ก๊อกๆ ๆ ๆ
... เสียงเคาะประตูดังรัวและเปิดเข้ามาโดยที่เธอไม่ได้เอ่ยปากอนุญาต ร่างบางในชุดธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีนออกมาต้อนรับด้วยสภาพใบหน้าหม่นหมอง ดวงตาแดงก่ำและบวมจนเห็นได้ชัด
"หนูอยากนอนค่ะ"
"ฉันมีเรื่องคุยด้วย"
"ไว้วันหลังนะคะ"
"ตอนนี้..." ปากว่าพลางมือก็ผลักประตูที่คนตัวเล็กพยายามผลักค้ำเอาไว้ มีหรือแรงเธอจะสามารถต้านทานแรงของเขา
"ถ้าคุณคิดว่าหนูจะบอกพี่โฮปล่ะก็ เลิกคิดได้เลยค่ะ หนูไม่เคยอยากให้ใครรู้เรื่องนี้ทั้งนั้น" แม้จะยังเยาว์วัย แต่บัวบงกชก็พอจะเดาใจอีกฝ่ายออกว่าสิ่งที่ต้องการจะคุยนั้นคือเรื่องใด เนื่องจากเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้าเธอสังเกตได้จากสีหน้าท่าทางยามที่เห็นว่าราเชนทร์เข้ามาพัวพันถามไถ่
"รู้ไว้ก็ดีแล้ว...โฮปเป็นลูกชายคนเดียว ฉันรักเขามาก...ต่อไปนี้เธอควรระวังตัวหน่อยถ้าต้องอยู่สองต่อสองกับเขา" องศาสาว
