บทที่ ๘ ปล่อยไปด้วยหัวใจร้าวราน(๓)

1216 คำ

ไม่ถึงสิบนาที สองหนุ่มสาวก็มาหยุดอยู่บริเวณลำธารใสสะอาด ชายหนุ่มปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระแล้วจัดการถอดเสื้อออกจากกายโดยที่นิศากรได้แต่อ้าปากค้าง สักพักร่างบางก็หมุนกายหันหลังให้ เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากเขาถอดเสื้อแล้วเขาจะถอดอะไรบ้าง หากกางเกงที่ปลิวไปหล่นอยู่ขอบหิน ติดๆ กับเสื้อนั้นเธอก็รู้แล้วว่าร่างกายของเขาเปลือยเปล่า ไหนจะกางเกงในสีเข้มตัวเล็กๆ นั้นอีก หญิงสาวได้ยินเสียงน้ำที่ซ่าแตกกระจายถึงได้หมุนกายกลับมา “ลงมาสิครับ ถอดเสื้อผ้าด้วยนะ” เขาสั่งอย่างเอาแต่ใจ นิศากรได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำ เธอเคยสัมผัสเรือนร่างเปล่าเปลือยของเขามาแล้วซึ่งก็คือเหตุการณ์ในถ้ำอันมืดมิดนั่น แต่นี่กลางวันแสกๆ แล้วสายน้ำออกจะใสแจ๋ว อะไรต่อมิอะไรของเขาเธอก็เลยเห็นเต็มสองตา “ลงมาสิครับ จะอายอะไร ผมกับคุณไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้วนะ” เขาบอกพร้อมว่ายน้ำเข้ามาใกล้ กวักมือเรียกไหวๆ หญิงสาวหมุนกายหันหลังให้เขาอย่างอัตโนม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม