"พ่อ! ทำไมทิ้งโมบายไว้ที่นั่น" ราเชนทร์เปิดฉากเข้าหาผู้ให้กำเนิด ทันทีเมื่อเห็นว่าเขาเดินลงจากรถมาเพียงคนเดียวจริงๆ ไร้เงาของบัวบงกชให้เห็น
"ก็บอกแล้วว่านอนที่ออฟฟิศ"
"ที่นั่นมันบ่อนกาสิโน...ปล่อยเธอไว้แบบนั้นคนเดียวได้ยังไง"
"และเราเป็นเจ้าของที่นั่น" องศาเดินผ่านหน้าลูกชายไปอย่างเฉยชา ทำเอาอีกฝ่ายชักสีหน้าไม่สบายใจยิ่งกว่าเก่า
"เกิดอะไรขึ้น..."
"แกหมายถึงอะไร"
"ผมรู้นะ...ว่ามันผิดปกติ ไม่ใช่วิสัยพ่อที่จะทำแบบนี้ แต่ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ที่นั่นไม่ใช่แค่บ่อน แต่มันเป็นศูนย์รวมทุกอบายมุขที่นรกยังมีไม่เท่า คนสารพัดประเภท ส่วนมากเลวขั้นเทพ แต่พ่อปล่อยให้โมบายนอนได้หน้าตาเฉย พ่อไม่ใช่คนแบบนั้น ผมรู้..."
ราเชนทร์เดินมาดักหน้าผู้ปกครอง พยายามเค้นถามเอาค
