เมียลับปักใจรัก

บทนำ “ทำให้ฉันพอใจสิ” เสียงทุ้มที่ถามขึ้นทำให้คนฟังตัวสั่นเล็กน้อย ดวงตาคู่หวานจับนิ่งที่คนหล่อเหลาตรงหน้า ใบหน้าคร้ามคม รูปร่างกำยำหนั่นแน่นสมชายชาตรีไปทั้งตัวไม่ยากที่จะทำให้ผู้หญิงตกหลุมรักแต่สำหรับเธอแล้วไม่ใช่เลย ที่เธอต้องมาอยู่กับเขาตอนนี้เป็นเพราะสถานการณ์บังคับ ปากอิ่มเม้มแน่นก่อนถามกลับ “แค่นั้นใช่ไหมคะ ทำให้คุณธามพอใจ เพื่อแลกกับความช่วยเหลือจากคุณ” หญิงสาวถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ธามพยักหน้า ดวงตาขรึมจัด เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ถามต่อจึงพาไปที่เตียง เขามองสาวน้อยที่สวยไปทั้งตัวด้วยสายตาพึงพอใจ มือหนาประคองสองแก้มของเธอไว้แล้วประกบจูบลงไปช้าๆ ราวกับภมรตัวผู้ที่กำลังดูดกินน้ำหวานจากดอกไม้สดใหม่ ปากของวิรินหวานฉ่ำอย่างที่เขาจินตนาการไว้ไม่มีผิด “อย่าเพิ่งค่ะ” ธามผละออกมา ดวงตาขุ่นเข้ม “ทำไมอีก” “คุณธามบอกวิก่อนค่ะ คุณธามมีภรรยาหรือยังคะ ถ้ามีแล้ววิจะไม่รับข้อเสนอ และยังมีรายละเอียดอื่นๆ ที่เราต้องตกลงกันก่อน วิถึงจะยอมเป็นของคุณธามค่ะ” ธามมองคนเรื่องมากด้วยสายตาหงุดหงิดแต่ก็ยอมทำตามที่สาวน้อยต้องการ “ฉันไม่มีเมีย ไม่มีแฟน มีแต่เธอที่จะมาเป็นเมียเก็บของฉัน นับจากนี้ไปอีกหนึ่งปี แล้วเราจะเลิกสัญญากัน ไม่มีอะไรผูกมัดต่อกัน เธอต้องกินยาคุม ฉันไม่ต้องการมีลูก เธอจะได้เงินจากฉันเดือนละหนึ่งแสนบาทแลกกับการที่เธอจะมาอยู่กับฉันจันทร์ถึงศุกร์ เสาร์อาทิตย์กลับบ้านได้ ห้ามคบเพื่อนชายคนอื่นนอกจากฉัน เธอมีข้อสงสัยอะไรไหม” วิรินกัดปากลังเลก่อนตอบเขา “ไม่มีค่ะ” “อืม ฉันก็คิดว่าที่พูดไปก็ละเอียดมากแล้ว ฉันจะดูแลเธอกับพ่อของเธออย่างดีถ้าเธอทำตัวน่ารัก ตามใจฉันอย่างที่ฉันต้องการทุกอย่าง” ธามมองสาวน้อยที่เธอบอกกับเขาอย่างตรงไปตรงมาว่ายังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาไม่อยากเชื่อเท่าไรว่าคนสวยระดับนี้จะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่าแต่เขาก็คิดว่าสิบปากว่าไม่เท่ากับตาดู สิบตาดูก็ไม่เท่ากับลงมือทำ เขาจะพิสูจน์เองว่าเธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่ปากบอกหรือเปล่า ธามดึงร่างสาวน้อยมาใกล้ ก้มลงจะจูบแต่วิรินก็เบี่ยงหน้าออกช้าๆ อีกครั้งจนเขาหงุดหงิด “เดี๋ยวก่อนค่ะ ต้องมีการเซ็นสัญญาไหมคะ” “ไม่ต้อง สัญญาปากเปล่าก็พอ ฉันไม่บิดพลิ้ว ส่วนเธอเองก็คงไม่อยากมีปัญหาซ้ำซ้อนพร้อมกันในตอนนี้หรอกจริงไหม” เขาไม่ได้ขู่แต่ว่าพูดให้เธอฟังตามความเป็นจริง วิรินเองก็เข้าใจความหมายของเขาดี เธอติดหนี้บุญคุณเขา แถมตอนนี้พ่อก็ป่วยต้องใช้เงินรักษา วิรินพยักหน้าแล้วพึมพำบอกเขาอายๆ “คุณธามปิดไฟได้ไหมคะวิอาย” “เธอต้องตามใจฉัน และต้องหัดตั้งแต่ตอนนี้เข้าใจไหม” “ถ้าวิเผลอขัดใจคุณธามล่ะคะ” “นานๆ ครั้งก็ได้แต่ไม่ใช่ทำทุกครั้ง ฉันเองก็ไม่ใช่คนใจร้ายหรอกโดยเฉพาะกับคนน่ารักแบบเธอ แล้วก็เลิกถามได้แล้วฉันไม่อยากคุยอีกแต่อยากกินเธอลงท้อง”