“จะนอนแล้วเหรอ เดี๋ยวทายาก่อน ทาบ่อยๆ จะได้ไม่เป็นแผลเป็น”
นับพันหยิบตลับยาที่เคยทาให้เธอแล้วค่อยๆ ละเลงลงบนแผลอย่างเบามือ พอทานทนกับสายตาของเขาไม่ได้ เธอจึงเบือนหน้าหนี แต่เหมือนเขาจะรู้ เลยเชยคางเธอแล้วบิดเบาๆ ให้กลับมาที่เดิม
“เป็นห่วงแต่พี่ชายเหรอ”
“ว่าอะไรนะคะ” เพราะเงียบกันไปนาน เธอเลยไม่แน่ใจว่านับพันหมายถึงสิ่งใดกันแน่
“ที่รีบออกมาจากห้องน้ำตอนที่รู้ว่าไอ้ชัชเจ็บน่ะ... ผมก็เจ็บเหมือนกัน”
“พี่ชัชเป็นพี่ช่อนี่คะ”
“แล้วถ้าผมชกกับชนนล่ะ นั่นนายทหารฝีมือดี รูปร่างกำยำ น่าจะแข็งแรงกว่าผมด้วยซ้ำ และผมก็คงสู้ไม่ได้ ช่อจะยังห่วงพี่ชายตัวเองมากกว่าผมอยู่อีกหรือเปล่า”
“ห่วงค่ะ ไม่ว่าพี่ชัช หรือพี่ชิน ก็พี่ชายช่อเหมือนกัน”
“แล้วผมล่ะเป็นอะไรสำหรับช่อ”
“คุณเป็นน้องชายพี่แสนค่ะ และพี่แสนก็เป็นเจ้านายของช่อ”
“เย็นชาจริง”
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ความจริงมันก็ไม่เปลี่ยนไปนี่คะ เรากลับไปเป็
