“ขอกินได้มั้ย” เพื่อนชายร่วมคณะคนหนึ่งที่ตัวสูงกว่าเธอมากยังยืนซ้อนหลังและพูดคุยกับเธอในระยะเดิม
“ของนิลน่ะ ไม่ใช่ของช่อหรอก”
“น่านะ ช่อหั่นอยู่ก็เหมือนของช่อนั่นแหละ ขอเราชิมสักคำไม่ได้เหรอ”
“เอาสิ” เธอยื่นจานที่ใส่ชิ้นเนื้อพร้อมส้อมหนึ่งคันยื่นไปให้กับคนขอ เห็นแก่ที่ชายหนุ่มคนนี้มีน้ำใจกับเธอและเพื่อนคนอื่นๆ ค่อนข้างมาก เวลาจดเลกเชอร์ไม่ทันหรือไม่ได้มาเข้าเรียนวิชาไหน เขาก็จะใจดีให้ยืมของตัวเองและช่วยเน้นย้ำรายละเอียดในงานที่อาจารย์สั่งในคาบเสมอ
“ช่อจิ้มแล้วป้อนเราหน่อยดิ ของเราเต็มมือเลย”
เพื่อนชายร่วมคณะยื่นจานใบใหญ่ที่เรียกว่าถาดก็ยังได้ทั้งสามจาน ที่ประคองไว้อย่างทุลักทุเลให้ดู บนนั้นบรรจุทั้งกุ้งหอยปูปลาและของกินอย่างอื่น จะให้เอาทีละจานมาวางก่อนแล้วค่อยยกกลับไปให้เพื่อนถือใหม่ก็ดูเรื่องมาก คิดเล็กคิดน้อยเกินไป
“เรากำลังจะเอาเจ้าพวกนี้ไปเสิร์ฟ” เขาช่วยย้ำความเข้าใจของเพื่อนสา
