"หายไปไหนมา พี่เป็นห่วงแทบแย่"
"พี่โฮป..." ร่างเล็กสะดุ้งทันทีเมื่อเสียงคุ้นหูเอ่ยทักขณะกำลังจะเดินไปยังทิศทางของห้องตัวเอง ชายหนุ่มร่างใหญ่สาวเท้าเข้าหาด้วยสีหน้าจริงจังเสริมคำพูดที่เขากล่าวก่อนหน้า
"คือ...ฉันไม่สบายค่ะ เลยพักอยู่ที่บ่อน"
"ร้ายแรงขนาดนั้นเชียว แล้วทำไมไม่ไปหาหมอ" เขาประชิดร่างเล็ก ใช้หลังมือแตะหน้าผากมนเพื่อพิสูจน์อุณหภูมิในร่างกายของเธอ
"ไม่สบายจริงๆ ด้วย น่าจะกลับบ้าน หรือไม่ก็ไปหาหมอ ไม่ใช่นอนเจ่าอยู่ในที่แบบนั้น หืม...รู้ไหม" ราเชนทร์พูดพลางจับมือเธอมากุมเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง เขารั้งกระเป๋าที่สะพายบนบ่ามาถือเอาไว้เสียเอง และจูงพาไปยังห้องนอนของเธอ
"คือ..."
"ที่แบบนั้นมันที่แบบไหนกันเหรอโฮป" เสียงห้าวของใครบางคนทำเอาบัวบงกชสะดุ้งซ้ำ เธอระแวง และหวาดหวั่นเอามากๆ กับผู้เป็นประมุขของบ้านหลั
