มาริสายืนสำรวมก้มหน้ารอลิฟต์ที่กำลังเคลื่อนที่ลงมาจากชั้นสิบห้า ‘ตึ๊ง’ เสียงสัญญาณเตือนพร้อมกับประตูลิฟต์ที่เปิดออก เธอเดินเข้าไปด้านใน ไม่ทันได้มองไปรอบตัวตามสัญชาตญาณ เธอเป็นแค่พนักงานระดับล่างสุด พอมีผู้โดยสารอยู่ในลิฟต์ก่อนหน้าที่เธอจะเดินเข้าไป มาริสาเลยเดินตัวลีบเขาไปยืนด้านข้าง พร้อมกับก้มหน้าลง เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับผู้โดยสารท่านอื่น
มาร์แชลเงยหน้ามอง เขาได้กลิ่นหอมคุ้นจมูก
ยังไม่ทันได้ค้นหากลิ่นนั่น พี่ชายก็สะกิดสีข้างและกระซิบบางอย่าง จนเขาขมวดคิ้ว “แม่อยากเจอพี่หลังประชุมเสร็จ พอรู้มั้ยแม่จะคุยเรื่องอะไรกับพี่เหรอ?”
เรียวปากสีเข้มเม้มเข้าหากัน พร้อมกับบ่นพึมพำ “ทำไมแม่ถึงไม่ยอมฟังผมเลย ผมบอกให้รอก่อนก็ไม่เชื่อ”
โนแอลยังไม่ได้คำตอบที่เขาต้องการ แต่สีหน้าของน้องชายเขาคิดว่าตนเองคงเดาได้ไม่มีทางคลาดเคลื่อน
ตึ๊ง! สัญญาณเตือนก่อนประตูลิฟต์เปิด “ไปคุยกับพี่ ที่ห้องทำงานของพี่
