“ช่อน่าจะเรียกพยาบาล”
“ผมก็ทำได้ บอกแล้วว่าเมียผม ผมจะดูแลเอง”
เขาผละไปหยิบเสื้อตัวใหม่มาคลี่ออก แล้วเริ่มสอดแขนเสื้อข้างหนึ่งเข้าไปตามขวด ตามสายน้ำเกลือ เช่นเดียวกับตอนที่เสื้ออีกตัวถูกถอดออกไป ส่วนช่ออัญชันนั้นก็ค่อยๆ คลายอ้อมแขนทีละข้างที่ใช้ปกปิดอกสาวออกเพื่อมาสอดใส่แขนเสื้อ
“พอแล้วค่ะ ที่เหลือช่อจัดการเอง” เธอหมายถึงการผูกสายเสื้อ
“หันหน้ามา เดี๋ยวผมผูกให้”
เธอค่อยๆ หมุนตัวกลับไปหาเขา ไม่ค่อยอยากจะดื้อดึงในสถานการณ์ที่กำลังลำบากและทุลักทุเลเช่นนี้
กลิ่นหอมรวยรินจากร่างบางกลบกลิ่นยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลจนสิ้น ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด ยิ่งผูกปมเสื้อ ช่องว่างระหว่างเขาและเธอกลับยิ่งเหลือน้อยลงไปทุกที
“อ๊ะ !” ไม่รู้นับพันตั้งใจหรือพลั้งเผลอ แต่นิ้วเขาสะกิดโดนยอดป้านสีชมพูเข้ม ทำให้เธอตกใจ
“แบบนี้จะฆ่าผมเหรอ” เสียงเขาแปร่งปร่าอย่างห้ามไม่อยู่ ทำไมจะไม่รู้ว่าที่โดนไปเมื่อครู่คือส่วนใด ข
