ช่วงขากำยำภายใต้กางเกงยีนตัวเก่ง กับเสื้อกล้ามสีดำสนิทที่ติดกายตั้งแต่เมื่อวาน ก้าวยาวๆ ออกจากมุมระเบียงเพื่อไปหาผู้เป็นย่า เมื่อเข้ามาภายในห้องนั่งเล่น สายตาก็ปะทะเข้ากับคนเป็นปู่ที่ตอนนี้กำลังยืนฉีดน้ำให้กับดอกไม้อันแสนโปรดปราน
“สวัสดีครับคุณปู่”
เพลิงอัคนีร้องทักก่อนจะขยับกายเข้าสู่ด้านใน ไม่นานก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หวายตัวยาวที่ตั้งอยู่กลางห้อง เสียงทักทายอันคุ้นหูนั้นทำให้เพลิงอาจ อภิศิรานนท์เอี้ยวตัวกลับมามอง เรียวปากที่มีรอยย่นนั้นฉีกยิ้มกว้าง
“อ้าว! ออกจากถ้ำแล้วหรือฟิวส์”
คำทักทายประโยคแรก เล่นเอาชายหนุ่มต้องสั่นศีรษะแรงๆ
“คุณปู่...”
โอดครวญออกมาพร้อมๆ กับฉีกยิ้มเอาใจส่งไปให้ คนเป็นปู่ได้แต่ยิ้มบางๆ ไม่นานย่าแพรวพัตราก็ก้าวเข้ามา แค่เห็นหลานชายสุดสวาท คนเป็นย่าก็ปรี่ไปนั่งข้างๆ
“ไงล่ะคุณแพรว มีอะไรจะคุยกับหลานรักคุณบ้างไหมล่ะ” ปู่เพลิงหันมาเย้าเมียรัก
“คุณอยู่เงียบๆ ไ
