เธอไม่อยากโดนเขาทำร้าย ไม่อยากให้เขาแตะต้องร่างกายไปมากกว่านี้แล้ว บางทีถ้าเธอบอกเขาว่าเธอสกปรกและเป็นโรคติดต่อ เขาอาจจะรังเกียจ และไม่ทำอะไรเธอก็ได้
“ปลายก็แค่ไม่อยากให้คุณติดโรคจากปลาย”
อัสนีเลิกคิ้วเข้ม มองเธอด้วยความแปลกใจ
“เธอเป็นโรคอะไร”
“ปลายเป็นโรค...เอ่อ...ปลายติดเชื้อเอชไอวี”
อัสนีอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเงยหน้าหัวเราะดังลั่นป่า เขาหัวเราะจนพอใจแล้วจึงก้มมองหน้าหญิงสาว
“ติดเชื้อเอชไอวีอย่างนั้นหรือ แบบนี้ฉันก็จับเธอมาเสียเที่ยวสิ อุตส่าห์ว่าจะเอาให้หนำใจสักหน่อย”
“อย่าทำอะไรปลายเลยนะคะ ไม่อย่างนั้นคุณจะติดโรคจากปลายนะคะ”
“ฉันลากเธอมาถึงกลางป่ากลางเขาแบบนี้ ถ้าไม่ทำอะไรเลยมันก็เสียเที่ยวสิ”
“แต่ปลายเป็นโรคติดต่อนะคะ ปลายสกปรก คุณไม่กลัวติดโรคจากปลายเหรอ”
อัสนีสบตาหญิงสาว ใบหน้านิ่งขรึม เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะระบายยิ้มร้าย
“สกปรกเหรอ งั้นก็ล้างตัวหน่อยแล้วกัน ล้างทุกซอกทุกมุมให้สะอาด ฉันจะได้เอาอย่างสบายใจ”
พอพูดจบ เขาก็จับต้นแขนกลมกลึงดึงให้ปลายฟ้าลุกขึ้นยืนพร้อมเขา ปลายฟ้าขืนตัวไว้ แต่ก็ไม่อาจสู้แรงเขาได้ แขนข้างหนึ่งจึงถูกเขาดึงกึ่งลากพาลงบันไดห้าขั้นตรงเฉลียงกระท่อม แล้วพาเธอเดินไปยังลำธารที่อยู่ใกล้ ๆ
ปลายฟ้ามัวแต่วุ่นวายอยู่กับการปิดเต้านม ทั้งพยายามดึงข้อมือออกจากมือแข็งแรง เธอจึงไม่ทันมองดูว่าเขาพาเธอมายืนอยู่ริมลำธารแล้ว ต่อเมื่อเขาดึงเธอเข้าไปหา อุ้มเธอขึ้น แล้วโยนลงน้ำ ปลายฟ้าจึงกรีดร้องด้วยความตกใจ
อัสนียืนกอดอกมองหญิงสาวจมลงใต้น้ำ พอโผล่หัวขึ้นมาได้ เธอก็พยายามตะเกียกตะกายอย่างขวัญเสีย เขายิ้มขำเมื่อเห็นท่าทางลนลานตื่นกลัว และเห็นว่าเธอกวัดแกว่งแขนไปมาทั้งตะโกนขอความช่วยเหลือ
“ช่วยด้วย ! ช่วยปลายด้วยค่ะ ! ปลายว่ายน้ำไม่เป็น !” ปลายฟ้าตะเกียกตะกายด้วยความตกใจสุดขีด ทั้งไอจนหน้าแดงเพราะสำลักน้ำ ใบหน้าสาวซีดเผือด หัวใจเต้นแรงด้วยความกลัว
- ผู้เขียน
