“คุณหนู...กำลังกลัวสิ่งใดอยู่หรือเจ้าคะ”
เสี่ยวจีและเสี่ยวเหยาจับมือมู่ซูเจินพร้อมกัน เพียงสัมผัสได้ถึงความเยียบเย็นและสั่นเทา สีหน้าของทั้งสองก็พลันซีดเผือดลงทันที ยิ่งมองเข้าไปในดวงตาของคุณหนู พวกนางก็ยิ่งหวาดหวั่นจนอดน้ำตาซึมไม่ได้ เหตุใดคุณหนูของพวกนางถึงได้มีท่าทีหวาดกลัวเช่นนี้เล่า
มู่ซูเจินไม่ตอบคำเอาแต่เม้มปากแน่น นางจะบอกสาวใช้ทั้งสองได้อย่างไรว่า ที่คิดการอยู่ในตอนนี้เป็นเพราะกลัวตาย...ความตายที่เคยสัมผัสมาแล้วหนหนึ่งนั้นน่ากลัวเกินไป ดังนั้นเพื่อปกป้องชีวิตของตนเองและคนใกล้ชิดของร่างนี้ ต่อให้นางต้องโหดร้ายต่อชีวิตของผู้อื่นบ้างก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว
นางเม้มปากแน่น กัดฟันสั่งการ “พวกเจ้าต้องรีบจัดการทันที และทำเรื่องนี้ให้เร็ว เงียบเชียบที่สุด อย่าให้เล็ดลอดไปถึงหูผู้อื่นได้”
แม้ความสงสัยยังไม่ถูกคลี่คลาย แต่น่าประหลาดที่สองสาวรับใช้ทำเพียงพยักหน้า แววตาแฝงแววเชื่อมั่นและพร้อม
