เพลิงอสูรใจทมิฬ

เสียงดนตรีอื้ออึงดังรอบตัว แสงสีสลัวรางสาดส่องไปทั้งพื้นที่นับสองร้อยตารางวา ผับใหญ่กลางใจเมืองเชียงรายในโรงแรมหรู กำลังเป็นที่ครึกครื้นเฮฮาสำหรับนักท่องเที่ยวราตรี ชั้นหนึ่งและชั้นสองของผับเต็มไปด้วยลูกค้าหลากหลายเชื้อชาติ ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มหรือสาวสวยตาน้ำข้าวของยุโรปหรือเอเชีย สะโพกสะโอดสะองยักย้ายไปตามจังหวะเพลง ชุดที่สวมใส่ก็พร้อมพรักสำหรับโชว์ความงามของเรือนร่าง ปกปิดสรีระยั่วยวนตานั้นไว้ไม่มิด แต่หนุ่มหล่อเจ้าของนัยน์ตาสีรัตติกาลทะมึน ผู้มีผมยาวระต้นคอ สวมกางเกงยีนขาดวิ่นกับเสื้อยืดตัวเก่าๆ สีน้ำตาล ซึ่งนั่งอยู่บนชั้นสองของผับและกำลังนั่งกรอกเหล้าเข้าปากเป็นว่าเล่น ริมฝีปากหยักนั้นเหยียดออก เมื่อสายตาปะทะกับความเชิญชวนจากสาวนิรนามที่อยู่เบื้องล่าง เธออยู่ในชุดรัดรูป โชว์สัดส่วนกลมกลึงทั้งเนื้อทั้งตัว หล่อนโยกย้ายราวกับยั่วยวนเขา แต่ให้ตายเถอะ! วันนี้ เพลิงอัคนี อภิศิรานนท์เกิดอาการเบื่อผู้หญิง ไม่อย่างนั้นคืนนี้หล่อนคงได้โชว์เรือนร่างบิดส่ายด้วยความรัญจวนอยู่บนเตียงเป็นแน่ สาเหตุหลักก็คงจะมาจากประกาศิตของคุณย่าแพรวพัตราผู้เคารพรัก “ฟิวส์ต้องหาสะใภ้ให้ย่าภายในสามเดือน ไม่อย่างนั้นย่าจะยกสมบัติในส่วนของเราให้นายเก่งกล้า”         สมบัติหรือไม่เห็นอยากได้เลยสักนิด แต่จะทำไงได้ ในเมื่อสิ่งนี้เป็นความต้องการของคุณย่าสุดที่รัก มหาโจรหนุ่มทอดถอนหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ สามเดือน อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง ปล่อยเวลามัวแต่หมกมุ่นอยู่ในถ้ำ เพิ่งรู้ว่าสามเดือนตอนนี้เหลือเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น มือหนายกขยี้ศีรษะทุยค่อนข้างแรงพลางขบคิดว่าหนึ่งเดือนจะไปหาเมียให้ย่าแพรวได้ที่ไหน!         มีนมีนา ชื่อนี้ดังก้องเข้ามาในโสตประสาท แต่กลับส่ายหน้าระอาใจ เบื่อลูกท่านหลานเธอ อีกอย่างเจ้าหล่อนเห็นเขาน่ารังเกียจยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือนซะอีก จะว่าไปเขาก็ไม่ใคร่จะชอบหล่อนสักนิด หน้าตาก็งั้นๆ รูปร่างก็งั้นๆ ข้างหน้าข้างหลังแทบแยกแยะไม่ออก อีกอย่างคงไม่ดีนักหรอก ก็พี่สาวของหล่อนเพิ่งจะผิดหวังจากรักของพี่ชายเขานี่นา สงสัยสองพี่น้องคงเกลียดตระกูลเขาเข้าไส้         ความคิดที่ก้องอยู่ในภวังค์ต้องหยุดชะงักลง เมื่อกล้ามเนื้อบริเวณไหล่ข้างขวาถูกฝ่ามือใครบางคนตะปบเข้าให้ น้ำเสียงที่คุ้นหูทำให้ชายหนุ่มต้องเอียงหน้ากลับไปมอง “เฮ้ย! ไงเพื่อน” ผู้กองหนุ่มร้องทัก ก่อนจะเอ่ยต่อ แถมท้ายๆ ประโยค ยังเหน็บด้วยความกวนประสาทเช่นเคย “นึกยังไงออกจากถ้ำได้วะ ตั้งแต่งานแต่งงานของไอ้เฟนย์แกก็กบดานตลอด ทำอะไรคิดถึงคนอื่นซะมั้งสิ เดี๋ยวโลกก็แตกหรอก”         ดวงตารัตติกาลจ้องเขม็ง จัดการเทเหล้าในขวดลงแก้ว ยกขึ้นซัดรวดเดียวหมด ก่อนจะตะเบ็งเสียงออกมา “กลุ้มโว้ย!”         “ไอ้นี่ท่าจะบ้า แหกปากซะฉันหูชาเชียว” ร้อยตำรวจเอกฤทธิ์ เทพฤทธิ์ส่ายหน้าอย่างระอา ไอ้หมอนี่โทรเรียกมาดึกดื่น ยังจะทำหน้ากวนโมโหใส่อีก ไม่ติดว่าเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เล็ก พ่อจะฟาดด้วยด้ามปืนซะให้เข็ด กำลังจะอ้าปากถามอีกประโยค ฝ่ามือของเพื่อนรักก็ยกขึ้นเป็นเชิงห้าม “แกอย่าพูดมากไอ้เอก แค่นี้ฉันก็จะบ้าอยู่แล้ว ก้นน่ะ พกมาก็ช่วยกระแทกลงนั่งด้วยเว้ย! ยืนค้ำหัวอยู่ได้”         “เป็นไรอีก ออกมาจากถ้ำทั้งที ทำตัวให้สดชื่นหน่อยสิโว้ย!” หย่อนก้นลงนั่งข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปรับแก้วเหล้าอีกใบจากบริกรหนุ่ม เห็นสภาพเพื่อนแล้วต้องถอนหายใจอย่างเซ็งๆ “เอ็งดูสิ สาวๆ เต็มไปหมด เห็นแบบนี้ น่าจะลากไปฟาดสักคนสองคน”         คนรับฟังถึงกับต้องย่นคิ้ว “ถามจริงเถอะ แกเป็นตำรวจหรือคนชั่วกันแน่วะ”         “อ้าว! ไอ้นี่ ตำรวจก็มีความอยากนะโว้ย! จะให้ตัดกิเลสทำไม่ได้หรือก ของอย่างนี้มันต้องมีบ้าง” ตอบกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูง “แล้วเอ็งกลุ้มอะไรนักหนาวะ ซัดเหล้าลงคอซะขนาดนี้”         “อีกหนึ่งเดือน...”         “หนึ่งเดือนทำไม”         “หนึ่งเดือนฉันต้องมีเมีย ฉันต้องมีเมียโว้ย! จะไปหาเมียได้ที่ไหนวะ” คนฟังปล่อยเสียงหัวเราะร่วน ชี้ไม้ชี้มือไปยังผู้หญิงมากหน้าหลายตาที่ดีดเด้งสะโพกไปตามจังหวะดนตรี “ฮึ! แกก็ดูสิ ผู้หญิงเยอะแยะไป เลือกเอาสักคนสิวะ แค่บอกว่าจะได้ขึ้นเตียงกับเพลิงอัคนี อภิศิรานนท์ ขี้คร้านจะวิ่งเข้ามาหาจนแกแทบเลือกไม่ไหว ว่าแต่แกจะมีแรงเหรอ”         ดวงตาสีดำทะมึนขึ้นสีขุ่น มือที่กำลังยกแก้วเข้าปากหยุดชะงัก ก่อนจะโพล่งออกมาเสียงดัง “เมียนะโว้ย! แม่ของลูกน่ะ ไม่ใช่นางบำเรอ จะได้ชี้นิ้วเลือกได้ตามสถานเริงรมย์แบบนี้”         “แกก็หาผู้หญิงสักคนสิวะ อุปโลกน์ว่าเป็นเมีย คุณย่าไม่รู้หรอกน่า”         เพลิงอัคนีเงียบกริบ ครุ่นคิดตามคำที่เพื่อนรักพูด ก่อนนัยน์ตาดำมืดจะเต้นระริก ยักคิ้วล้อเลียน “เออว่ะ...ทำไมฉันโง่อยู่ได้ตั้งนานวะ”         “แกจะบอกว่าฉันฉลาดก็พูดมาเถอะ” ผู้กองเอกยืดอกขึ้นให้กับความเก่งกาจของตัวเอง ฝ่ามือนั้นตบลงบนไหล่ของเพื่อนรักเบาๆ “อย่าคิดมากน่า ดื่มดีกว่า เหลือเวลาอีกตั้งเดือน”         ลูกหลานพญาอินทรีส่ายหน้าพรืด “ไอ้เพื่อนเวร แค่เดือนเดียวโว้ย! ไม่ใช่ตั้งเดือน พูดให้มันถูกด้วย” จบประโยคนั้นทั้งสองคนก็ตั้งหน้าตั้งตาดื่มเหล้า ดวงตากลมๆ สาดส่องหาอิสตรีสาว เผื่อจะเจอของสาวๆ งามๆ ที่จะถูกใจตัวเอง คนแล้วคนเล่า ต่อให้อวดรูปโฉมขนาดไหน พญาโจรสุดหล่อก็ไม่แลสายตามอง ท้ายสุดผู้กองสุดหล่อต้องสั่นศีรษะแรงๆ         “เฮ้ย! เบาๆ สิวะ เหล้านะเว้ย! ซัดยังกับน้ำเปล่าไปได้” อดออกปากห้ามออกมาไม่ได้ เมื่อแก้วแล้วแก้วเล่าผ่านเข้าลำคอทองแดงของเพื่อนรัก คนถูกห้ามทำหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะร้องถามออกมา “ถามจริงเถอะ แกคิดจะมีเมียบ้างไหมวะไอ้เอก”         “เมียหรือ...” ผู้กองหนุ่มครุ่นคิด “ไม่ว่ะ! ฉันว่าเอาเวลาไปจับผู้ร้ายสนุกกว่ากันเยอะ ผู้หญิงน่ากลัวจะตายไป เรื่องมากก็ที่หนึ่ง”