บทที่ 15 ทางรอดเดียว

1585 คำ

คณะวิศวกรรมศาสตร์ เฮ้อ!ถึงสักทีเดินจนขาลาก วันนี้ฉันมีเรียนทั้งเช้าและบ่ายซึ่งวิชาตอนบ่ายอาจารย์ปล่อยก่อนเวลาฉันกับเมษาเลยไปนั่งเล่นที่คาเฟ่คณะรอเวลากลับแต่เพราะเมษามีธุระด่วนเลยขอตัวกลับก่อนส่วนฉันไม่มีอะไรทำแล้วเลยจะมาหาไฟที่คณะ วันก่อนฉันได้ปรึกษากับเมษาเรื่องไฟอย่างที่บอกฉันเองก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆ ให้เขาโดยที่ไม่รู้อีกฝ่ายคิดยังไงถึงเขาจะดูแลใส่ใจดีแต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกยังไง เมษาบอกว่าให้ฉันแสดงออกกับเขามากกว่านี้เพราะตอนนี้ฉันทำตัวเฉยชามากเกินไปอีกฝ่ายอาจจะคิดว่าฉันไม่มีใจเลยฉันเลยเริ่มจากการอยากรู้จักเรื่องราวรอบตัวเขาบ้างวันนี้หลังจากแยกจากเมษาเลยตัดสินใจมารอเขาที่คณะแต่ก่อนมาก็ทักแชทไว้แล้วไม่รู้เขาเห็นรึยัง ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาเหยียบลานเกียร์บรรยากาศต่างกับคณะอื่นโดยสิ้นเชิงเพราะมองจากสายตาแล้ว 70% เป็นผู้ชายทั้งหมด ไม่ว่าจะโต๊ะนั่งเล่นรอบๆ หรือ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม