“ข้าพูดเป็นสิบรอบแล้วแพรวเอ๊ย มันมีใครฟังข้าบ้างมั้ยล่ะ บอกไม่ให้มันด่ากัน ผ่านไปไม่ถึงสิบวิ มันก็เริ่มกัดกันใหม่อีกแล้ว คนเริ่มก็ทั้งไอ้หาญพี่เอ็ง กับไอ้จันผัวเอ็งนั่นแหละ”
ช่ออัญชันตาโตกับเรื่องใหม่ที่ได้รู้ พอหันไปมองน้องแพรวเจ้าตัวก็ก้มหน้าจนคางชิดหน้าอกไปแล้ว
“ลุงอย่าพูดให้พี่หาญได้ยินเชียวนะจ๊ะ ไม่งั้นแพรวหัวขาดแน่ๆ”
“โถๆ แพรวเอ๊ย เอ็งทำอย่างกับพี่เอ็งมันโง่ดักดานไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างงั้นแหละ”
“รู้ ไม่รู้ ก็ไม่ต่างกันหรอกจ้ะ ยังไงพี่หาญก็ไม่ยอมรับพี่จันอยู่แล้ว ส่วนพี่จันก็ไม่มีทางยอมลงให้พี่หาญเหมือนกัน เรื่องของแพรวกับพี่จันมันไม่มีวันเป็นไปได้หรอกจ้ะ”
“เอาเถอะ เรื่องของหนุ่มๆ สาวๆ ข้าไม่ยุ่ง แต่ก็อยากเตือนว่าเอ็งควรไปคุยกับไอ้จันมันให้รู้เรื่อง จะเอายังไงก็เอา เกิดท้องป่องขึ้นมาจะยิ่งยุ่ง”
“จ้ะลุง”
ช่ออัญชันเข้าใจแล้วว่าทำไมแพรวถึงดูเศร้าหมองไม่สดใสสมวัยของตัวเองเลย
“เดี
