“ไม่ใช่เรื่องของคนอื่นนี่คะ”
“หึ... จะให้บอกเจ้าหนุ่มนั่นดีหรือเปล่าล่ะ ว่าคนอื่นคนนี้เคยเป็นอะไรกับช่อมาตั้งหลายปี”
“ไม่ได้นะคะ !”
ท่าทางตื่นตกใจกับเสียงที่ตระหนกขึ้นสูงของช่ออัญชันทำให้อาจารย์หนุ่มยิ่งไม่พอใจ ถึงจะไม่ใช่เพราะเธอทั้งหมด แต่ส่วนหนึ่งก็เพราะหญิงสาวที่ทำให้เขาต้องมาลำบากลำบน หลังขดหลังแข็งมาร่วมสัมมนาบ้าบอนี่ ทำให้เขาแสดงอาหารหึงหวง เกเรราวเด็กหนุ่มคะนองรัก แต่ไม่ว่าจะอะไรก็ช่าง เมื่อหาคำตอบดีๆ ให้ตัวเองไม่ได้ว่ากำลังเข้าวัยทองหรือเผลอกินอะไรที่ผิดสำแดงเข้าไป เขาก็จะทำตัวไร้เหตุผล ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ไปก่อนนี่แหละ
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องหาอะไรมาแลกเปลี่ยน”
ช่ออัญชันเผลอสบสายตาวิบวับเป็นประกายกับรอยยิ้มหยันที่มุมปาก มองรวมๆ แล้วมันดูร้ายกาจอย่างที่เธอไม่เคยเห็น มากกว่าจะน่าหลงใหลอย่างที่แล้วๆ มา
“ไม่ค่ะ ช่อจะกลับแล้ว”
“เดี๋ยวซี่” ข้อมือเล็กถูกคว้าไว้เป็นครั้งที่สองของ
