มาริสาถอนใจแรงๆ เธอพยายามทำใจเย็นให้เหมือนน้ำแข็งแล้วนะ แต่คนพวกนี้เหิมเกริมเกินไป หากเธอยังนิ่งเฉย คงไม่แคล้วตกเป็นขี้ปากคนเหล่านี้ไม่เลิกรา เธอรวบรวมสติและพลัง หมุนตัวไปยิ้มให้ สีหน้าเรียบเฉยไม่สะทกสะท้านกับคำพูดแย่ๆ ที่ระคายหูนั่นเลย
“อย่าเอานิสัยส่วนตัวของพวกเธอ มาเปรียบเทียบกับคนอื่นเลยค่ะ ถ้าฉันอยากสุขสบาย มันก็ไม่ใช่เรื่องของพวกเธอ ฉันมีโอกาสเลือก มีทางไปที่ไหนละคะ ฉันไม่ใช่คนที่นี่ ฉันแค่อยากทำมาหากิน ฉันทำอะไรให้พวกคุณไม่พอใจเหรอ หรือว่า กำลังอิจฉาฉันอยู่หรือไงคะ”
สาวๆ กลุ่มนั้นอึ้งไปชั่วขณะ พอตั้งหลักได้ก็แย่งกันพูดเสียงเซ็งแซ่
มาริสาไหวไล่ยิ้มมุมปาก ปั้นหน้าเฉยชาเพราะเธอไม่จำเป็นต้องเถียงกับคนพวกนี้ให้เสียเวลาแล้ว เพราะคีฟเดินเข้ามา สีหน้าของเขาตึงจนน่าตกใจ คีฟกำลังโกรธจัด เขาได้ยินทุกคำพูดที่คนกลุ่มนั้นพ่นใส่หน้าเธอ
“ถ้ายังไม่หยุด!! พวกเธอทั้งหมดควรลาออกไปหางานที่ใหม่ทำนะ ท
