“ลูกแค่อยากช่วยแบ่งเบาภาระของท่านแม่บ้าง ให้ลูกได้ตอบแทนบุญคุณของท่านแม่ได้หรือไม่เจ้าคะ”
สีหน้าของจุ่ยจื้อชิงล้วนมีแต่ความกังวล ถ้าบุตรสาวของนางได้รับอันตรายแม้เพียงปลายก้อยเล่า จะเอาหัวที่ไหนไปให้ฮ่องเต้บั่นทิ้งกัน “เจินเอ๋อ เรื่องนี้ให้แม่ปรึกษาท่านพ่อก่อนดีหรือไม่”
นางได้แต่สบตามารดานิ่งนาน ในแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างหลังจากนี้ล้วนหวังพึ่งพิงท่านแม่ทั้งสิ้น “ท่านแม่ ระหว่างนอนป่วยลูกหวังแค่นี้เท่านั้น แค่สักวันหนึ่งได้แบ่งเบาภาระท่านแม่บ้าง นี่คือความปรารถนาเดียวของลูกเจ้าค่ะ”
“เจินเอ๋อ แต่เจ้าเป็นถึง...”
คล้ายบุตรสาวจะลืมเลือนเรื่องหนึ่งไป จุ่ยซื่อจึงได้แต่มองด้วยปากคอสั่นเทา ยิ่งเห็นแววตาดำขลับคู่นี้ คำปฏิเสธก็คล้ายจะถูกถ่วงไว้ “เอาเถิด ขอแค่เจ้ารับปากว่าจะดูแลตัวเองดีๆ และแม่เองก็จะส่งคนคุ้มครองเจ้าเพิ่มอีกสักหน่อย เช่นนี้ก็นับว่าไม่เป็นไรแล้ว”
“ท่านแม่” ม
